Mitoxantron Accord konc. do sporz. roztw. do inf. (2 mg/ml) - fiol. 15 ml

Dożylnie. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku. Lek powinien być podawany pod nadzorem lekarza doświadczonego w stosowaniu chemioterapii cytotoksycznej. Rak piersi z przerzutami, chłoniak nieziarniczy (typu non-Hodgkin). Dawkowanie w monoterapii: zalecana początkowa dawka  wynosi 14 mg/m² pc., podawana w pojedynczej dawce dożylnej. Dawkę można powtórzyć w odstępie 21 dni po pierwszym podaniu. Mniejszą dawkę początkową (12 mg/m² pc. lub mniejszą) zaleca się u pacjentów z niewystarczającą rezerwą szpikową, np. na skutek wcześniejszej chemioterapii lub u pacjentów w złym stanie ogólnym. Modyfikację dawkowania oraz czas podawania kolejnych dawek należy ustalić na podstawie klinicznej oceny stopnia i czasu trwania mielosupresji. W kolejnych cyklach leczenia zwykle można powtórzyć poprzednią dawkę, jeśli liczba leukocytów i płytek krwi powróci do wartości prawidłowych w ciągu 21 dni. Proponowane wskazówki dotyczące modyfikacji dawkowania w leczeniu zaawansowanego raka piersi i chłoniaka nieziarniczego, w zależności od nadiru hematologicznego (który zazwyczaj występuje po upływie około 10 dni od podania leku): jeśli nadir leukocytów >1500 i nadir płytek >50000 - czas do normalizacji ≤21 dni - powtórzyć poprzednią dawkę; jeśli nadir leukocytów >1500 i nadir płytek >50000 - czas do normalizacji >21 dni - wstrzymać dawkowanie aż do normalizacji, następnie powtórzyć poprzednią dawkę; jeśli nadir leukocytów <1500 i nadir płytek >50000 - czas do normalizacji dowolny - po normalizacji zmniejszyć poprzednią dawkę o 2 mg/m² pc.; jeśli nadir leukocytów <1000 i nadir płytek >25000 - czas do normalizacji dowolny - po normalizacji zmniejszyć poprzednią dawkę o 4 mg/m² pc. Leczenie skojarzone. W leczeniu raka piersi z przerzutami skuteczne okazało się połączenie mitoksantronu z innymi środkami cytotoksycznymi, w tym z cyklofosfamidem i 5-fluorouracylem lub metotreksatem i mitomycyną C. Należy zapoznać się z informacjami na temat modyfikacji dawkowania i podawania leku. Mitoksantron również stosowano w różnych połączeniach w leczeniu chłoniaka nieziarniczego, jednak dane są obecnie ograniczone i nie można zalecić swoistych schematów. W schematach skojarzonych mitoksantron okazał się skuteczny w początkowej dawce w zakresie od 7 do 8, 10, 12 mg/m² pc., w zależności stosowanego połączenia i częstotliwości podawania. Jeśli mitoksantron jest stosowany z innym środkiem mielosupresyjnym, zaleca się, by początkową dawkę mitoksantronu zmniejszyć o 2 do 4 mg/m² pc. w stosunku do dawek zalecanych w monoterapii. Kolejne dawki, zależą od stopnia i czasu trwania mielosupresji (informacje powyżej). Ostra białaczka szpikowa. Stosowanie w monoterapii w okresie remisji choroby. Dawka zalecana dla wywołania remisji wynosi 12 mg/m² pc., podawana dożylnie codziennie przez 5 kolejnych dni (dawka całkowita wynosi 60 mg/m² pc.). W badaniach klinicznych z zastosowaniem dawki 12 mg/m² pc./dobę podawanej przez 5 kolejnych dni pełna remisja nastąpiła w wyniku pierwszej kuracji indukcyjnej. Leczenie skojarzone. W celu indukcji, zalecana dawka mitoksantronu wynosi 12 mg/m² pc. na dobę w dniach od 1 do 3, podawana we wlewie dożylnym, w skojarzeniu z cytarabiną w dawce 100 mg/m² pc. podawaną przez 7 dni w ciągłym wlewie 24-godzinnym w dniach 1 do 7. Większość pełnych remisji występuje po pierwszym cyklu terapii indukcyjnej. W przypadku niepełnej odpowiedzi przeciwbiałaczkowej, można podać drugi cykl terapii indukcyjnej z mitoksantronem podawanym przez 2 dni i cytarabiną przez 5 dni, przy użyciu tych samych dawek dobowych. Jeśli podczas pierwszej terapii indukcyjnej wystąpi ciężka lub zagrażająca życiu toksyczność niehematologiczna, następny cykl terapii indukcyjnej należy wstrzymać do czasu ustąpienia objawów toksyczności. Leczenie konsolidacyjne zastosowane w dwóch dużych, randomizowanych, wieloośrodkowych badaniach klinicznych potwierdziło zasadność stosowania mitoksantronu w dawce 12 mg/m² pc. podawanego w 24-godzinnym wlewie dożylnym w dniach 1 i 2 oraz cytarabiny w dawce 100 mg/m² pc. przez 5 dni w ciągłym 24-godzinnym wlewie w dniach 1 do 5. Pierwszy cykl został podany po upływie około 6 tyg. od ostatniej kuracji indukcyjnej, a drugi zwykle 4 tyg. po pierwszym. Wykazano skuteczność schematu obejmującego jednorazowe podanie mitoksantronu w dawce 6 mg/m² pc. w bolusie dożylnym, etopozydu w dawce 80 mg/m² pc. 1-godzinnym wlewie dożylnym oraz cytarabiny (Ara-C) w dawce 1 g/m² pc. dożylnie w ciągu 6 h przez 6 dni (MEC) jako