Dipromal tabl. powl. (200 mg) - 40 szt.

Doustnie. Padaczka: 20-30 mg/kg mc. na dobę, w 2-4 dawkach, razem z posiłkiem. U pacjentów w podeszłym wieku dawki pozwalające na uzyskanie optymalnego efektu klinicznego zazwyczaj są mniejsze niż u osób młodszych, jednak również u nich dawkowanie ustalane jest na podstawie oceny skuteczności i tolerancji leczenia. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek należy stosować mniejsze dawki, natomiast u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek dawkowanie należy ustalać w oparciu o stężenie wolnego kwasu walproinowego we krwi. Terapeutyczne stężenie walproinianu w surowicy wynosi od 40 do 100 µg/ml (280 do 700 µmol/l). Preparat nie powinien być stosowany zamiennie z innymi preparatami zawierającymi walproinian magnezu. Epizody maniakalne w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Dawkę dobową powinien ustalić i sprawdzać indywidualnie lekarz prowadzący. Dorośli: zalecana początkowa dawka dobowa wynosi 750 mg. Ponadto w badaniach klinicznych uzyskano zadowalający profil bezpieczeństwa po zastosowaniu dawki początkowej wynoszącej 20 mg/kg mc. Dawkę należy zwiększać tak szybko, jak to możliwe, do uzyskania najniższego stężenia terapeutycznego zapewniającego pożądany efekt kliniczny. Aby ustalić najniższą skuteczną dawkę dla konkretnego pacjenta, dawkę dobową należy dostosować do odpowiedzi klinicznej. Średnia dawka dobowa wynosi zazwyczaj od 1000 do 2000 mg walproinianu. Pacjenci otrzymujący dawki dobowe przekraczające 45 mg/kg mc. powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją. Kontynuacja leczenia epizodów maniakalnych w chorobie afektywnej dwubiegunowej powinna być dostosowywana indywidualnie tak, aby pacjent przyjmował najniższą skuteczną dawkę. Dzieci i młodzież płci żeńskiej oraz kobiety w wieku rozrodczym i kobiety w ciąży. Leczenie powinien wprowadzać i nadzorować lekarz specjalizujący się w leczeniu padaczki i (lub) choroby afektywnej dwubiegunowej. Walproinianu nie należy stosować u dzieci płci żeńskiej i kobiet w wieku rozrodczym, chyba że inne metody leczenia są nieskuteczne lub nie są tolerowane. Walproinian jest przepisywany i wydawany zgodnie z programem zapobiegania ciąży podczas stosowania walproinianu. Lek najlepiej przepisywać w monoterapii oraz w najniższej skutecznej dawce, jeśli to możliwe w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Dawkę dobową należy podzielić na co najmniej 2 dawki pojedyncze. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku dawki pozwalające na uzyskanie optymalnego efektu klinicznego zazwyczaj są mniejsze niż u osób młodszych, jednak również u nich dawkowanie ustalane jest na podstawie oceny skuteczności i tolerancji leczenia. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek należy stosować mniejsze dawki, natomiast u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek dawkowanie należy ustalać w oparciu o stężenie wolnego kwasu walproinowego we krwi. Stosowanie leku jest przeciwwskazane u pacjentów z chorobami wątroby (również w przeszłości i w wywiadzie rodzinnym) i (lub) ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub trzustki jak również jeśli wystąpiła śmierć rodzeństwa z powodu niewydolności wątroby w przebiegu leczenia walproinianem magnezu.