Copegus tabl. powl. (200 mg) - 168 szt.

Doustnie. Dawkę rybawiryny ustala się na podstawie masy ciała pacjenta, genotypu wirusa HCV oraz leku, który stosuje się w skojarzeniu z rybawiryną, jak przedstawiono poniżej. Należy zapoznać się również z informacjami dotyczącymi dawkowania i modyfikacji dawkowania leków stosowanych w skojarzeniu. Rybawiryna w skojarzeniu z lekami o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym: mc. <75 kg - 1000 mg; mc. ≥75 kg - 1200 mg. Rybawiryna w skojarzeniu z PegIFN alfa-2a z lekami o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym: mc. <75 kg - 1000 mg; mc. ≥75 kg - 1200 mg. Rybawiryna w skojarzeniu z PegIFN alfa-2a bez leków o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym. Genotyp 2/3, pacjenci leczeni po raz pierwszy; genotyp 2/3/4, pacjenci z współzakażeniem HIV: 800 mg. Genotyp 1/4; genotyp 2/3, pacjenci ponownie leczeni; genotyp 1, pacjenci z współzakażeniem HIV: mc. <75 kg - 1000 mg; mc. ≥75 kg - 1200 mg. Rybawiryna w skojarzeniu z IFN alfa-2a bez leków o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym: mc. <75kg - 1000 mg; mc. ≥75 kg - 1200 mg. Rybawiryna w skojarzeniu z PegIFN alfa-2b z lekami o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym lub bez nich: mc. <65 kg - 800 mg; mc. 65-80 kg - 1000 mg; mc. 81-105 kg - 1200 mg; mc. >105 kg - 1400 mg. Długość leczenia: zależy od leku stosowanego w skojarzeniu z rybawiryną oraz może zależeć od kilku czynników zależnych od pacjenta lub od wirusa, w tym od genotypu, występującego jednocześnie zakażenia, wcześniej stosowanego leczenia, odpowiedzi na leczenie. Modyfikowanie dawki leku z powodu działań niepożądanych. Modyfikacja dawki rybawiryny zależy od leków stosowanych w leczeniu skojarzonym. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężkie działanie niepożądane związane z rybawiryną, dawkę rybawiryny należy zmniejszyć, albo - jeśli to wskazane - przerwać leczenie aż do czasu ustąpienia lub zmniejszenia się nasilenia tego działania niepożądanego. Niedokrwistość wywołana leczeniem u pacjentów bez chorób serca. Stężenie Hb <10 g/dl - dawkę rybawiryny należy zmniejszyć: A. - u pacjentów otrzymujących wyjściową dawkę rybawiryny 1000 mg (<75 kg) lub 1200 mg (>75 kg) dawkę należy zmniejszyć do 600 mg/dobę; jeśli zaburzenie ustąpi, rybawirynę należy podawać w dawce 600 mg/dobę, a dalsze zwiększanie dawki do 800 mg/dobę zależy od decyzji lekarza prowadzącego leczenie; nie zaleca się jednak powrotu do większych dawek. B. - u pacjentów otrzymujących wyjściową dawkę rybawiryny 800 mg (<65 kg), 1000 mg (65-80 kg), 1200 mg (81-105 kg) lub 1400 mg (>105 kg) dawkę najpierw należy zmniejszyć dawkę o 200 mg/dobę (z wyjątkiem pacjentów otrzymujących 1400 mg, u których dawkę należy zmniejszyć o 400 mg/dobę); w razie konieczności należy po raz drugi zmniejszyć dawkę o 200 mg/dobę. Stężenie Hb <8,5 g/dl - odstawić rybawirynę. Niedokrwistość wywołana leczeniem u pacjentów ze stabilną chorobą serca. Stężenie Hb zmniejszone się o ≥2 g/dl w dowolnym 4-tygodniowym okresie leczenia: A. - u pacjentów otrzymujących wyjściową dawkę rybawiryny 1000 mg (<75 kg) lub 1200 mg (>75 kg) dawkę należy zmniejszyć do 600 mg/dobę; jeśli zaburzenie ustąpi, rybawirynę należy podawać w dawce 600 mg/dobę, a dalsze zwiększanie dawki do 800 mg/dobę zależy od decyzji lekarza prowadzącego leczenie; nie zaleca się jednak powrotu do większych dawek. B. - u pacjentów otrzymujących wyjściową dawkę rybawiryny 800 mg (<65 kg), 1000 mg (65-80 kg), 1200 mg (81-105 kg) lub 1400 mg (>105 kg) dawkę najpierw należy zmniejszyć dawkę o 200 mg/dobę (z wyjątkiem pacjentów otrzymujących 1400 mg, u których dawkę należy zmniejszyć o 400 mg/dobę); w razie konieczności należy po raz drugi zmniejszyć dawkę o 200 mg/dobę. Hb <12 g/dl pomimo 4-tygodniowego leczenia zmniejszoną dawką - odstawić rybawirynę. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Całkowitą dawkę dobową rybawiryny należy zmniejszyć u pacjentów z CCr ≤50 ml/min, jak przedstawiono poniżej: CCr 30-50 ml/min - 200 mg i 400 mg na przemian co 2. dzień; CCr <30 ml/min - 200 mg/dobę; hemodializa - 200 mg/dobę. Leczenie należy rozpoczynać (lub kontynuować, jeśli zaburzenia czynności nerek pojawią się w czasie terapii) ze szczególną ostrożnością oraz dokładnym monitorowaniem stężenia hemoglobiny. W czasie całego okresu leczenia może być konieczne podejmowanie odpowiednich działań korygujących. Jeśli wystąpią ciężkie działania niepożądane lub zaburzenia parametrów laboratoryjnych, rybawirynę należy odstawić do czasu ustąpienia lub zmniejszenia nasilenia działań niepożądanych. Jeśli objawy nietolerancji utrzymują się po ponownym rozpoczęciu stosowania leku, terapię należy przerwać. Dane na temat stosowania u dzieci i młodzieży z zaburzeniami czynności nerek nie są dostępne. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma konieczności modyfikacji dawki rybawiryny. Pacjenci w wieku >65 lat. Nie ma konieczności modyfikacji dawki rybawiryny, jeżeli czynność nerek jest prawidłowa. Pacjenci w wieku <18 lat. Nie zaleca się stosowania rybawiryny, z uwagi na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w terapii skojarzonej z innymi lekami stosowanymi w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C. U dzieci i młodzieży (w wieku 6-18 lat) dostępne są tylko ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w skojarzeniu z peginterferonem alfa-2a. Decyzję o zastosowaniu rybawiryny u dzieci należy w każdym przypadku podjąć po ocenie stosunku korzyści leczenia do jego ryzyka. Sposób podania. Tabletki należy podawać w trakcie posiłku, w 2 dawkach podzielonych (rano i wieczorem). Ze względu na to, że rybawiryna może działać teratogennie, nie należy tabletek łamać ani kruszyć.