Enalapril Vitabalans tabl. (10 mg) - 30 szt.

Doustnie. Dawki leku należy ustalać indywidualnie. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli: dawka początkowa wynosi 5-20 mg raz na dobę, w zależności od stopnia nasilenia nadciśnienia tętniczego oraz pożądanej reakcji pacjenta na leczenie. W łagodnym nadciśnieniu zalecana dawka wynosi 5-10 mg. Pacjenci, u których występuje zwiększona aktywność układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. nadciśnienie naczyniowo-nerkowe, nadmierna utrata soli i (lub) zmniejszeniu objętości krwi krążącej, w niewydolności serca lub w przebiegu ciężkiego nadciśnienia) może wystąpić nasilone obniżenie ciśnienia tętniczego krwi po podaniu dawki początkowej. U tych pacjentów zaleca się zastosowanie dawki początkowej 5 mg lub mniejszej, a leczenie rozpoczynać pod nadzorem lekarskim. U pacjentów stosujących duże dawki leków moczopędnych, należy zachować szczególną ostrożność na początku leczenia, ponieważ po pierwszej dawce może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze. U tych pacjentów zaleca się podanie leku w dawce początkowej 5 mg lub mniejszej. Jeżeli to możliwe, 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia należy przerwać stosowanie leku moczopędnego. Należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę. Maksymalna dawka podtrzymująca wynosi 40 mg na dobę. Dzieci i młodzież: m.c. 20-50 kg dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę; m.c. ≥50 kg dawka początkowa 5 mg raz na dobę; dawka maksymalna - przy m.c. 20-50 kg wynosi 20 mg na dobę, przy m.c. ≥50 kg wynosi 40 mg. Nie zaleca się stosowania u noworodków i u dzieci z przesączaniem kłębuszkowym < 30 ml/min/1,73 m², ze względu na brak dostatecznych danych. Niewydolność serca/bezobjawowa dysfunkcja lewej komory. W leczeniu objawowej niewydolności serca lek stosuje się w skojarzeniu z lekami moczopędnymi oraz w razie potrzeby z glikozydami naparstnicy i β-adrenolitykami. Początkowa dawka u pacjentów z objawową niewydolnością serca lub bezobjawową dysfunkcją lewej komory wynosi 2,5 mg i powinna być podawana pod ścisłym nadzorem lekarskim w celu ustalenia wpływu na ciśnienie tętnicze krwi na początku stosowania leku. Jeśli po rozpoczęciu leczenia niewydolności serca nie występuje objawowe niedociśnienie lub gdy zostało ono skutecznie opanowane, dawkę należy zwiększać stopniowo do zwykle stosowanej dawki podtrzymującej 20 mg, podawanej w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych, w zależności od tolerancji leku przez pacjenta. Dostosowanie dawki podtrzymującej powinno odbywać się w okresie 2-4 tyg. Maksymalna dawka podtrzymująca wynosi 40 mg na dobę podawana w dwóch dawkach podzielonych. Tydzień 1.: 1.-3. dzień: 2,5 mg/dobę w dawce pojedynczej; 4.-7. dzień: 5 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych. Tydzień 2.: 10 mg/dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Tydzień 3. i 4.: 20 mg/dobę w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie leczenia, konieczna jest kontrola ciśnienia tętniczego, czynności nerek i oznaczanie stężenia potasu w surowicy krwi. Aby zapobiec hipotonii, przed rozpoczęciem leczenia zaleca się, jeśli jest to możliwe, odpowiednio wczesne zmniejszenie dawki leku moczopędnego. Występowanie niedociśnienia tętniczego po początkowej dawce nie oznacza, że będzie ono powracać podczas długotrwałego leczenia i nie wyklucza dalszego stosowania tego leku. U pacjentów z niewydolnością nerek zwykle należy wydłużyć odstępy pomiędzy podaniem kolejnych dawek i (lub) zmniejszyć dawki leku; dawka początkowa jest zależna od klirensu kreatyniny: u pacjentów z klirensem kreatyniny 30-80 ml/min wynosi 5-10 mg/dobę, u pacjentów z klirensem kreatyniny 10-30 ml/min - 2,5 mg/dobę, u pacjentów z klirensem kreatyniny ≤10ml/min dawka początkowa wynosi 2,5 mg/dobę w dniach dializy. Lek jest usuwany podczas dializy. Dawkę leku w dniach pomiędzy zabiegami dializy należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego. U pacjentów w podeszłym wieku dawkę należy dostosować w zależności od stopnia wydolności nerek pacjenta.