Gentamicin B. Braun roztw. do inf. (3 mg/ml) - 10 but. 120 ml
GentamicinPreparat dostępny - opakowanie w ciągłej sprzedaży
Pełnopłatny (100%): | 85.00 zł przykładowa recepta |
---|
Wskazania do stosowania:
Ciężkie zakażenia wywołane przez bakterie wrażliwe na gentamycynę, gdy mniej toksyczne leki przeciwbakteryjne są nieskuteczne: powikłane i nawracające zakażenia dróg moczowych; szpitalne zakażenia dolnych dróg oddechowych (w tym ciężkie zapalenie płuc); zakażenia wewnątrzbrzuszne (w tym w zapalenie otrzewnej); zakażenia skóry i tkanek miękkich (w tym ciężkie oparzenia); posocznica (w tym bakteriemia); bakteryjne zapalenia wsierdzia; zakażenia związane z zabiegami chirurgicznymi. We wszystkich zakażeniach, z wyjątkiem powikłanych zakażeniach dróg moczowych, lek należy stosować w skojarzeniu z innymi odpowiednimi antybiotykami (przeważnie z antybiotykami β-laktamowymi lub antybiotykami działającymi na bakterie beztlenowe). Należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie wg ChPL (Charakterystyki Produktu Leczniczego)
Dożylnie. Dorośli i młodzież z prawidłową czynnością nerek: 3-6 mg/kg mc./dobę w jednej dawce (zalecane) lub w dwóch dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa 6 mg/kg mc. może być konieczna w leczeniu ciężkich zakażeń oraz jeśli wrażliwość drobnoustroju chorobotwórczego jest stosunkowo słaba. Gentamycyna wykazuje długotrwały efekt poantybiotykowy. Ostatnie badania in vitro oraz in vivo wykazały, że wychwyt aminoglikozydów przez korę nerek jest ograniczony i w związku z tym przy wyższym maksymalnym stężeniu gentamycyny w surowicy (po jednorazowej dawce dobowej) mniej aminoglikozydów jest magazynowanych w nerkach niż podczas tradycyjnego podawania dawki wielokrotnej. Podczas leczenia skojarzonego (np. z antybiotykiem β-laktamowym w zwykłej dawce) również można podać całkowitą dawkę dobową w pojedynczej dawce, raz na dobę. Ze względu na konieczność modyfikacji dawek nie zaleca się podawania gentamycyny raz na dobę pacjentom z osłabioną odpornością (np. neutropenią), ciężką niewydolnością nerek, wodobrzuszem, bakteryjnym zapaleniem wsierdzia, u pacjentów z rozległymi oparzeniami (>20% powierzchni skóry) oraz w czasie ciąży. Czas trwania leczenia należy ograniczyć do 7-10 dni. W trudnych i powikłanych zakażeniach może być konieczne dłuższe leczenie. Dzieci. Noworodki: wynosi 4-7 mg/kg mc./dobę; ze względu na dłuższy okres półtrwania noworodkom podaje się wymaganą dawkę dobową w jednej dawce. Niemowlęta >1 mż.: 4,5-7,5 mg/kg mc./dobę w jednej dawce (zalecane) lub dwóch pojedynczych dawkach. Starsze dzieci z prawidłową czynnością nerek: 3-6 mg/kg mc./dobę w jednej dawce (zalecane) lub w dwóch pojedynczych dawkach. Aby uniknąć przedawkowania, szczególnie u dzieci, roztworu do infuzji o mocy 1 mg/ml nie należy podawać dzieciom, którym trzeba podawać dawkę gentamycyny mniejszą niż 80 mg, a roztworu o mocy 3 mg/ml - dzieciom, którym trzeba podawać dawkę gentamycyny mniejszą niż 240 mg gentamycyny. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek należy zmniejszyć dawkę leku lub wydłużyć odstęp pomiędzy dawkami. Dawki wyznaczone w sposób opisany poniżej są tylko przybliżone, należy oznaczyć stężenie gentamycyny w surowicy, aby można było odpowiednio dostosować dawkę. Wydłużenie odstępów między dawkami i zwykła dawka - można zastosować równanie: zwykły odstęp między dawkami x prawidłowy klirens kreatyniny/klirens kreatyniny pacjenta = następny odstęp między dawkami. Zwykłe odstępy między dawkami i zmniejszona dawka - po podaniu zwykłej dawki początkowej, można przyjąć podzielenie zwykle zalecanej dawki przez stężenie kreatyniny w surowicy jako przybliżoną wytyczną do określenia zmniejszonej dawki, którą należy podawać co 8 h; alternatywnie kolejne dawki podawane co 8 h po zwykłej dawce początkowej można obliczyć na podstawie wzoru: zwykła dawka x klirens kreatyniny pacjenta/normalny klirens kreatyniny (100 ml/min) = następna dawka. Klirens kreatyniny należy traktować jako parametr zalecany, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów ze zmiennym stężeniem kreatyniny w surowicy, występującym w ciężkich zakażeniach (np. posocznicy). Należy podkreślić, że czynność nerek może się zmieniać podczas leczenia gentamycyną. U pacjentów dializowanych dawkowanie należy ustalić indywidualnie po każdej dializie, oznaczając stężenie gentamycyny w danym momencie; podczas hemodializy trwającej 4-5 h spodziewane jest 50-60% zmniejszenie stężenia, a podczas hemodializy trwającej 8-12 h - 70-80% zmniejszenie stężenia; zwykle zalecana dawka po dializie wynosi 1-1,7 mg/kg mc. U pacjentów w podeszłym wieku konieczne może być podanie mniejszych dawek podtrzymujących. U pacjentów otyłych dawkę początkową należy wyliczyć na podstawie idealnej masy ciała + 40% nadwyżki mc. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Wskazówka dotycząca monitorowania. Zaleca się monitorowanie stężenia gentamycyny w surowicy, szczególnie u osób w podeszłym wieku, noworodków i pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Próbki krwi są pobierane przed kolejną przerwą między dawkami (Cmin). Cmin nie powinno przekraczać 2 µg/ml, jeśli gentamycynę podaje się 2 razy na dobę i 1 µg/ml, jeśli podaje się raz na dobę. Sposób podawania. Roztwór podaje się w infuzji dożylnej w ciągu 30-60 min. Nie podawać domięśniowo, ani w postaci powolnego wstrzyknięcia dożylnego.