Streptomycinum TZF proszek do sporz. roztw. do wstrz. (1 g) - 1 fiolka

Domięśniowo. Gruźlica. Dorośli (w skojarzeniu z lekami przeciwprątkowymi) w leczeniu ciągłym: 15 mg/kg mc./dobę, maksymalnie 1 g; leczenie przerywane: 25-30 mg/kg mc./dobę 2 lub 3 razy w tygodniu, maksymalnie 1,5 g. Dzieci w leczeniu ciągłym: 20-40 mg/kg mc./dobę, maksymalnie 1 g; leczenie przerywane: 25-30 mg/kg mc./dobę 2-3 razy w tyg., maksymalnie 1,5 g. Całkowita dawka streptomycyny w ciągu jednego kursu leczenia nie powinna przekraczać 120 g. Zakażenia niegruźlicze. Dorośli: zwykle 1-2 g na dobę w dawkach podzielonych przez 3-7 dni, maksymalnie 2 g na dobę. Tularemia: 1-2 g na dobę w dawkach podzielonych przez 7-14 dni; jeśli choroba przebiega bez gorączki należy stosować przez 5-7 dni. Dżuma: 2 g na dobę w 2 dawkach podzielonych, przez co najmniej 10 dni. Zapalenie wsierdzia wywołane przez paciorkowce: w pierwszym tyg. podaje się 1 g 2 razy na dobę, w drugim - 500 mg 2 razy na dobę. U pacjentów powyżej 60 lat lek podaje się w dawce 500 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg. Zapalenie wsierdzia wywołane przez enterokoki: przez pierwsze 2 tyg. podaje się 1 g 2 razy na dobę, następnie przez 4 kolejne tyg. - 500 mg 2 razy na dobę. Dzieci: zwykle 20-40 mg/kg mc./dobę co 6 lub 12 h w dawkach podzielonych, maksymalnie 1 g na dobę. Czas leczenia, z wyjątkiem gruźlicy, należy ograniczyć do 7-14 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek lub w wieku powyżej 50 lat należy zmniejszyć dawkę. Sposób podania. Preparat u dorosłych i starszych dzieci podaje się w górny, boczny kwadrat pośladka lub w duże grupy mięśni bocznych uda, w uzasadnionych przypadkach w mięsień naramienny. U niemowląt i małych dzieci podaje się w duże grupy mięśni bocznych uda. Podawanie streptomycyny w pośladki nie jest zalecane ze względu na ryzyko uszkodzenia nerwu kulszowego.