Diroton tabl. (20 mg) - 28 szt.

Doustnie. Nadciśnienie (lek można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśnieniowymi z innych grup). Dawka początkowa wynosi 10 mg. U pacjentów z silną aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron (zwłaszcza z nadciśnieniem nerkowo-naczyniowym, niedoborem soli i (lub) płynów, niewydolnością krążenia lub ciężkim nadciśnieniem) dawkę początkową należy zmniejszyć do 2,5-5 mg oraz rozpoczynać leczenie pod nadzorem lekarza. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20 mg raz na dobę. Jeśli nie uda się osiągnąć żądanego efektu terapeutycznego w ciągu 2-4 tyg., dawkę można dalej zwiększać. Maksymalna dawka stosowana w długotrwałych kontrolowanych próbach klinicznych wynosiła 80 mg/dobę. U pacjentów leczonych jednocześnie lekami moczopędnymi, o ile to możliwe, podawanie leku moczopędnego należy przerwać na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem. U pacjentów, którzy nie mogą odstawić leku moczopędnego, leczenie lizynoprylem należy rozpoczynać od dawki 5 mg. Należy monitorować czynność nerek i stężenie potasu we krwi. W razie konieczności leczenie lekiem moczopędnym można wznowić. Niewydolność serca (lek można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, glikozydami naparstnicy oraz lekami β-adrenolitycznymi). Dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę, którą należy podać pod nadzorem medycznym. Dawkę należy zwiększać stopniowo, o nie więcej niż 10 mg jednorazowo, w odstępach nie mniejszych niż 2 tyg. Dawka maksymalna wynosi 35 mg raz na dobę. Ostry zawał mięśnia sercowego. Pacjenci powinni otrzymywać, w razie potrzeby, standardowo zalecane leczenie takie jak leki trombolityczne, kwas acetylosalicylowy, leki β-adrenolityczne; wraz z lizynoprylem można dożylnie lub przezskórnie podać triazotan glicerolu. Leczenie lizynoprylem należy rozpoczynać w ciągu 24 h po wystąpieniu objawów. Leczenia nie należy rozpoczynać, jeśli skurczowe ciśnienie krwi wynosi <100 mmHg. Pierwsza dawka lizynoprylu wynosi 5 mg doustnie, następnie 5 mg po upływie 24 h, 10 mg po upływie 48 h, a potem 10 mg raz na dobę. Pacjenci z ciśnieniem skurczowym krwi ≤120 mmHg w chwili rozpoczynania leczenia lub w ciągu trzech pierwszych dni po zawale powinni otrzymywać 2,5 mg doustnie. Jeśli wystąpi niedociśnienie (ciśnienie skurczowe krwi ≤100 mmHg) można podawać 5 mg jako dobową dawkę podtrzymującą, przejściowo zmniejszając ją do 2,5 mg, jeśli jest to konieczne. W razie długotrwałego niedociśnienia (skurczowe ciśnienie krwi <90 mmHg przez ponad 1 h) preparat należy odstawić. Leczenie należy kontynuować przez 6 tyg., a następnie ponownie ocenić stan pacjenta. Pacjenci, u których wystąpią objawy niewydolności serca, powinni kontynuować przyjmowanie preparatu. Nerkowe powikłania w cukrzycy. U pacjentów z nadciśnieniem, cukrzycą typu II i początkami nefropatii dawka wynosi 10 mg raz na dobę, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 20 mg raz na dobę, aby uzyskać ciśnienie krwi w pozycji siedzącej <90 mmHg.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę należy ustalać w zależności od klirensu kreatyniny: klirens kreatyniny 31-80 ml/min 5-10 mg na dobę; klirens 10-30 ml/min 2,5-5 mg na dobę; klirens poniżej 10 ml/min oraz u pacjentów dializowanych 2,5 mg na dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać w zależności od ciśnienia krwi (maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg).