Adrenalina WZF roztw. do wstrz. (1 mg/ml) - 10 amp. 1 ml

Podskórnie, domięśniowo, dożylnie. Dorośli. Nagłe zatrzymanie krążenia - resuscytacja krążeniowo-oddechowa: dożylnie 1 mg adrenaliny po 10-krotnym rozcieńczeniu albo bez rozcieńczania podając następnie bolus 10 ml 0,9% roztworu NaCl. W razie potrzeby dawki można powtarzać co 3-5 min. Po przywróceniu rytmu serca, który zapewnia perfuzję, jeżeli stosowanie adrenaliny nadal jest konieczne należy ją podawać powoli dożylnie w małych dawkach (bolusy 50 do 100 μg), aż do uzyskania właściwego ciśnienia tętniczego krwi. Wstrząs anafilaktyczny i inne ostre reakcje alergiczne. Domięśniowo lub podskórnie 0,3 do 0,5 mg. W ciężkich przypadkach nawet 1 mg w dawce jednorazowej. We wstrząsie anafilaktycznym preferowana jest domięśniowa droga podania. W razie potrzeby dawki mogą być powtarzane co 10-15 min, a w uzasadnionych przypadkach nawet co 5 min. Powoli dożylnie 0,3 do 1 mg po rozcieńczeniu (10-krotnym lub większym). Podanie dożylne jest zarezerwowane wyłącznie dla pacjentów w ciężkim, zagrażającym życiu wstrząsie lub w sytuacjach szczególnych, np. w trakcie znieczulenia ogólnego. Napad astmy oskrzelowej - w celu przerwania skurczu oskrzeli. Podskórnie lub domięśniowo 0,3 mg. Dawki można powtarzać 3-krotnie co 20 min. Ciężka bradykardia. Jeżeli atropina jest nieskuteczna należy rozważyć podanie adrenaliny we wlewie dożylnym z szybkością 2 do 10 μg/min. Preparat podawać do uzyskania oczekiwanego efektu. Wstrząs kardiogenny - jako wazopresor: jako lek drugiego rzutu - we wlewie dożylnym 0,05 μg do 0,5 μg/kg mc./min. Dzieci. Nagłe zatrzymanie krążenia - resuscytacja krążeniowo-oddechowa: dożylnie 10 μg/kg mc. W razie potrzeby dawki można powtarzać co 3 do 5 min. Po przywróceniu spontanicznego krążenia, jeśli jest to konieczne, adrenalinę można podać we wlewie dożylnym 0,05 do 1,0 μg/kg mc./min. Wlew podawać do uzyskania oczekiwanego efektu. U dzieci występują znaczące różnice osobnicze w odpowiedzi na adrenalinę. Wstrząs anafilaktyczny i inne ostre reakcje alergiczne. Domięśniowo lub podskórnie 10 μg/kg mc., maksymalnie jednorazowo do 0,5 mg. We wstrząsie anafilaktycznym preferowana jest domięśniowa droga podania. Dzieci powyżej 12 lat - 0,5 mg im. (0,5 ml roztworu 1:1000); dzieci 6-12 lat - 0,3 mg im. (0,3 ml roztworu 1:1000); dzieci 6 mies.-6 lat - 0,15 mg im. (0,15 ml roztworu 1:1000); dzieci poniżej 6 mies - 0,01 mg/kg mc. im. (0,01 ml/kg mc. roztworu 1:1000). Jeśli to konieczne, dawki podane powyżej można powtarzać kilkakrotnie, zachowując 5-15 min przerwy, biorąc pod uwagę ciśnienie tętnicze, tętno oraz czynność oddechową. Zaleca się stosowanie strzykawek o małej pojemności. Powoli dożylnie 10 μg/kg mc. po rozcieńczeniu (10-krotnym lub większym). Podanie dożylne jest zarezerwowane wyłącznie dla pacjentów w ciężkim, zagrażającym życiu wstrząsie lub w sytuacjach szczególnych - np. w trakcie znieczulenia ogólnego. Napad astmy oskrzelowej - w celu przerwania skurczu oskrzeli. Podskórnie lub domięśniowo 10 μg/kg mc., maksymalnie jednorazowo do 0,5 mg. Dawki można powtarzać dwukrotnie co 20 min, a następnie w razie potrzeby co 4 h. Ciężka bradykardia. Wlew dożylny 0,05 do 1,0 μg/kg mc./min. Wstrząs kardiogenny – jako wazopresor. Jako lek drugiego rzutu we wlewie dożylnym 0,05 do 1,0 μg/kg mc./min. Stosowanie w stanach zagrożenia życia. Dorośli. Jeżeli uzyskanie dostępu do żyły jest niemożliwe lek można podać śródkostnie (doszpikowo) w dawkach stosowanych dożylnie. Dotchawiczo 3 mg po rozcieńczeniu. W tym celu należy rozcieńczyć 3 ml adrenaliny do 10 ml 0,9% roztworem NaCl lub wodą do wstrzykiwań i podać przez rurkę intubacyjną. Rozcieńczenie wodą do wstrzykiwań powoduje lepszą absorpcję leku. Dzieci. Jeżeli uzyskanie dostępu do żyły jest niemożliwe lek można podać śródkostnie (doszpikowo) w dawkach stosowanych dożylnie lub dotchawiczo w dawce 100 μg/kg mc. po uprzednim rozcieńczeniu w 5 ml 0,9% roztworu NaCl. Należy stosować tylko świeżo przygotowane roztwory.