Carvedilol Orion tabl. powl. (25 mg) - 30 szt.

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze samoistne. Lek stosuje się w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, zwłaszcza z tiazydowymi lekami moczopędnymi. Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę przez pierwsze 2 doby. Następnie leczenie kontynuuje się z zastosowaniem dawki 25 mg na dobę. W razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać co 2 tyg. lub w dłuższych odstępach czasu. Zalecane jest podawanie raz na dobę, jednak zalecana maksymalna dawka pojedyncza wynosi 25 mg, natomiast zalecana maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg. Pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka początkowa w nadciśnieniu tętniczym wynosi 12,5 mg raz na dobę; taka dawka może także być wystarczająca w dalszym leczeniu; jeśli podczas stosowania takiej dawki obserwuje się niedostateczną reakcję terapeutyczną, dawkę można stopniowo zwiększać co 2 tyg. lub rzadziej. Przewlekła stabilna dławica piersiowa. Dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez pierwsze 2 doby. Następnie leczenie kontynuuje się z zastosowaniem dawki 25 mg 2 razy na dobę. W razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać co 2 tyg. lub w dłuższych odstępach czasu do zalecanej dawki maksymalnej wynoszącej 100 mg na dobę podzielonej na 2 dawki (2 razy na dobę). Pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez 2 doby; następnie leczenie kontynuuje się z zastosowaniem dawki 25 mg 2 razy na dobę, co jest zalecaną maksymalną dawką dobową. Niewydolność serca. Preparat jest stosowany w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej niewydolności serca jako uzupełnienie konwencjonalnej terapii podstawowej za pomocą leków moczopędnych, inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i (lub) leków rozszerzających naczynia. Pacjent powinien znajdować się w stabilnym stanie klinicznym (bez zmian w klasie NYHA, bez hospitalizacji z powodu niewydolności serca), a leczenie podstawowe musi być ustabilizowane w okresie co najmniej 4 tyg. przed rozpoczęciem stosowania karwedilolu. Dodatkowo, pacjent powinien mieć zmniejszoną frakcję wyrzutową lewej komory serca, tętno powinno wynosić >50 na min, a ciśnienie skurczowe krwi >85 mmHg. Dawka początkowa wynosi 3,125 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg. Jeśli dawka taka jest tolerowana, można ją powoli zwiększać w odstępach nie krótszych niż 2 tyg. do dawki 6,25 mg 2 razy na dobę, następnie do 12,5 mg 2 razy na dobę i w końcu do dawki 25 mg 2 razy na dobę. Dawkę należy zwiększać do największej tolerowanej dawki. Zalecana maksymalna dawka wynosi 25 mg 2 razy na dobę w przypadku pacjentów o mc. mniejszej niż 85 kg, oraz 50 mg 2 razy na dobę dla pacjentów o mc. większej niż 85 kg, pod warunkiem, że niewydolność serca nie jest ciężka. Zwiększenie dawki do 50 mg 2 razy na dobę należy przeprowadzać ostrożnie, pod ścisłą kontrolą lekarską. Na początku leczenia lub podczas zwiększana dawki może wystąpić przejściowe nasilenie objawów niewydolności serca, szczególnie u pacjentów z ciężką niewydolnością serca i (lub) otrzymujących duże dawki leków moczopędnych. Nie wymaga to zwykle przerwania leczenia, lecz nie należy zwiększać dawki. Po rozpoczęciu leczenia lub zwiększeniu dawki pacjent powinien pozostawać pod obserwacją lekarza/kardiologa przez 2 h. Przed każdym zwiększeniem dawki należy zbadać pacjenta pod kątem możliwych objawów nasilenia niewydolności serca lub objawów nadmiernego rozszerzenia naczyń krwionośnych (np. czynność nerek, masa ciała, ciśnienie krwi, częstość i miarowość akcji serca). Nasilenie niewydolności serca lub zatrzymanie płynów leczy się, zwiększając dawkę leku moczopędnego, ale dawki karwedylolu nie należy zwiększać, aż do ustabilizowania stanu pacjenta. W przypadku wystąpienia bradykardii lub wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego, należy najpierw oznaczyć stężenie digoksyny. Czasami konieczne może być zmniejszenie dawki karwedylolu lub czasowe przerwanie leczenia. Nawet w takich przypadkach często można pomyślnie kontynuować dostosowywanie dawki karwedylolu. Podczas dostosowywania dawki należy regularnie kontrolować czynność nerek, liczbę płytek krwi oraz stężenie glukozy (w przypadku cukrzycy niezależnej od insuliny - NIDDM lub cukrzycy zależnej od insuliny - IDDM). Jednak po dostosowaniu dawki można zmniejszyć częstość kontroli. Jeśli karwedylol został odstawiony na okres dłuższy niż 2 tyg., leczenie należy ponownie rozpocząć od dawki 3,125 mg 2 razy na dobę i stopniowo zwiększać dawkę zgodnie z powyższymi zaleceniami. Odstawianie leku. Leczenia karwedylolem nie należy przerywać w sposób nagły, zwłaszcza u pacjentów z niedokrwienną chorobą serca. Odstawianie karwedylolu powinno odbywać się stopniowo w ciągu 2 tyg. np. przez zmniejszenie dawki dobowej o połowę co kolejne 3 doby. Jeśli konieczne, w tym samym czasie należy zastosować terapię zastępczą, aby zapobiec nasileniu dławicy piersiowej. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę należy określić dla każdego pacjenta indywidualnie, jednak zgodnie z parametrami farmakokinetycznymi brak dowodów na to, że konieczne jest dostosowanie dawki karwedylolu u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby konieczne może być dostosowanie dawki. Nie zaleca się stosowania karwedylolu u dzieci poniżej 18 rż., ponieważ nie ma dostatecznych danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania karwedylolu. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej podatni na działanie karwedylolu i powinni być poddani bardziej uważnej kontroli. Podobnie jak w przypadku innych β-adrenolityków, szczególnie u pacjentów z chorobą wieńcową, odstawianie karwedylolu powinno odbywać się stopniowo. Sposób podania. Tabletki należy zażywać z odpowiednią ilością płynu. Zalecane jest, by pacjenci z niewydolnością serca zażywali karwedylol z jedzeniem, aby spowolnić wchłanianie i zmniejszyć ryzyko niedociśnienia ortostatycznego. Tabletki można podzielić na równe dawki.