Eprex roztw. do wstrz. (4000 j.m./ml) - 6 amp.-strzyk. 0,5 ml

Lek można podawać podskórnie i dożylnie. Wstrzyknięcie dożylne: lek należy podawać przez 1-5 min, zależnie od całkowitej dawki. U pacjentów poddanych hemodializie szybkie wstrzyknięcie odpowiedniej dawki leku (bolus) można wykonać w trakcie dializy przez odpowiedni port żylny w przewodzie dializacyjnym. Możliwe jest też wstrzyknięcie preparatu po zakończeniu hemodializy do igły w przetoce, po czym należy wstrzyknąć 10 ml izotonicznego roztworu NaCl. U pacjentów, którzy reagują na podawanie leku objawami podobnymi do grypy, wskazane jest wolniejsze wykonywanie wstrzyknięć. Nie należy podawać leku we wlewie dożylnym. Wstrzyknięcie podskórne: nie należy podawać więcej niż 1 ml w jednym miejscu wstrzyknięcia. W przypadkach większych objętości, należy wykonać wstrzyknięcia w kilku miejscach. Wstrzyknięć dokonuje się na kończynach lub na przedniej ścianie brzucha.
Leczenie objawowej niedokrwistości w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek u pacjentów dorosłych i dzieci : jeżeli jest stały dostęp do żyły (pacjenci poddawani hemodializom) zaleca się podawanie leku dożylnie; jeśli nie ma stałego dostępu do żyły (pacjenci niepoddawani jeszcze dializie i pacjenci, u których wykonuje się dializy otrzewnowe) lek można podawać podskórnie. Celem leczenia jest osiągnięcie stężenia Hb 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l) u dorosłych i 9,5-11 g/dl (5,9-6,8 mmol/l) u dzieci. Należy ustalić najmniejszą dawkę leku zapewniającą prawidłową kontrolę objawów niedokrwistości. Należy unikać utrzymującego się stężenia Hb >12 g/dl (7,5 mmol/l). Jeśli stężenie Hb wzrasta o ponad 2 g/dl (1,25 mmol/l) na mies. lub jeśli utrzymujące się stężenie Hb przekracza 12 g/dl (7,5 mmol/l), należy zmniejszyć dawkę leku o 25%. Jeśli stężenie Hb przekracza 13 g/dl (8,1 mmol/l), należy przerwać leczenie aż do zmniejszenia wartości poniżej 12 g/dl (7,5 mmol/l) i następnie ponownie rozpocząć leczenie epoetyną alfa w dawce o 25% mniejszej od poprzednio stosowanej. Przed leczeniem oraz w trakcie jego trwania należy okresowo oznaczać stężenie żelaza we krwi, w razie potrzeby uzupełniając jego niedobór. Dorośli pacjenci poddawani hemodializie. Faza wyrównania: 50 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. Jeśli konieczne jest dostosowanie dawki, należy je przeprowadzać stopniowo, po 25 j.m./kg mc. 3 razy w tyg., nie częściej niż co 4 tyg. Faza podtrzymująca: dostosowanie dawki w celu utrzymania stężeń Hb 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Zalecana całkowita dawka tygodniowa wynosi od 75 do 300 j.m./kg mc. Dostępne dane kliniczne sugerują, że pacjenci z bardzo małym początkowym stężeniem Hb (<6 g/dl tj. <3,75 mmol/l) mogą wymagać większych dawek podtrzymujących niż pacjenci z mniej zaawansowaną wyjściową niedokrwistością (Hb >8 g/dl tj. >5 mmol/l). Pacjenci pediatryczni poddawani hemodializie. Faza wyrównania: 50 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. Jeśli konieczne jest dostosowanie dawki, należy je przeprowadzać stopniowo, po 25 j.m./kg mc. 3 razy w tyg., nie częściej niż co 4 tyg., aż do osiągnięcia pożądanej reakcji. Faza podtrzymująca: dostosowanie dawki w celu utrzymania stężeń Hb 9,5 -11 g/dl (5,9-6,8 mmol/l). Zwykle dzieci o mc. <30 kg wymagają większych dawek podtrzymujących niż dzieci o mc. >30 kg i dorośli. Dostępne dane kliniczne sugerują, że pacjenci pediatryczni z bardzo małym początkowym stężeniem Hb (<6,8 g/dl tj. <4,25 mmol/l) mogą wymagać większych dawek podtrzymujących niż pacjenci z mniej zaawansowaną wyjściową niedokrwistością (Hb >6,8 g/dl tj. >4,25 mmol/l). Pacjenci dorośli z niewydolnością nerek niewymagający jeszcze leczenia dializą: Faza wyrównania: dawka początkowa 50 j.m./kg mc. 3 razy w tyg., następnie w razie konieczności zwiększanie dawki etapami o 25 j.m./kg mc. (przy dawkowaniu 3 razy w tyg.) do osiągnięcia zamierzonego celu terapeutycznego (należy to przeprowadzać w etapach co najmniej 4-tygodniowych). Faza podtrzymująca: dostosowanie dawki w celu utrzymania stężeń Hb 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Dawka podtrzymująca od 17 do 33 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. Dawka maksymalna nie powinna przekraczać 