Digoxin WZF roztw. do wstrz. (0,25 mg/ml) - 5 amp. 2 ml

Dożylnie. Dawki należy ustalać indywidualnie, zależnie od wieku, masy ciała i czynności nerek. Poniższe dawki mają charakter orientacyjny. W przypadkach, w których glikozydy nasercowe były przyjmowane w ciągu ostatnich 2 tyg., należy ponownie rozważyć zalecenia dotyczące początkowego dawkowania u pacjenta - zalecane jest zmniejszenie dawki. Podczas zmiany tabletek na roztwór do wstrzykiwań dożylnych, dawkowanie powinno być zmniejszone o 33%. Dorośli i dzieci >10 lat. Parenteralne nasycenie można stosować jedynie u pacjentów, którzy nie otrzymywali glikozydów nasercowych w ciągu ostatnich 2 tyg.: 0,5-1 mg (2-4 ml) w zależności od wieku pacjenta, masy ciała i czynności nerek. Całkowita dawka nasycająca powinna być podawana w dawkach podzielonych, przy czym pierwsza dawka powinna stanowić połowę całkowitej dawki leku, a następne powinny być podawane co 4-8 h, oceniając efekt kliniczny przed podaniem kolejnej dawki. Każda dawka powinna być podawana w infuzji dożylnej przez 10-20 min. Dawka podtrzymująca. Dawkę podtrzymującą można wyliczyć korzystając ze wzoru zamieszczonego w Charakterystyce Produktu Leczniczego. W praktyce oznacza to, że dla większości pacjentów dawka podtrzymująca wynosi 125-250 µg na dobę. U pacjentów podatnych, u których występują nasilone działania niepożądane, zaleca się stosowanie mniejszych dawek, tj. wystarczająca może być dawka ≤62,5 µg. Niektórzy pacjenci wymagają zastosowania większych dawek. Noworodki, niemowlęta i dzieci do 10 lat. Jeśli glikozydy nasercowe podawano w ciągu 2 tyg. poprzedzających rozpoczęcie leczenia digoksyną, należy spodziewać się, że optymalne dawki nasycające digoksyny będą mniejsze niż zalecane poniżej. U noworodków, szczególnie wcześniaków, klirens nerkowy digoksyny jest mniejszy, dlatego należy zmniejszyć dawki leku, wykraczając poza ogólne zalecenia dotyczące dawkowania. Poza okresem noworodkowym, dzieci wymagają proporcjonalnie większych dawek digoksyny niż pacjenci dorośli w przeliczeniu na masę lub powierzchnię ciała. U dzieci >10 lat stosuje się dawki jak u osób dorosłych, biorąc pod uwagę masę ciała. Dożylna dawka nasycająca: wcześniaki o mc. <1,5 kg - 20 µg/kg mc./dobę; wcześniaki o mc. 1,5-2,5 kg - 30 µg/kg mc./dobę; noworodki i dzieci do 2 lat - 35 µg/kg mc./dobę; dzieci 2-5 lat - 35 µg/kg mc./dobę; dzieci 5-10 lat - 25 µg/kg mc./dobę. Dawka nasycająca powinna być podawana w dawkach podzielonych, przy czym pierwsza dawka powinna stanowić połowę całkowitej dawki leku, a następne powinny być podawane co 4-8 h, oceniając efekt kliniczny przed podaniem kolejnej dawki. Każda dawka powinna być podawana w infuzji dożylnej przez 10-20 min. Dawka podtrzymująca. Wcześniaki: dawka dobowa = 20% dawki 24-godzinnej nasycającej; noworodki urodzone o czasie i dzieci do 10 lat: dawka dobowa = 25% 24-godzinnej dawki nasycającej. Powyższy schemat należy traktować jako ogólną wskazówkę, w tych grupach dzieci i młodzieży jako podstawę do dostosowania dawkowania należy stosować obserwację kliniczną i kontrolę stężeń digoksyny w surowicy. Specjalne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę możliwość pogorszenia czynności nerek i zmniejszenia beztłuszczowej masy ciała; w razie konieczności dawkę należy zmniejszyć i dostosować do zmienionej farmakokinetyki, aby zapobiec zwiększeniu stężenia digoksyny w surowicy i ryzyku toksyczności; należy regularnie kontrolować stężenie digoksyny w surowicy i unikać hipokaliemii. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, zalecenia dotyczące dawkowania należy ponownie rozważyć, jeśli pacjenci są w podeszłym wieku lub istnieją inne przyczyny zmniejszenia klirensu nerkowego digoksyny; należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej i podtrzymującej. Sposób podania. Każdą dawkę należy podawać dożylnie. Infuzję podawać przez 10 do 20 min. Całkowitą dawkę nasycającą należy podawać w dawkach podzielonych, przy czym około połowę dawki całkowitej należy podawać jako pierwszą dawkę, a kolejne części dawki całkowitej należy podawać w odstępach od 4 do 8 h. Przed podaniem każdej dodatkowej dawki należy przeprowadzić ocenę odpowiedzi klinicznej. Podanie domięśniowe jest bolesne i może spowodować martwicę mięśni - nie zaleca się podawania domięśniowego. Szybkie wstrzyknięcie dożylne może powodować zwężenie naczyń krwionośnych, powodując wysokie ciśnienie krwi i (lub) zmniejszenie przepływu przez naczynia wieńcowe. Powolne tempo wstrzykiwania jest zatem ważne w niewydolności serca z nadciśnieniem tętniczym i w ostrym zawale mięśnia sercowego. Rozcieńczanie. Lek może być podawany bez rozcieńczenia lub po rozcieńczeniu w czterokrotnej albo większej objętości roztworu do infuzji. Rozcieńczenie w mniejszej niż zalecana objętości może prowadzić do wytrącania się digoksyny. Do rozcieńczania można zastosować następujące roztwory do infuzji: 0,9% roztwór NaCl; 0,18% roztwór NaCl i 4% roztwór glukozy; 5% roztwór glukozy. Roztwór do infuzji dożylnej przygotować bezpośrednio przed podaniem. Jeżeli zachodzi konieczność, sporządzony roztwór można przechowywać, na odpowiedzialność użytkownika, maksymalnie przez 24 4 w temp. 2-8st.C, pod warunkiem, że rozcieńczenie przygotowuje się w kontrolowanych i walidowanych aseptycznych warunkach. Niewykorzystany w ciągu 24 godzin roztwór należy wyrzucić.