Ruconest proszek do sporz. roztw. do wstrz. (2100 j.) - 1 fiolka

Dożylnie. Leczenie należy rozpocząć pod kierunkiem i nadzorem lekarza doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu dziedzicznego obrzęku naczynioruchowego. Dorośli, młodzież i dzieci ≥ 2 lat o mc. < 84 kg: 1 wstrzyknięcie 50 j./kg mc.; objętość w ml wylicza sie ze wzoru- masa ciała (kg)/3; o mc. ≥84 kg: 1 wstrzyknięcie 4200 j. (2 fiolki) co odpowiada objętości 28 ml. W większości przypadków do opanowania ostrego napadu obrzęku naczynioruchowego wystarcza podanie 1 dawki leku. W przypadku niedostatecznej odpowiedzi klinicznej można podać dodatkową dawkę leku (50 j./kg mc. do 4200 j.). W większości przypadków do opanowania ostrego napadu obrzęku naczynioruchowego wystarcza podanie jednej dawki leku. W przypadku niedostatecznej odpowiedzi klinicznej można podać dodatkową dawkę preparatu (50j./kg mc. do 4200 j.) według uznania lekarza. W przypadku niedostatecznej odpowiedzi u dorosłych i młodzieży dodatkową dawkę można podać po upływie 120 min, u dzieci po upływie 60 min. Nie należy podawać więcej niż 2 dawki w ciągu 24 h. Szczególne grupy pacjentów. Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do wydłużenia okresu półtrwania konestatu alfa w osoczu, ale nie wydaje się, by mogło to mieć znaczenie kliniczne. Dane dotyczące stosowania u osób w wieku powyżej 65 lat są ograniczone. Brak podstaw wskazujących, że osoby w wieku powyżej 65 lat miałyby inaczej odpowiadać na preparat. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ponieważ konestat alfa nie podlega klirensowi nerkowemu. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Sposób podania. Potrzebną objętość przygotowanego roztworu należy podać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym ok. 5 min. Preparat proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań powinien być podawany przez wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia, a proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do wstrzykiwań do czasu, aż pacjent (lub jego opiekun) będzie w stanie podawać lek po odbyciu odpowiedniego szkolenia oraz w porozumieniu z pracownikiem służby zdrowia.