200 j.m./kg mc.3 razy w tyg. Dorośli pacjenci poddawani dializie otrzewnowej. Faza wyrównania: dawka początkowa 50 j.m./kg mc. 2 razy w tyg. Faza podtrzymująca: dostosowanie dawki w celu utrzymania stężeń Hb 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Dawka podtrzymująca od 25 do 50 j.m./kg mc. 2 razy w tyg., w 2 równych wstrzyknięciach. Leczenie pacjentów z niedokrwistością wywołaną chemioterapią. Podskórnie. Niezbędna jest indywidualna ocena każdego pacjenta i przebiegu jego choroby. Należy ustalić najmniejszą dawkę leku zapewniającą prawidłową kontrolę objawów niedokrwistości. Stężenie docelowe Hb wynosi 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Należy unikać utrzymującego się stężenia hemoglobiny >12 g/dl (7,5 mmol/l). Leczenie epoetyną alfa należy kontynuować przez miesiąc po zakończeniu chemioterapii. Dawka początkowa wynosi 150 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. Alternatywnie, można podać lek w dawce początkowej 450 j.m./kg mc. raz w tyg. Jeśli po 4 tyg. leczenia stężenie Hb zwiększy się o ≥1 g/dl (≥0,62 mmol/l) lub liczba retikulocytów zwiększy się o ≥40 000 komórek/µl względem wartości wyjściowych, należy utrzymać stosowanie dawki 150 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. lub dawki 450 j.m./kg mc. raz w tyg. Jeśli stężenie Hb zwiększy się o <1 g/dl (<0,62 mmol/l) i liczba retikulocytów zwiększy się o <40 000/µl w stosunku do wartości wyjściowych, dawkę należy zwiększyć do 300 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. Jeśli po kolejnych 4 tyg. leczenia dawką 300 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. stężenie Hb zwiększy się o ≥1 g/dl (≥0,62 mmol/l) lub liczba retikulocytów zwiększy się o ≥40 000 komórek/µl, należy utrzymać stosowanie dawki 300 j.m./kg mc. 3 razy w tyg. Jeśli jednak stężenie Hb zwiększy się o <1 g/dl (<0,62 mmol/l) i liczba retikulocytów zwiększy się o <40 000 komórek/µl względem wartości wyjściowych, wystąpienie odpowiedzi na podawanie epoetyny alfa jest mało prawdopodobne i leczenie należy przerwać. Jeśli stężenie Hb wzrasta o więcej niż 2 g/dl (1,25 mmol/l) na miesiąc lub jeśli stężenie Hb przekracza 12 g/dl (7,5 mmol/l), należy zmniejszyć dawkę o około 25 do 50%. Jeśli stężenie Hb przekracza 13 g/dl (8,1 mmol/l), należy przerwać leczenie aż do zmniejszenia się wartości poniżej 12 g/dl (7,5 mmol/l) i następnie ponownie rozpocząć leczenie epoetyną alfa w dawce o 25% mniejszej od poprzedniej dawki. Pacjenci dorośli przygotowywani do zabiegu chirurgicznego w programie autologicznego przetoczenia krwi. Dożylnie. W okresie pobierania krwi lek należy podawać po zakończeniu procedury pobrania krwi. Pacjenci z łagodną niedokrwistością (hematokryt 33-39%), wymagający przygotowania zapasu 34 jednostek krwi, powinni być leczeni epoetyną alfa w dawce 600 j.m./kg mc 2 razy w tyg., przez 3 tyg. przed zabiegiem chirurgicznym. Wszyscy pacjenci powinni otrzymywać odpowiednie dawki żelaza przez cały okres trwania leczenia (np. doustna substytucja żelaza w dawce 200 mg na dobę). Podawanie żelaza należy rozpocząć jak najwcześniej, nawet kilka tyg. przed początkiem programu transfuzji autologicznych, aby uzyskać duży zapas żelaza przed rozpoczęciem leczenia epoetyną alfa. Pacjenci dorośli zakwalifikowani do dużych operacji ortopedycznych w trybie planowym. Podskórnie. Zalecana dawka wynosi 600 j.m./kg mc., raz na tydz. przez 3 tyg. (dni 21. 14. i 7.) przed operacją i w dniu operacji (dzień 0). Jeśli istnieją wskazania do skrócenia czasu przygotowania do operacji poniżej 3 tygodni, epoetynę alfa należy podawać w dawce 300 j.m./kg mc. raz na dobę przez 10 kolejnych dni przed operacją, w dniu operacji i przez 4 dni po operacji. Jeśli w badaniach hematologicznych w okresie przedoperacyjnym stężenie Hb osiągnie wartość ≥15 g/dl (9,38 mmol/l), podawanie epoetyny alfa należy przerwać i nie podawać kolejnych dawek. Należy starannie sprawdzić, czy na początku leczenia u pacjentów nie występuje niedobór żelaza. Wszyscy chorzy leczeni epoetyną alfa powinni otrzymywać w trakcie leczenia właściwą suplementację żelaza (np. doustna substytucja żelaza w dawce 200 mg na dobę). W celu uzyskania odpowiednich zapasów żelaza suplementację żelaza należy rozpocząć przed leczeniem epoetyną alfa.