Miacalcic roztw. do wstrz. (100 j.m./ml) - 5 amp. 1 ml

Z uwagi na ryzyko wystąpienia nowotworu, zwłaszcza podczas długotrwałego stosowania kalcytoniny, należy maksymalnie ograniczyć czas trwania leczenia we wszystkich wskazaniach, a podawaną dawkę zredukować do minimalnej skutecznej dawki. Zapobieganie nagłej utracie masy kostnej w wyniku unieruchomienia: 100 j.m. raz na dobę lub 50 j.m. 2 razy na dobę podskórnie lub domięśniowo. Wraz z rozpoczęciem uruchamiania pacjenta dawkę można zmniejszyć do 50 j.m. Zalecany czas leczenia to 2 tyg. i w żadnym wypadku nie powinno ono trwać dłużej niż 4 tyg. Choroba Pageta: 100 j.m. na dobę, podawana podskórnie lub domięśniowo, jednak minimalna dawka po której uzyskano poprawę kliniczną i poprawę wyników biochemicznych to 50 j.m. podawane 3 razy w tyg. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie do potrzeb pacjenta. Leczenie należy przerwać po uzyskaniu reakcji na leczenie i po ustąpieniu objawów choroby. Czas trwania leczenia zwykle nie powinien przekraczać 3 mies., w wyjątkowych okolicznościach, np. u pacjentów zagrożonych złamaniami patologicznymi, leczenie może zostać przedłużone maksymalnie do 6 mies. Można rozważyć podjęcie okresowo u tych pacjentów ponownego leczenia. Działanie kalcytoniny można monitorować oznaczając odpowiednie markery przebudowy kości, takie jak aktywność fosfatazy zasadowej w surowicy lub stężenie hydroksyproliny lub deoksypirydynoliny w moczu. Hiperkalcemia w przebiegu nowotworu złośliwego: początkowo 100 j.m. co 6-8 h we wstrzyknięciu podskórnym lub domięśniowym. Ponadto, kalcytonina łososiowa może być podawana we wstrzyknięciu dożylnym po wcześniejszym nawodnieniu pacjenta. Jeśli po jednym lub dwóch dniach odpowiedź na leczenie nie jest zadowalająca, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 400 j.m. co 6-8 h. W ciężkich lub nagłych przypadkach można zastosować dawkę do 10 j.m./kg mc., we wlewie dożylnym w 500 ml fizjologicznego roztworu NaCl, podawanym w ciągu co najmniej 6 h. Zaleca się częste monitorowanie klinicznej i laboratoryjnej odpowiedzi na leczenie, w tym poprzez oznaczanie stężenia wapnia w surowicy szczególnie we wczesnych fazach leczenia. Dawkowanie  należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Szczególne grupy pacjentów. Brak dowodów na zmniejszenie tolerancji leku lub konieczność zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby.