Igantet roztw. do wstrz. (250 j.m./ml) - amp.-strzyk. 1 ml

Domięśniowo. Po oczyszczeniu rany, usunięciu ciał obcych i martwych tkanek należy ocenić wskazanie do czynnego uodpornienia szczepionką przeciwtężcową i jednoczesnego podania immunoglobuliny przeciwtężcowej ludzkiej. Czyste i małe zranienia. Nie zaleca się szczepienia ani stosowania immunoglobuliny przeciwtężcowej u pacjentów, którzy otrzymali ostatnią dawkę przypominającą szczepionki w ciągu ostatnich 10 lat lub którzy byli szczepieni zgodnie z programem szczepień przeciw tężcowi. Zaleca się szczepionkę pacjentom, którzy nie otrzymali dawki przypominającej w ciągu ostatnich 10 lat lub którzy nie byli szczepieni zgodnie programem szczepień przeciw tężcowi oraz tym, u których nie jest znana historia szczepienia przeciw tężcowi. Podanie immunoglobuliny przeciwtężcowej nie jest konieczne. Zabrudzone duże zranienia. Nie zaleca się szczepienia pacjentów, którzy otrzymali ostatnią dawkę przypominającą szczepionki w ciągu ostatnich 5 lat lub którzy byli szczepieni zgodnie z programem szczepień przeciw tężcowi. Należy zastosować szczepionkę jeśli od podania ostatniej dawki przypominającej upłynęło więcej niż 5 lat. W obu przypadkach nie jest konieczne podanie immunoglobuliny przeciwtężcowej. W przypadku pacjentów, którzy nie zostali zaszczepieni zgodnie programem szczepień przeciw tężcowi lub historia szczepień jest nieznana, należy zastosować szczepionkę jednocześnie z immunoglobuliną przeciwtężcową. Immunoglobulina przeciwtężcowa. Dorośli i dzieci. Profilaktyka przeciwtężcowa: 250 j.m. domięśniowo; dawkę należy podwoić (500 j.m.) w przypadku ran powikłanych (ran głębokich z uszkodzonymi tkankami, zanieczyszczonych) lub gdy od zranienia upłynęły ponad 24 h lub w przypadku osób dorosłych z nadwagą. Leczenie tężca: 3000-6000 j.m. jednocześnie ze stosowaniem innych odpowiednich metod leczenia. Sposób podania. Ludzką immunoglobulinę przeciwtężcową należy podawać w powolnym wstrzyknięciu domięśniowym. W razie konieczności zastosowania większych dawek (≥5 ml), zaleca się podzielenie dawki i wstrzykiwanie w różne miejsca. W przypadku jednoczesnego podawania immunoglobuliny przeciwtężcowej i szczepionki należy stosować oddzielne strzykawki i igły, a wstrzyknięcia wykonywać w różne miejsca ciała.