Lanvis tabl. (40 mg) - 25 szt.

Doustnie. Dorośli - zazwyczaj 100-200 mg/m² pc. na dobę; dzieci - dawki zbliżone do dawek stosowanych u dorosłych w przeliczeniu na powierzchnię ciała. Leczenie preparatem powinno się odbywać wyłącznie pod nadzorem lekarza doświadczonego w dziedzinie onkohematologii. Dokładne dawkowanie i czas leczenia są uzależnione od rodzaju oraz dawki innych stosowanych jednocześnie leków cytotoksycznych. Stopień wchłaniania tioguaniny po podaniu doustnym jest zróżnicowany. Stężenie w osoczu może być zmniejszone w przypadku wystąpienia wymiotów lub podania leku wraz z posiłkiem. Lek może być stosowany na różnych etapach leczenia, w krótkotrwałych cyklach. Nie zaleca się stosowania w trakcie leczenia podtrzymującego lub w innych schematach długotrwałego ciągłego leczenia, z powodu dużego ryzyka hepatotoksyczności. Szczególne grupy pacjentów. W przypadku zaburzeń czynności wątroby i/lub nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki leku. U chorych w podeszłym wieku nie jest wymagana modyfikacja dawkowania. U pacjentów z wrodzonym niskim poziomem lub brakiem aktywności S-metylotransferazy tiopuryny (TPMT) istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej toksyczności tioguaniny spowodowanej zazwyczaj stosowanymi dawkami tioguaniny i na ogół wymagają znacznego zmniejszenia dawki. Optymalna dawka początkowa u pacjentów z niedoborem homozygotycznym nie została ustalona. Większość pacjentów z heterozygotycznym niedoborem TPMT toleruje zalecane dawki tioguaniny, jednak niektórzy mogą wymagać zmniejszenia dawki. Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby. U pacjentów z dziedziczną mutacją genu NUDT15 występuje zwiększone ryzyko ciężkich działań toksycznych tiopuryny, takich jak leukopenia i łysienie po zastosowaniu konwencjonalnych dawek tiopuryny i zazwyczaj wymagają oni znacznego zmniejszenia dawki. Nie ustalono optymalnej dawki początkowej dla pacjentów z niedoborem heterozygotycznym ani homozygotycznym.