Myocet liposomal proszek, dyspersja i rozp. do konc. do sporz. dyspersji do inf. (50 mg) - 2 zestawy po 3 fiolki

Preparat może być stosowany wyłącznie w ośrodkach wyspecjalizowanych w podawaniu chemioterapii cytotoksycznej. Należy go podawać wyłącznie pod kontrolą lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu chemoterapii. Jeśli lek podaje się w leczeniu skojarzonym z cyklofosfamidem (600 mg/m² pc.), zalecana początkowa dawka wynosi 60-75 mg/m² pc. co 3 tyg. Bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych (ANC) przed kolejnym cyklem musi wynosić co najmniej 1500 komórek/µl, liczba płytek krwi - co najmniej 100 000 komórek/µl. Zalecana początkowa dawka leku wynosi 60-75 mg/m² pc. co 3 tyg. w skojarzeniu z cyklofosfamidem podawanym w dawce 600 mg/m² pc. Modyfikacja dawkowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. W przypadku wystąpienia toksyczności hematologicznej oraz innego rodzaju toksyczności może być konieczne zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępów pomiędzy podawaniem leku. Podczas leczenia zaleca się poniższe dostosowanie dawkowania równolegle, zarówno dla doksorubicyny, jak i cyklofosfamidu. O dawkowaniu po zmniejszeniu dawki decyduje lekarz prowadzący. Toksyczność hematologiczna. Nadir ANC 1500-1900 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi 75 000-150 000 komórek/µl - dawkowanie bez zmian; nadir ANC 1000- <1500 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi 50 000- <75 000 komórek/µl - dawkowanie bez zmian; nadir ANC 500-999 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi 25 000- <50 000 komórek/µl - czekać do momentu, gdy ANC wyniesie co najmniej 1500 i (lub) liczba płytek krwi wyniesie co najmniej 100 000, a następnie podawać dawkę zmniejszoną o 25%; nadir ANC <500 komórek/µl, nadir liczby płytek krwi <25 000 komórek/µl - czekać do momentu, gdy ANC wyniesie co najmniej 1500 i (lub) liczba płytek krwi wyniesie co najmniej 100 000, a następnie podawać dawkę zmniejszoną o 50%. Jeśli mielotoksyczność powoduje opóźnienie leczenia o ponad 35 dni po podaniu pierwszej dawki z poprzedniego cyklu, należy rozważyć zaprzestanie podawania leku. Zapalenie błony śluzowej. 1st. toksyczności (bezbolesne wrzody, rumień lub łagodna bolesność) - dawkowanie bez zmian; 2st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, lecz pacjent może przyjmować pokarm) - odczekać jeden tydzień, jeśli objawy ulegną poprawie podawać 100% dawki; 3st. toksyczności (bolesny rumień, obrzęk lub owrzodzenie, pacjent nie może przyjmować pokarmu) - odczekać jeden tydzień, jeśli objawy ulegną poprawie podawać dawkę zmniejszoną o 25%; 4st. toksyczności (pacjent wymaga żywienia parenteralnego lub dojelitowego) - odczekać jeden tydzień, jeśli objawy ulegną poprawie podawać dawkę zmniejszoną o 50%. Szczególne grupy pacjentów. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leku oceniono u 61 pacjentek z rakiem piersi z przerzutami w wieku od 65 lat. Dane z badań klinicznych z grupą kontrolną dowodzą, że skuteczność i bezpieczeństwo kardiologiczne stosowania leku w tej populacji i u pacjentek w wieku <65 lat były porównywalne. Doksorubicyna jest metabolizowana głównie w wątrobie i wydalana z żółcią, dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentek z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentek z niewydolnością wątroby przed rozpoczęciem i podczas leczenia preparatem, należy ocenić czynność wątroby i wydzielanie żółci. Opierając się na ograniczonej liczbie danych o pacjentach z przerzutami nowotworowymi w wątrobie zaleca się zmniejszenie pierwszej dawki leku wg stężenia bilirubiny: bilirubina 2 pc.; bilirubina GGN ale <50 - zmniejszyć dawkę o 50%; bilirubina >50 μmol/l - zmniejszyć dawkę o 75% μmol/l. Ponieważ rekomendacje oparte są głównie na ekstrapolacjach, należy starać się unikać podawania leku pacjentom ze stężeniem bilirubiny >50 μmol/l. Sposób podania. Lek podaje się w infuzji dożylnej, przez 1 h. Nie podawać  domięśniowo lub podskórnie, ani w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). Przed podaniem preparat musi być najpierw odtworzony, a następnie musi być rozcieńczony, wg instrukcji podanej przez producenta. Końcowe stężenie chlorowodorku doksorubicyny powinno wynosić 0,4-1,2 mg/ml. Lek nie zawiera środków konserwujących, dlatego po rekonstytucji, z mikrobiologicznego punktu widzenia powinien być zużyty natychmiast. W przypadku wynaczynienia, należy natychmiast przerwać infuzję. W miejscu wynaczynienia można przykładać lód przez około 30 min. Następnie należy kontynuować infuzję leku do innej żyły niż ta, w której nastąpiło wynaczynienie. Można lek podawać do żyły centralnej lub obwodowej.