Faxigen kaps. o przedł. uwalnianiu, twarde (37,5 mg) - 28 szt. (4 blistry x 7)

Doustnie. Epizody dużej depresji: dawka początkowa wynosi 75 mg raz dziennie. Jeśli odpowiedź kliniczna jest niezadowalająca, dawkę można zwiększać aż do dawki maksymalnej, wynoszącej 375 mg na dobę. Dawki należy zwiększać w odstępach czasu co około 2 tyg. lub dłuższych, a minimalny odstęp czasu przed kolejnym zwiększeniem dawki nie może być krótszy niż 4 dni. Powszechnie przyjmuje się, że ostre epizody depresji wymagają kontynuowania leczenia farmakologicznego przez co najmniej 6 miesięcy. Zespół lęku uogólnionego: 75 mg na dobę. U chorych, którzy nie zareagują odpowiednio na dawkę 75 mg, dawkę tę można zwiększać w odstępach czasu 2- tygodniowych lub dłuższych do maksymalnej dawki 225 mg. Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta. Fobia społeczna: zalecana dawka wynosi 75 mg na dobę. Brak dowodów, że większe dawki przynoszą dodatkowe korzyści. Jednakże u chorych, którzy nie zareagują odpowiednio na dawkę 75 mg, dawkę tę można zwiększać stopniowo do maksymalnie 225 mg. Leczenie powinno trwać wystarczająco długo, zazwyczaj kilka miesięcy lub dłużej. Należy regularnie dokonywać oceny leczenia podchodząc indywidualnie do każdego pacjenta. Lęk napadowy: leczenie należy zaczynać od dawki 37,5 mg dziennie stosowanej przez pierwsze 7 dni a następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg dziennie. U chorych, którzy nie zareagują odpowiednio na dawkę 75 mg dziennie, dawkę tę można zwiększać, stopniowo do maksymalnej dawki 225 mg. Pacjenci z zespołem lęku napadowego wymagają zwykle długotrwałego leczenia (kilka miesięcy lub dłużej). Pacjenci z upośledzeniem czynności nerek. U osób z filtracją kłębuszkową 30-70 ml/min. zaleca się ostrożność, w leczeniu mogą być konieczne mniejsze dawki wenlafaksyny. U chorych z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml/min) lub chorych hemodializowanych dawkę należy zmniejszyć o 50%. Ze względu na występującą u tych pacjentów zmienność osobniczą wartości klirensu, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania. Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia wenlafaksyną. Należy unikać nagłego przerywania leczenia. Kończąc leczenie wenlafaksyną należy stopniowo zmniejszać dawki przez co najmniej 1 lub 2 tygodnie, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia objawów odstawienia. Jednak okres wymagany do zmniejszenia dawki oraz stopień zmniejszenia dawki mogą być uzależnione od dawki stosowanej przez pacjenta, czasu trwania leczenia oraz danego pacjenta. U niektórych pacjentów może być konieczne, aby odstawianie leku przebiegało bardzo powoli — przez kilka miesięcy lub dłużej. Jeśli po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu leku wystąpią objawy, których pacjent nie toleruje, można rozważyć powrót do wcześniej stosowanej dawki. Potem lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zachowanie ostrożności i rozważenie zmniejszenia dawki o ok. 50%. U chorych z ciężką niewydolnością wątroby należy starannie wyważyć korzyści i ryzyko związane z leczeniem oraz rozważenie zmniejszenia dawki o więcej niż 50%. Podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć potencjalne korzyści względem ryzyka. Nie ma konieczności modyfikowania dawki wenlafaksyny tylko ze względu na wiek pacjenta. Jednakże należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia osób w podeszłym wieku (np. ze względu na możliwe zaburzenia czynności nerek, zmiany wrażliwości oraz powinowactwa przekaźników nerwowych występujące z wiekiem). Należy zawsze stosować najmniejszą skuteczną dawkę, a pacjenci powinni być uważnie obserwowani, gdy wymagane jest zwiększenie dawki. Wenlafaksyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży. Kontrolowane badania kliniczne u dzieci i młodzieży z epizodami dużej depresji nie wykazały skuteczności i nie uzasadniają stosowania wenlafaksyny w tej grupie pacjentów. Nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania wenlafaksyny w innych wskazaniach u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania. Kaps. o przedł. uwalniania zaleca się przyjmować codziennie podczas posiłku mniej więcej o tej samej porze. Kaps. należy połykać w całości, nie wolno ich dzielić, kruszyć, żuć ani rozpuszczać. Pacjenci otrzymujący wenlafaksynę w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu, mogą zostać przestawieni na wenlafaksynę w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu, po dobraniu równoważnej dawki dobowej. Na przykład, pacjenci przyjmujący wenlafaksynę w postaci tabletek o natychmiastowym uwalnianiu w dawce 37,5 mg 2 razy na dobę, mogą zostać przestawieni na wenlafaksynę w postaci kapsułek o przedłużonym uwalnianiu w dawce 75 mg raz na dobę. Konieczne może być jednak indywidualne dobranie dawki.