Leukeran tabl. powl. (2 mg) - 25 szt.

Doustnie. Podczas ustalania szczegółowego schematu leczenia należy korzystać z odpowiedniej literatury fachowej. Leukeran jest aktywnie działającym lekiem cytotoksycznym i powinien być stosowany wyłącznie pod nadzorem lekarza doświadczonego w podawaniu tego rodzaju preparatów. Choroba Hodgkina (ziarnica złośliwa): Dorośli: w paliatywnej terapii w zaawansowanym stadium choroby lek stosuje się najczęściej w dawce 0,2 mg/kg mc. na dobę przez 4-8 tyg; zazwyczaj preparat jest jednym ze składników polichemioterapii i stosuje się go wg licznych protokołów. Preparat można stosować zamiast iperytow azotowych, z podobnym efektem leczniczym, ale mniejszym działaniem toksycznym. Dzieci i młodzież: schematy dawkowania są podobne do stosowanych u dorosłych. Niektóre postaci nieziarniczych chłoniaków złośliwych (non-Hodgkin's lymphoma): Dorośli: w monoterapii początkowa dawka dobowa wynosi zazwyczaj 0,1-0,2 mg/kg mc. przez pierwsze 4-8 tyg., po czym leczenie podtrzymujące prowadzi się, stosując zmniejszone dawki dobowe lub leczenie cykliczne. Preparat jest skuteczny w leczeniu pacjentów w zaawansowanym stadium rozlanego chłoniaka limfocytarnego oraz pacjentów, u których występuje wznowa po radioterapii. U pacjentów z zaawansowanymi stadiami rozwoju nieziarniczego chłoniaka limfocytowego nie wykazano znacznych różnic w działaniu leczniczym pomiędzy monoterapią lekiem a polichemioterapią. Dzieci: schematy dawkowania są podobne do stosowanych u dorosłych. Przewlekła białaczka limfatyczna: Dorośli: (leczenie rozpoczyna się zazwyczaj u pacjentów z wyraźnymi objawami chorobowymi lub z zaburzeniami czynności szpiku kostnego - lecz nie w przypadku niewydolności szpiku - potwierdzonym badaniem krwi obwodowej): początkowa dawka dobowa wynosi 0,15 mg/kg mc. do czasu zmniejszenia liczby leukocytów we krwi do 10 000/µl, leczenie można wznowić po 4 tyg. od zakończenia pierwszego cyklu i kontynuować, stosując dawkę dobową 0,1 mg/kg mc. Zazwyczaj po 2 latach leczenia u niektórych pacjentów liczba leukocytów osiąga prawidłowe wartości, uprzednio powiększone węzły chłonne oraz śledziona stają się niewyczuwalne w badaniu palpitacyjnym, a odsetek limfocytów w szpiku kostnym zmniejsza się poniżej 20%. Pacjenci z potwierdzoną niewydolnością szpiku kostnego powinni być najpierw leczeni prednizolonem, a podawanie preparatu można rozpocząć dopiero po przywróceniu czynności szpiku kostnego. Porównanie skuteczności okresowego leczenia dużymi dawkami leku z codziennym podawaniem leku nie wykazało znaczących różnic w odpowiedzi terapeutycznej lub częstości działań niepożądanych pomiędzy dwoma grupami leczenia. Makroglobulinemia Waldenstroma: Dorośli: (preprat jest jedną z opcji leczenia tej choroby) zalecana dawka początkowa wynosi 6-12 mg/dobę do chwili wystąpienia leukopenii, następnie wprowadza się na stałe dawkę 2-8 mg/dobę. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy starannie monitorować w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych toksyczności. Ponieważ chlorambucyl jest głównie metabolizowany w wątrobie, należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Jednak brak jest wystarczających danych dotyczących pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, aby podać odpowiednie zalecenia dotyczące dawkowania. Nie przeprowadzono szczegółowych badań u osób starszych, jednakże wskazane jest monitorowanie czynności nerek i wątroby. W razie zaburzenia ich czynności należy zachować ostrożność. Pomimo że doświadczenie kliniczne nie wykazało różnicy w wykazywanej odpowiedzi zależnej od wieku, dawka leku powinna być ostrożnie zwiększana u osób starszych, zaczynając od najniższej dawki z zakresu dawkowania. Sposób podania. Lek należy przyjmować codziennie na czczo (co najmniej 1 h przed posiłkami lub 3 h po posiłkach).