Dexamethasone Krka tabl. (20 mg) - 20 szt.

Doustnie. Dawkę zawsze ustala się indywidualnie, w zależności od reakcji pacjenta i nasilenia choroby. Deksametazon jest zwykle podawany w dawkach 0,5-10 mg/dobę; w cięższych stanach chorobowych >10 mg/dobę. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Wymienione poniżej zalecenia dotyczące dawkowania mają wyłącznie charakter informacyjny. Pęcherzyca: dawka początkowa 300 mg przez 3 dni, po czym powinno nastąpić ograniczanie dawki zgodnie z potrzebami klinicznymi. Zapalenie mięśni: 40 mg przez 4 dni w cyklu. Idiopatyczna plamica małopłytkowa: 40 mg przez 4 dni w cyklach. Przerzutowy ucisk rdzenia kręgowego: dawka początkowa i czas trwania leczenia w zależności od przyczyn i nasilenia choroby. W opiece paliatywnej mogą być stosowane bardzo duże dawki, maksymalnie do 96 mg. Profilaktyka i leczenie wymiotów: wymioty wywołane przez cytostatyki, chemioterapię emetogenną (wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi) - 8-20 mg przed chemioterapią, a następnie 4-16 mg/dobę w 2. i 3. dniu terapii. Leczenie objawowego szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, choroby Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego (w połączeniu z innymi lekami): 40 mg lub 20 mg raz na dobę. Dawka i częstość podawania różnią się w zależności od protokołu terapii i innych przyjmowanych leków. Podawanie deksametazonu powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dawkowania deksametazonu opisanymi w ChPL innego przyjmowanego leku, jeżeli zostały tam umieszczone. Jeżeli nie, należy postępować zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi protokołami i wytycznymi dawkowania. Należy dokładnie ocenić właściwą dawkę w każdym przypadku, biorąc pod uwagę stan pacjenta i status jego choroby. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci poddawani regularnym hemodializom mogą mieć większy klirens leku w procesie dializy i wobec tego wymagają odpowiedniego dostosowania dawki steroidu. U pacjentów z poważną niewydolnością/chorobą wątroby działanie deksametazonu może być spotęgowane przez wolniejszy metabolizm (wydłużony T_0,5 we krwi) oraz hipoalbuminemię (zwiększone stężenie niezwiązanego leku we krwi); konieczne może być odpowiednie dostosowanie dawki. U pacjentów w podeszłym wieku stężenie deksametazonu we krwi może być większe, a jego wydalanie wolniejsze; należy odpowiednio obniżyć dawkę; ponadto istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, jak: osteoporoza, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, osłabienie odporności, zaburzenia psychiczne. U dzieci i młodzieży wydalanie deksametazonu jest równoważne jak u dorosłych, jeżeli dawka jest dostosowana do powierzchni ich ciała; dawkę należy planować, mając na uwadze potencjalny wpływ na wzrost i rozwój dziecka oraz zwracając uwagę na oznaki zahamowania czynności kory nadnerczy. Leczenie długotrwałe: w przypadku długotrwałego leczenia kilku chorób, po terapii początkowej należy dokonać zmiany glikokortykosteroidu z deksametazonu na prednizon lub prednizolon, w celu ograniczenia hamującego wpływu na korę nadnerczy. Odstawienie deksametazonu: leczenia (zwłaszcza długotrwałej terapii z użyciem dużych dawek glikokortykosteroidów) nie należy przerywać nagle; dawkę glikokortykosteroidów należy stopniowo zmniejszać, aby uniknąć ostrej niedoczynności kory nadnerczy. Sposób podania. Lek należy przyjmować z posiłkiem lub po posiłku, aby zminimalizować ryzyko podrażnienia przewodu pokarmowego. Unikać spożywania napojów zawierających alkohol lub kofeinę. Tabletki można podzielić na 2 równe dawki. Dla optymalnego dawkowania i ograniczenia liczby tabletek można łączyć tabletki o mniejszej dawce (4 mg i 8 mg) z tabletkami o większej dawce (20 mg lub 40 mg). W schemacie leczenia co drugi dzień, całą dawkę dobową zazwyczaj można podać rano jako dawkę pojedynczą; jednakże niektórzy pacjenci wymagają podzielenia dobowej dawki.