LisiHEXAL tabl. (5 mg) - 30 szt.

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: leczenie należy rozpoczynać od dawki 2,5 mg na dobę. Można zwiększyć dawkę, jeśli po upływie 2-4 tygodni nie wystąpi pożądany efekt leczniczy. Zwiększenie dawki należy ustalać w oparciu o pomiar ciśnienia tętniczego krwi bezpośrednio przed podaniem następnej dawki lizynoprylu. Dawka skuteczna wynosi zazwyczaj 10-20 mg na dobę. Zalecana dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę. U pacjentów przyjmujących leki moczopędne w miarę możliwości należy odstawić lek moczopędny lub zmniejszyć jego dawkę 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem. U pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem nie można odstawić leku moczopędnego, podawanie lizynoprylu należy rozpocząć pod ścisłą kontrolą lekarską od podania mniejszej jednorazowej dobowej dawki początkowej (2,5 mg lub 5 mg); w takim przypadku należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi do czasu wystąpienia oczekiwanego obniżenia ciśnienia i dodatkowo przez 1 h; wielkość dawki podtrzymującej należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego krwi. Leczenie należy rozpoczynać od podania mniejszej dawki u pacjentów: z niewydolnością nerek; u pacjentów u których nie można przerwać stosowania leków moczopędnych; z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej, bez względu na przyczynę ich wystąpienia; z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym. Zastoinowa niewydolność krążenia: przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi i czynność nerek. Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę, która w razie konieczności może być następnie zwiększana. Leczenie należy rozpocząć w warunkach szpitalnych, pod ścisłą kontrolą lekarską, szczególnie u pacjentów leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych pętlowych (np. >80 mg furosemidu na dobę) lub kilkoma lekami moczopędnymi jednocześnie; z hipowolemią, hiponatremią (stężenie sodu we krwi <130 mEq/l); z ciśnieniem skurczowym krwi <90 mmHg; leczonych dużymi dawkami leków rozszerzających naczynia; ze stężeniem kreatyniny >150 µmol/l; w podeszłym wieku. U pacjentów z ryzykiem objawowego niedociśnienia tętniczego konieczne jest wyrównanie zaburzeń przed rozpoczęciem podawania lizynoprylu i, jeśli to możliwe, zmniejszenie dawki leku moczopędnego. Należy kontrolować wpływ pierwszej dawki lizynoprylu na ciśnienie tętnicze oraz zastosować małe dawki początkowe (2,5 mg na dobę). Największe obniżenie ciśnienia krwi występuje po ok. 6-8 h od podania dawki początkowej. Kontrolę czynności układu krążenia należy kontynuować do czasu stabilizacji wartości ciśnienia krwi. Dawkę leku należy zwiększać stopniowo w zależności od reakcji na leczenie do dawki podtrzymującej - 5-20 mg na dobę (dawki należy zwiększać w odstępach 4-tygodniowych, nie należy zwiększać kolejnych dawek lizynoprylu o więcej niż 10 mg). Lizynopryl można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i preparatami naparstnicy. Ostry zawał serca: leczenie preparatem można rozpocząć w ciągu pierwszych 24 h od wystąpienia objawów zawału. Zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg, po upływie 24 h należy ponownie podać 5 mg lizynoprylu, po upływie 48 h - 10 mg, a następnie należy utrzymywać dawkę 10 mg na dobę. Pacjenci z ciśnieniem skurczowym 120 mmHg lub poniżej powinni otrzymać mniejszą dawkę, tj. 2,5 mg; jeżeli wystąpi hipotonia (ciśnienie skurczowe krwi poniżej 90 mmHg utrzymujące się dłużej niż 1 h), lek należy odstawić. Leczenie należy prowadzić przez 6 tyg. Pacjenci, u których nasilają się objawy niewydolności serca powinni kontynuować leczenie lizynoprylem. Lizynopryl można podawać w połączeniu z nitrogliceryną podawaną dożylnie lub przezskórnie oraz w skojarzeniu z lekami zwykle stosowanymi w zawale serca, takimi jak: leki przeciwzakrzepowe, zapobiegające agregacji płytek, ß-adrenolityki. U pacjentów z ostrym zawałem serca i zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny >2 mg/dl) leczenie lizynoprylem należy rozpoczynać ostrożnie. Nie ustalono dawkowania lizynoprylu u pacjentów z ostrym zawałem serca i współwystępującą ciężką niewydolnością nerek. Mikroalbuminuria w przebiegu nefropatii cukrzycowej: leczenie należy rozpoczynać od dawki 2,5 mg na dobę. U pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi i cukrzycą insulinozależną zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 10 mg; dawka dobowa może być zwiększona do 20 mg w celu osiągnięcia ciśnienia rozkurczowego <75 mmHg. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą insulinozależną zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 10 mg; dawka dobowa może być zwiększona do 20 mg w celu osiągnięcia ciśnienia rozkurczowego <90 mmHg. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Przy ustalaniu dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy uwzględnić klirens kreatyniny, tj. 30 Dzieci. Nadciśnienie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 16 lat. Dzieci o mc. od 20 do <50 kg: dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 20 mg na dobę. Dzieci o mc. ≥50 kg: dawka początkowa 5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 40 mg na dobę. Nie badano dawek >0,61 mg/kg mc. (lub >40 mg) u dzieci i młodzieży. U dzieci z upośledzoną czynnością nerek, należy rozważyć podanie mniejszej dawki początkowej lub wydłużenie przerw między dawkami. Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m²). Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci w innych wskazaniach niż nadciśnienie tętnicze. Lek należy przyjmować w pojedynczej dawce dobowej, o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłku.