Temelor roztw. do wstrz. (4 mg/ml) - 5 amp. x 1 ml

Domięśniowo lub dożylnie. Premedykacja. Dawkę należy określić na podstawie masy ciała (zwykle dawka wynosi 2-4 mg). Podawanie dożylne: od 0,044 mg/kg mc. maksymalnie do 2 mg od 15 do 20 min przed zabiegiem. Dawka ta jest zazwyczaj wystarczająca do sedacji większości dorosłych pacjentów oraz nie można jej zazwyczaj przekroczyć w przypadku pacjentów >50. rż. Można podawać większe dawki do 0,05 mg/kg mc. i maksymalnie do 4 mg. Podczas podawania dożylnego preparatu, należy zawsze zapewnić dostęp do sprzętu niezbędnego do wentylacji wspomaganej. Podawanie domięśniowe: od 0,05 mg/kg mc. maksymalnie do 4 mg, co najmniej na 2 h przed zabiegiem. Dawka dobierana jest indywidualnie. U pacjentów w podeszłym wieku, osłabionych, z zaburzeniami nerek lub wątroby, z chorobami dróg oddechowych lub z chorobami sercowo-naczyniowymi zalecane jest zmniejszenie dawki. W przypadku znieczulenia miejscowego i procedur diagnostycznych wymagających udziału pacjenta może być wskazane jednoczesne stosowanie leków przeciwbólowych. W przypadku stosowania lorazepamu równocześnie z innymi lekami tłumiącymi czynność OUN należy zmniejszyć dawkę. Nie należy mieszać preparatu z innymi lekami w jednej strzykawce. Leczenie objawowe patologicznych stanów lękowych i pobudzenia u pacjentów, którzy z jakichkolwiek powodów nie mogą zażywać leków doustnych: zalecana dawka wynosi 2-4 mg dożylnie lub 0,05 mg/kg mc. dożylnie (preferowane jest podawanie dożylne). W razie potrzeby dawkę można powtórzyć po 2 h. Po opanowaniu ostrych objawów pacjent powinien otrzymać leczenie odpowiednie do stanu towarzyszącego. Jeśli wymagane jest dodatkowe leczenie benzodiazepinami, to można rozważyć stosowanie lorazepamu w tabletkach. Szczególne grupy pacjentów. Stosowanie preparatu u dzieci <12 lat jest przeciwwskazane. Badania wykazały, że dożylne podanie lorazepamu pacjentom >50 lat prowadzi do głębszej i dłuższej sedacji. W normalnych warunkach dawka początkowa 2 mg powinna wystarczyć, chyba że zalecana jest głębsza sedacja i (lub) wystąpią przedoperacyjne zaburzenia pamięci. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych, dawkę początkową należy zmniejszyć o ok. 50%, dawka powinna być dostosowana do potrzeb i zakresu tolerancji. Stosowanie preparatu nie jest zalecane u pacjentów z niewydolnością wątroby. W przypadku stosowania leku u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, zalecana dawka początkowa wynosi 0,05 mg/kg mc. (maksymalnie 2 mg). Sposób podawania. W celu ułatwienia podania domięśniowego zaleca się rozcieńczyć preparat równą objętością odpowiedniego roztworu; lek można podawać również nierozcieńczony, gdy jest podawany do dużego mięśnia. Przy podawaniu dożylnym, lek zawsze należy rozcieńczyć równą ilością odpowiedniego roztworu; szybkość wstrzyknięcia nie powinna przekraczać 2 mg/min; wstrzyknięcia dożylne należy wykonywać powoli i wielokrotnie.