Dobutamin-Sandoz proszek do sporz. roztw. do inf. (250 mg) - 1 fiolka
Dobutamine hydrochloride
Ograniczona dostępność preparatu - do wyczerpania zapasów
| Pełnopłatny (100%): | 22.85 zł przykładowa recepta |
|---|
Wskazania do stosowania:
Dorośli. Dobutamina jest stosowana w przypadku, gdy konieczne jest uzyskanie dodatniego działania inotropowego (zwiększenia siły skurczu mięśnia sercowego) u pacjentów z ostrą niewydolnością krążenia spowodowaną zaburzeniami kurczliwości mięśnia sercowego, ze zmniejszeniem rzutu serca i zwiększeniem ciśnienia płucnego. Takie zaburzenia mogą wystąpić w przebiegu zawału mięśnia sercowego, kardiomiopatii, po zabiegach kardiochirurgicznych, we wstrząsie kardiogennym lub septycznym. Dzieci i młodzież (od noworodków do 18. roku życia). Stosowanie dobutaminy jest wskazane u dzieci i młodzieży, gdy konieczne jest uzyskanie dodatniego działania inotropowego u pacjentów ze zmniejszeniem rzutu serca w stanach hipoperfuzji na skutek niewyrównanej niewydolności serca po zabiegach kardiochirurgicznych, w przebiegu kardiomiopatii, we wstrząsie kardiogennym lub septycznym.
Dawkowanie wg ChPL (Charakterystyki Produktu Leczniczego)
Dożylnie. Optymalną dawkę należy ustalać indywidualnie. Dorośli: zwykle 2,5-10 µg/kg mc./min, w wybranych sytuacjach klinicznych stosowano dawki do 40 µg/kg mc./min. Dzieci i młodzież (od noworodków do 18 rż.): zaleca się dostosowanie dawki początkowej 5 µg/kg mc./min. do odpowiedzi klinicznej w zakresie od 2 do 20 µg/kg mc./min. Sporadycznie odpowiedź uzyskuje się po podaniu małej dawki, wynoszącej od 0,5 do 1,0 µg/kg mc./min. Dowiedziono, że minimalne dawki skuteczne u dzieci są większe niż u dorosłych. Podczas stosowania większych dawek dobutaminy należy zachować szczególną ostrożność, gdyż maksymalne dawki tolerowane w leczeniu dzieci są mniejsze od dawek stosowanych u dorosłych. Większość działań niepożądanych (zwłaszcza tachykardię) obserwowano po podaniu dobutaminy w dawkach ≥7,5 µg/kg mc./min. Szybkie ustąpienie działań niepożądanych można uzyskać przez zmniejszenie szybkości infuzji lub jej przerwanie. Wśród pacjentów pediatrycznych notowano dużą zmienność w odniesieniu zarówno do stężenia dobutaminy w osoczu wywołującego reakcję hemodynamiczną (próg), jak i do szybkości odpowiedzi hemodynamicznej na zwiększenie stężenia w osoczu, co wskazuje, że nie można z góry określić wymaganej dawki dla dzieci i dawkę tę należy ustalać biorąc pod uwagę przypuszczalnie węższy niż u dorosłych przedział terapeutyczny. Sposób podania. Lek do stosowania w postaci ciągłego wlewu dożylnego, po rozpuszczeniu i rozcieńczeniu. Lek należy podawać przy użyciu pompy strzykawkowej lub kroplowych aparatów do infuzji z szybkością zależną od dawki (patrz CHPL). W celu podania preparatu w postaci ciągłej infuzji z zastosowaniem pompy infuzyjnej u dzieci roztwór należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu do uzyskania stężenia dobutaminy od 0,5 do 1 mg/ml (maksymalnie 5 mg/ml przy ograniczeniu objętości płynów). Podawanie roztworów o większym stężeniu dozwolone jest tylko przez dostęp do żyły centralnej. U noworodków w warunkach intensywnej opieki medycznej należy rozcieńczyć dawkę 30 mg/kg mc. do końcowej objętości 50 ml roztworu do infuzji. Infuzja podawana z szybkością 0,5 ml/h zapewnia dawkę wynoszącą 5 µg/kg mc./min. Ze względu na krótki T0,5 dobutaminę należy stosować w ciągłej infuzji dożylnej. Pożądana szybkość infuzji dożylnej dobutaminy zależy od reakcji pacjenta i występowania działań niepożądanych. Podczas podawania leku należy uważnie kontrolować częstość i rytm pracy serca, ciśnienie tętnicze krwi, przepływ moczu i szybkość infuzji. W miarę możliwości w trakcie leczenia należy kontrolować rzut serca, ośrodkowe ciśnienie żylne i ciśnienie w kapilarach płucnych. Czas leczenia zależy od stanu klinicznego pacjenta. Lek należy odstawiać stopniowo.
