Norcuron proszek do sporz. roztw. do wstrz. (10 mg) - 10 fiolek

Dożylnie. Indywidualnie, w zależności od stanu chorego, metody znieczulenia, przewidywanego czasu operacji i stosowanych innych leków. Lek powoduje zwiotczenie mięśni oddechowych, konieczne jest stosowanie mechanicznej wentylacji, do momentu powrotu własnej czynności oddechowej. Zalecane jest właściwe monitorowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego w celu oceny stopnia bloku nerwowo-mięśniowego oraz jego ustępowania. Intubacja dotchawicza. Dawka początkowa: 0,08-0,1 mg/kg mc., odpowiednie warunki do intubacji uzyskuje się zwykle po 90-120 s; w zabiegach chirurgicznych po intubacji z użyciem sukcynylocholiny zalecana dawka początkowa bromku wekuronium wynosi 0,03-0,05 mg/kg mc. i podanie bromku wekuronium należy opóźnić do czasu klinicznego ustąpienia blokady przewodnictwa nerwowo-mięśniowego wywołanego sukcynylocholiną. Dawka podtrzymująca: 0,02-0,03 mg/kg mc., podawać, gdy reakcja skurczowa na bodziec powraca do 25% wartości kontrolnej. Infuzja ciągła. Po podaniu dawki początkowej (0,08-0,1 mg/kg mc.), gdy zaczyna ustępować blokada nerwowo-mięśniowa, należy rozpocząć podawanie leku we wlewie dożylnym. Szybkość wlewu należy tak ustalić, aby wartość reakcji skurczowej na bodziec wynosiła 10% wartości kontrolnej lub, aby utrzymać jedną lub dwie odpowiedzi na ciąg czterech impulsów. U dorosłych, przy znieczuleniu dożylnym, szybkość wlewu wymagana do utrzymania bloku nerwowo-mięśniowego na tym poziomie wynosi 0,8-1,4 µg/kg mc./min. Dzieci. U noworodków i niemowląt (do 4 mies.) zaleca się podanie początkowej dawki testowej 0,01-0,02 mg/kg mc., a następnie rosnących dawek, aż do uzyskania 90 do 95% stłumienia reakcji skurczowej na bodziec; u noworodków dawka nie powinna przekraczać 0,1 mg/kg mc. U noworodków i niemowląt (do 12 mies.) obserwuje się szybszy początek działania leku niż u dzieci i dorosłych, na ogół nie jest wymagane stosowanie dużych dawek intubacyjnych; czas działania i czas ustąpienia bloku jest natomiast dłuższy niż u dzieci i dorosłych, dlatego dawki podtrzymujące powinny być podawane rzadziej. U dzieci (od 2 do 11 lat) zwykle podaje się takie dawki jak u dorosłych, jednak ponieważ czas działania leku jest krótszy niż u dorosłych, należy częściej podawać dawki podtrzymujące. U młodzieży zaleca się stosowanie tych samych dawek co u dorosłych, w oparciu o rozwój fizjologiczny w tym wieku. Pacjenci w podeszłym wieku. Można stosować te same dawki jak u dorosłych, jednakże czas działania leku jest przedłużony. Czas pojawienia się działania leku u osób w podeszłym wieku jest podobny do tego, który występuje u dorosłych. Pacjenci z nadwagą i otyli (≥30% należnej masy ciała). Dawki należy zmniejszyć, biorąc pod uwagę beztłuszczową masę ciała. Większe dawki. Czasem, aby przyspieszyć czas wystąpienia działania i wydłużyć czas działania, pacjentom podaje się większe dawki początkowe, tj. 0,15-0,3 mg/kg mc., bez występowania działań niepożądanych dotyczących serca i naczyń, o ile utrzymuje się odpowiednią wentylację. Wziewne środki znieczulające. W trakcie znieczuleń dłuższych niż 1 h z użyciem wziewnych środków znieczulających, bromek wekuronium należy podawać rzadziej i w mniejszych dawkach lub zmniejszyć szybkość podawania leku we wlewie dożylnym.
Lek podaje się dożylnie w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu lub w infuzji ciągłej. Przed podaniem proszek należy rozpuścić w wodzie do wstrzykiwań. Lek można dalej rozcieńczać następującymi płynami infuzyjnymi: 5% roztworem glukozy, 0,9% roztworem NaCl, mleczanowym roztworem Ringera, mleczanowym roztworem Ringera z 5% glukozą, 5% roztworem glukozy i 0,9% roztworem NaCl.