Lorazepam TZF roztw. do wstrz. (2 mg/ml) - 10 amp. x 1 ml

Domięśniowo lub dożylnie. Nie zaleca się stosowania lorazepamu u dzieci w wieku poniżej 12 lat, z wyjątkiem leczenia stanu padaczkowego, gdzie jest przeciwwskazany u noworodków. Premedykacja. Aby osiągnąć najlepsze efekty premedykacji, dawkę należy dostosować do masy ciała pacjenta. Dożylnie: 0,044 mg/kg mc. 15 do 20 minut przed operacją w celu uzyskania optymalnego efektu w odniesieniu do utraty pamięci. Taka dawka dożylna będzie wystarczająca dla większości dorosłych i nie należy jej przekraczać u pacjentów w wieku powyżej 50 lat. U tych pacjentów zazwyczaj wystarczająca jest dawka początkowa wynosząca 2 mg. U pacjentów, u których szczególnie pożądane jest zwiększenie prawdopodobieństwa utraty pamięci zdarzeń związanych z zabiegiem chirurgicznym, można podać dawkę 0,05 mg/kg masy ciała, łącznie maksymalnie do 4 mg. Przed wykonaniem wstrzyknięcia dożylnego należy zapewnić niezbędne urządzenia do utrzymania drożności dróg oddechowych. Domięśniowo: 0,05 mg/kg mc. co najmniej 2 h przed operacją w celu uzyskania optymalnego efektu w odniesieniu do utraty pamięci. U pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami układu oddechowego lub sercowo-naczyniowego należy wybrać niższą dawkę. U pacjentów w podeszłym wieku i osłabionych należy zmniejszyć dawkę początkową o około 50% i skorygować dawkę stosownie do potrzeb i w zależności od tolerancji. Stan padaczkowy. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa u pacjentów w wieku >18 lat wynosi 4 mg lorazepamu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (2 mg/min). Jeśli napady utrzymują się lub nawracają w ciągu następnych 10 do 15 minut, można ponownie wstrzyknąć tę samą dawkę. Jeśli takie ponowne wstrzyknięcie nie przyniesie poprawy w ciągu następnych 10 do 15 minut, należy przyjąć inne leki w celu wyeliminowania stanu padaczkowego. Pacjenci w podeszłym wieku mogą reagować na mniejsze dawki i wystarczająca może być połowa dawki stosowanej u dorosłych. Dzieci (w wieku od 1 miesiąca) i młodzież powinni otrzymać dawkę początkową wynoszącą 0,1 mg/kg mc. Dawka maksymalna wynosi 4 mg/dawkę. Jeśli napady utrzymują się lub nawracają w ciągu następnych 10 do 15 minut, można ponownie wstrzyknąć tę samą dawkę, ale nie należy podawać więcej niż 2 dawek. Ze względu na potencjalne ryzyko toksyczności związanej z kumulacją substancji pomocniczych nie należy powtarzać maksymalnej dawki leku w ciągu 24 h u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, ponieważ w takich przypadkach należy spodziewać się przedłużonego działania leku. Zwykle konieczne jest zmniejszenie dawek innych leków działających hamująco na OUN. Zaleca się podawanie każdego dodatkowego leku w oddzielnej strzykawce. Czas trwania leczenia. Okres leczenia powinien być w miarę możliwości jak najkrótszy. Długotrwałe stosowanie tego leku może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego i psychicznego. Nie należy nagle odstawiać leku, dawkę należy zawsze zmniejszać stopniowo. Sposób podania. Lorazepam można stosować łącznie z następującymi lekami: leki narkotyczne, inne leki przeciwbólowe podawane we wstrzyknięciach, powszechnie stosowane leki znieczulające, leki zwiotczające mięśnie i atropiny siarczan, ale nie można go podawać jednocześnie ze skopolaminą. Do wstrzyknięć domięśniowych lorazepam można stosować w postaci nierozcieńczonej. Lek należy podawać w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Ze względu na to, że roztwór do wstrzykiwań jest nieco lepki, wstrzyknięcie można ułatwić poprzez rozcieńczenie zawartości ampułki taką samą ilością zgodnego roztworu. Do wstrzyknięcia dożylnego lorazepam należy rozcieńczyć przed użyciem w proporcji 1:1 roztworem soli fizjologicznej, wodą do wstrzykiwań lub roztworem glukozy. Po rozcieńczeniu należy wykonać powolne wstrzyknięcie dożylne lub, w razie potrzeby, do rurki infuzyjnej. Należy bezwzględnie unikać przypadkowego wstrzyknięcia dotętniczego. Szybkość wstrzykiwania nie powinna przekraczać 2 mg lorazepamu na minutę, a wstrzyknięcie należy kontrolować poprzez powtarzaną aspirację. Roztwór do wstrzykiwań musi być przezroczysty, bezbarwny, praktycznie wolny od cząstek stałych. W przypadku rozcieńczania lorazepam wykazuje zgodność przez 24 h w temperaturze 2-8st.C i przez 24 h w temperaturze 25st.C z następującymi roztworami: woda do wstrzykiwań, 0,9% roztwór chlorku sodu, 5% roztwór glukozy i 10% roztwór glukozy. Instrukcja otwierania ampułki i przygotowania rozcieńczenia: patrz punkt „Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania” w ChPL. Jeśli wskazane jest wielokrotne lub powtórne zastosowanie leku, o czasie stosowania zadecyduje lekarz.