Digoxin WZF tabl. (250 µg) - 30 szt.

Doustnie. Dawki należy ustalać indywidualnie, zależnie od wieku, masy ciała i czynności nerek. Poniższe dawki mają charakter orientacyjny. Podczas zmiany tabletek na roztwór do wstrzykiwań, dawka powinna być zmniejszona o 33%. Dorośli z przewlekłą niewydolnością serca bez towarzyszących nadkomorowych zaburzeń rytmu serca. Nie jest konieczne podawanie dawki nasycającej. Zwykle stosuje się 125-250 µg na dobę u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów w podeszłym wieku należy rozważyć stosowanie dawki mniejszej 62,5 µg na dobę. Dorośli i dzieci powyżej 10 lat z migotaniem lub trzepotaniem przedsionków. Przyspieszone doustne nasycenie: jednorazowa dawka 750-1500 µg; w przypadku ryzyka wystąpienia działania toksycznego, np. u pacjentów w podeszłym wieku, doustną dawkę nasycającą należy podać w kilku dawkach podzielonych, zachowując 6 h przerwy pomiędzy podaniem kolejnych dawek oraz oceniając efekt kliniczny u pacjenta przed podaniem kolejnej dawki digoksyny. Stopniowe doustne nasycenie: 250-750 µg na dobę przez 1 tydzień, następnie zaleca się podawanie dawki podtrzymującej. Wybór metody nasycania zależy od stanu pacjenta. Dawkę podtrzymującą dla kobiet i mężczyzn można wyliczyć korzystając ze wzoru zamieszczonego w Charakterystyce Produktu Leczniczego. W praktyce oznacza to, że dla większości pacjentów dawka podtrzymująca wynosi 125-250 µg na dobę. U pacjentów podatnych, u których występują nasilone działania niepożądane, zaleca się stosowanie mniejszych dawek, tj. 62,5 µg na dobę. Niektórzy pacjenci wymagają zastosowania większych dawek. Wcześniaki, niemowlęta i dzieci poniżej 10 lat (jeżeli nie otrzymywali glikozydów nasercowych w ciągu ostatnich 2 tyg.). U noworodków, szczególnie wcześniaków, klirens nerkowy digoksyny jest mniejszy - dlatego poza ogólnymi uwagami dotyczącymi dawkowania, należy zmniejszyć dawkę. Poza okresem noworodkowym, dzieci wymagają proporcjonalnie większych dawek digoksyny w przeliczeniu na masę lub powierzchnię ciała niż pacjenci dorośli. U dzieci powyżej 10 lat stosuje się dawki jak u osób dorosłych, biorąc pod uwagę masę ciała. Doustna dawka nasycająca: wcześniaki o mc. <1,5 kg -25 µg/kg mc./dobę; wcześniaki o mc. 1,5-2,5 kg - 30 µg/kg mc./dobę; noworodki i dzieci do 2 lat - 45 µg/kg mc./dobę; dzieci 2-5 lat - 35 µg/kg mc./dobę; dzieci 5-10 lat - 25 µg/kg mc./dobę. Dawka nasycająca powinna być podawana w dawkach podzielonych, przy czym pierwsza dawka powinna stanowić połowę całkowitej dawki leku, a następne powinny być podawane co 4 -8 h, oceniając efekt kliniczny przed podaniem kolejnej dawki. Dawka podtrzymująca: wcześniaki: dawka dobowa = 20% dawki 24-godzinnej nasycającej (dożylnej lub doustnej); noworodki urodzone o czasie i dzieci do 10 lat: dawka dobowa = 25% 24-godzinnej dawki nasycającej (dożylnej lub doustnej). Powyższy schemat należy traktować jako ogólną wskazówkę. Podczas podawania preparatu należy określać stężenie digoksyny w surowicy i korygować dawki w zależności od otrzymanych wyników. Jeśli glikozydy naparstnicy były stosowane w ciągu ostatnich 2 tyg., należy się spodziewać, że optymalne dawki nasycające będą mniejsze niż podane powyżej dawki zalecane. Specjalne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, ze zmniejszonym klirensem nerkowym, niedoczynnością tarczycy należy rozważyć zmniejszenie dawek, zarówno nasycających, jak i podtrzymujących. U pacjentów z nadczynnością tarczycy (ze względu na względną oporność na digoksynę) należy zwiększyć dawkę, w miarę uzyskiwania kontroli nadczynności tarczycy, dawkę digoksyny należy zmniejszać. Pacjenci z zespołem złego wchłaniania lub po zabiegach rekonstrukcyjnych na przewodzie pokarmowym mogą wymagać większych dawek.