leczenia ratunkowego w opornej na leczenie AML. Leczenie przełomu blastycznego w (przewlekłej) białaczce szpikowej. Monoterapia wznowy choroby: dawka zalecana w razie wznowy choroby wynosi 10-12 mg/m² pc., podane dożylnie raz na dobę przez pięć kolejnych dni (dawka całkowita 50-60 mg/m² pc.). Zaawansowany rak gruczołu krokowego oporny na kastrację. W oparciu o dane z dwóch badań porównawczych z użyciem mitoksantronu z kortykosteroidami w porównaniu kortykosteroidów w monoterapii, zalecana dawka mitoksantronu wynosi 12-14 mg/m² pc., podawana w krótkim wlewie dożylnym co 21 dni, w skojarzeniu z niskimi doustnymi dawkami kortykosteroidów. Pacjenci onkologiczni, którzy otrzymali dawkę skumulowaną 140 mg/m² pc. w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi, mają skumulowane 2,6% ryzyko wystąpienia zastoinowej niewydolności serca. Z tego powodu pacjenci powinni być monitorowani pod kątem objawów toksycznego wpływu na serce i pytani o objawy niewydolności serca przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia. Stwardnienie rozsiane. Mitoksantron powinien być podawany pod nadzorem lekarza doświadczonego w stosowaniu cytotoksycznych chemioterapeutyków w leczeniu stwardnienia rozsianego. Leczenie to powinno być stosowane dopiero po ocenie stosunku korzyści do ryzyka, w szczególności hematologicznych i sercowych czynników ryzyka. Leczenia nie wolno rozpoczynać u pacjentów, którzy byli uprzednio leczeni mitoksantronem. Zalecana dawka mitoksantronu wynosi zwykle 12 mg/m² pc., podawana w krótkim (ok. 5-15 min) wlewie dożylnym, który może być powtarzany co 1-3 mies. Maksymalna życiowa dawka skumulowana nie powinna przekraczać 72 mg/m² pc.. W razie wielokrotnego podawania mitoksantronu dawkowanie należy dostosować w zależności od zakresu i czasu trwania supresji szpiku kostnego. Morfologia krwi z rozmazem w ciągu 21 dni po infuzji mitoksantronu. Objawy zakażenia i rozmaz leukocytów stopnia 3 wg WHO: kolejna dawka 10 mg/m² pc.; objawy zakażenia i rozmaz leukocytów stopnia 4 wg WHO: kolejna dawka 8 mg/m² pc. Morfologia krwi z rozmazem 7 dni przed infuzją mitoksantronu. Objawy zakażenia i rozmaz leukocytów stopnia 1 wg WHO: kolejna dawka 9 mg/m² pc.; objawy zakażenia i rozmaz leukocytów stopnia 2 wg WHO: kolejna dawka 6 mg/m² pc.; objawy zakażenia i rozmaz leukocytów stopnia 3 do 4 wg WHO: przerwać leczenie. W razie toksyczności niehematologicznej stopnia 2 do 3 wg WHO kolejną dawkę należy skorygować do 10 mg/m² pc.; w razie toksyczności niehematologicznej stopnia 4 wg WHO należy przerwać leczenie. Szczególne grupy pacjentów. Dobór dawki dla pacjentów w podeszłym wieku należy rozpocząć od dolnej granicy zakresu dawkowania, uwzględniając większą częstość zmniejszenia czynności wątroby, nerek lub serca i jednoczesne choroby lub leczenie innymi lekami. Bezpieczeństwo mitoksantronu u pacjentów z niewydolnością nerek nie zostało ustalone. Mitoksantron należy stosować z zachowaniem ostrożności. Bezpieczeństwo mitoksantronu u pacjentów z niewydolnością wątroby nie zostało ustalone. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne dostosowanie dawki, ponieważ klirens mitoksantronu jest zmniejszony wskutek niewydolności wątroby. Nie ma wystarczających danych do ustalenia zaleceń dotyczących dostosowania dawki. Wyniki badań laboratoryjnych nie umożliwiają przewidzenia klirensu substancji czynnej ani określenia właściwego dostosowania dawki. Bezpieczeństwo i skuteczność u dzieci nie zostały ustalone. Nie ma wskazań do stosowania mitoksantronu u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Roztwór mitoksantronu należy powoli wstrzykiwać do swobodnie płynącego wlewu dożylnego izotonicznego roztworu soli fizjologicznej albo 5% roztworu glukozy, przez okres co najmniej 3-5 min. Przewód infuzyjny należy w miarę możliwości umieścić w dużej żyle. Jeśli to możliwe, należy unikać żył nad stawami lub w kończynach z zaburzeniami przepływu żylnego lub drenażu limfatycznego. Roztwór mitoksantronu można także podawać w krótkim wlewie (15-30 min), rozcieńczony w 50 do 100 ml izotonicznego roztworu soli fizjologicznej lub 5% roztworu glukozy. Roztworu mitoksantronu nie wolno podawać podskórnie, domięśniowo lub dotętniczo. W przypadku wynaczynienia podczas podawania może wystąpić ciężkie miejscowe uszkodzenie tkanek. Lek nie może być podawany także we wstrzyknięciu dokanałowym. Jeśli wystąpiły jakiekolwiek objawy przedmiotowe lub podmiotowe wynaczynienia, w tym pieczenie, ból, świąd, rumień, obrzęk, niebieskie przebarwienie lub owrzodzenie, podawanie należy natychmiast przerwać.