Suliqua roztw. do wstrz. ((100 j.+50 µg)/ml) - 3 wstrzyk. SoloStar® 3 ml

Podskórnie. Lek Suliqua 100 j./ml + 50 µg/ml dostarcza dawki jednostkowe w zakresie 10-40 j. insuliny glargine w skojarzeniu z 5-20 µg liksysenatydu - wstrzykiwacz Suliqua (10-40). Lek Suliqua 100 j./ml + 33 µg/ml dostarcza dawki jednostkowe w zakresie 30-60 j. insuliny glargine w skojarzeniu z 10-20 µg liksysenatydu wstrzykiwacz Suliqua (30-60). Aby uniknąć błędów w leczeniu, lekarz musi upewnić się, że na recepcie podano prawidłową moc i liczbę dawek jednostkowych. Dawkę należy ustalać indywidualnie, na podstawie odpowiedzi klinicznej i dostosowywać do zapotrzebowania pacjenta na insulinę. Dawka liksysenatydu jest zwiększana lub zmniejszana łącznie z dawką insuliny glargine i zależy również od tego, który wstrzykiwacz jest stosowany. Dawka początkowa. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Suliqua należy przerwać leczenie insuliną bazalną lub agonistą receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) lub doustnego leku zmniejszającego stężenie glukozy, innego niż metformina i inhibitory SGLT-2. Dawka początkowa leku Suliqua zależy od dotychczasowego leczenia przeciwcukrzycowego, przy czym nie należy przekraczać zalecanej dawki początkowej 10 µg liksysenatydu. Pacjenci nieleczeni dotychczas insuliną (doustne leczenie przeciwcukrzycowe lub leczenie agonistą receptora GLP-1). Wstrzykiwacz Suliqua (10-40) - dawka początkowa 10 dawek jednostkowych (10 j./5 µg). Pacjentów przyjmujących mniej niż 20 j. insuliny glargine można uznać za podobnych do pacjentów nieleczonych dotychczas insuliną. Pacjenci leczeni dotychczas insuliną glargine (100 j./ml) ≥20 j. do <30 j. Wstrzykiwacz Suliqua (10-40) - dawka początkowa 20 dawek jednostkowych (20 j./10 µg). Pacjenci leczeni dotychczas insuliną glargine (100 j./ml) ≥30 j. do ≤60 j. Wstrzykiwacz Suliqua (30-60) - dawka początkowa 30 dawek jednostkowych (30 j./10 µg). Jeżeli była stosowana inna insulina bazalna: w przypadku insuliny bazalnej stosowanej 2 razy na dobę lub insuliny glargine (300 j./ml) dotychczas stosowaną całkowitą dawkę dobową należy zmniejszyć o 20%, w celu ustalenia dawki początkowej leku Suliqua; w przypadku każdej innej insuliny bazalnej należy zastosować tę samą zasadę, jak w odniesieniu do insuliny glargine (100 j./ml). Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 j. insuliny glargine i 20 µg liksysenatydu, co odpowiada 60 dawkom jednostkowym. Dostosowywanie dawki. Zaleca się optymalizację kontroli glikemii poprzez dostosowywanie dawki w zależności od stężenia glukozy w osoczu na czczo. Zaleca się ścisłe kontrolowanie glikemii w czasie zmiany leczenia i w trakcie kilku kolejnych tyg. Jeżeli pacjent rozpoczyna leczenie od stosowania wstrzykiwacza Suliqua (10-40), umożliwia on zwiększenie dawki do 40 dawek jednostkowych. W przypadku dawek >40 dawek jednostkowych na dobę dostosowywanie dawki należy kontynuować wstrzykiwaczem Suliqua (30-60).  Jeżeli pacjent rozpoczyna leczenie od stosowania wstrzykiwacza Suliqua (30-60), umożliwia on zwiększenie dawki do 60 dawek jednostkowych. W przypadku zapotrzebowania >60 dawek jednostkowych na dobę leku Suliqua nie należy stosować. Zmiana wielkości dawki lub godziny podawania leku przez pacjenta możliwa jest wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza i odpowiednim kontrolowaniem stężenia glukozy. W przypadku pominięcia dawki leku Suliqua, należy ją wstrzyknąć w ciągu godziny przed kolejnym posiłkiem. Szczególne grupy pacjentów. Lek może być stosowany u pacjentów w podeszłym wieku. Dawkę należy dostosowywać indywidualnie, na podstawie kontroli stężenia glukozy. U pacjentów w podeszłym wieku postępujące pogarszanie się czynności nerek może prowadzić do stopniowego zmniejszania się zapotrzebowania na insulinę. W przypadku liksysenatydu nie ma konieczności dostosowania dawki do wieku pacjenta. Doświadczenie w leczeniu pacjentów w wieku ≥75 lat jest ograniczone. Nie jest zalecane stosowanie leku u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek i ze schyłkową niewydolnością nerek, ponieważ nie ma wystarczającego doświadczenia w stosowaniu u nich liksysenatydu. Nie jest wymagane dostosowywanie dawki liksysenatydu u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone, wskutek wolniejszego metabolizmu insuliny. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, stosujących lek może być konieczne częste kontrolowanie stężenia glukozy i dostosowywanie dawki. Nie jest wymagane dostosowanie dawki liksysenatydu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone ze względu na osłabioną zdolność do glukoneogenezy i wolniejszy metabolizm insuliny. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby może być konieczne częste kontrolowanie stężenia glukozy i dostosowanie dawek. Brak wskazań do stosowania leku u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Lek należy wstrzykiwać podskórnie w brzuch, w okolicę mięśnia naramiennego lub uda. Kolejne miejsca wstrzyknięcia należy zmieniać każdego dnia w obrębie określonego pola wstrzykiwania leku (brzuch, okolica mięśnia naramiennego lub uda), w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Lek należy wstrzykiwać raz na dobę w ciągu godziny poprzedzającej posiłek. Po wybraniu najbardziej odpowiadającej pory spożywania posiłku, zaleca się podawać lek przed tym samym posiłkiem każdego dnia. Należy zalecić pacjentom, aby zawsze używali nowej igły. Ponowne użycie igieł do wstrzykiwacza insuliny zwiększa ryzyko ich zatkania, co może spowodować podanie za małej lub zbyt dużej dawki. Leku nie należy pobierać z wkładu wstrzykiwacza do strzykawki, aby nie dopuścić do błędów w dawkowaniu i potencjalnego przedawkowania. Pacjenci powinni zostać poinformowani o konieczności sprawdzania etykiety wstrzykiwacza przed każdym wstrzyknięciem, aby uniknąć pomylenia dwóch różnych mocy leku i pomylenia z innymi iniekcyjnymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy.