Orabloc roztw. do wstrz. (40 mg/ml+0,01 mg/ml) - 50 wkładów x 1,8 ml
Articaine hydrochloride Epinephrine
Preparat dostępny - opakowanie w ciągłej sprzedaży
| Pełnopłatny (100%): | zł przykładowa recepta |
|---|
Wskazania do stosowania:
U pacjentów dorosłych (oraz osób starszych), nastolatków, dzieci w wieku od 4 lat w celu miejscowego znieczulenia (znieczulenie nasiękowe oraz zniesienie napięcia mięśni) w stomatologii. 40 mg/ml + 0,005 mg/ml: rutynowe zabiegi, takie jak nieskomplikowane pojedyncze lub seryjne ekstrakcje zębów, usuwanie kamienia nazębnego i przygotowanie do koronek zębowych. 40 mg/ml + 0,01 mg/ml: chirurgia kości i błon śluzowych wymagająca ograniczenia przepływu krwi, chirurgia miazgi zęba (amputacja i ekstyrpacja), ekstrakcja złamanych zębów (osteotomia), długotrwałe interwencje chirurgiczne, osteosynteza przezskórna, cystektomia, interwencje śluzówkowo-dziąsłowe, apikoektomia (resekcja wierzchołka korzenia zębowego).
Dawkowanie wg ChPL (Charakterystyki Produktu Leczniczego)
Nasączanie iniekcyjne i podanie okołonerwowe w jamie ustnej. W przypadku prostych ekstrakcji zębów górnych bez obecności stanu zapalnego wystarcza zazwyczaj iniekcja od strony przedsionka jamy ustnej 1,8 ml roztworu na ząb. W pojedynczych przypadkach w celu uzyskania całkowitego znieczulenia może być konieczna dodatkowa iniekcja 1–1,8 ml roztworu od strony przedsionka jamy ustnej. Bolesna iniekcja od strony podniebiennej nie jest zwykle konieczna. W przypadku nacinania lub zszywania tkanek podniebienia wystarczające jest wykonanie iniekcji o objętości ok. 0,1 ml roztworu na wkłucie. W razie konieczności wykonania mnogich ekstrakcji przyległych zębów, w większości przypadków możliwe jest zmniejszenie liczby wymaganych iniekcji od strony przedsionka jamy ustnej. W przypadku prostych ekstrakcji dolnych przedtrzonowców bez obecności stanu zapalnego, wystarcza zazwyczaj iniekcja 1,8 ml roztworu na ząb. Jeżeli nie uzyskano całkowitego znieczulenia zaleca się wykonanie dodatkowej iniekcji 1–1,8 ml roztworu od strony przedsionka jamy ustnej. Jeśli powyższe procedury nie dają całkowitego znieczulenia, wskazane jest wykonanie iniekcji do otworu żuchwowego. W wypełnieniach oraz szlifowaniu kikutów zęba – z wyjątkiem dolnych przedtrzonowców – zalecane wstrzyknięcie od strony przedsionka jamy ustnej 0,5-1,8 ml na ząb, dawkowanie zależy od zakresu i czasu trwania zabiegu. We wszystkich zabiegach chirurgicznych zaleca się indywidualne dostosowywanie dawki w zależności od złożoności zabiegu i czasu jego trwania. U dorosłych maksymalna dawka artykainy wynosi 7 mg/kg mc. W przypadku znieczulenia nasiękowego dawki do 500 mg (co odpowiada 12,5 ml roztworu do wstrzykiwań) były dobrze tolerowane. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nerek stężenie artykainy w osoczu może ulec podwyższeniu. U osób tych zaleca się zastosowanie najmniejszej dawki potrzebnej do uzyskania całkowitego znieczulenia. U dzieci i młodzieży zalecane jest stosowanie najmniejszej dawki potrzebnej do uzyskania odpowiedniego znieczulenia; objętość iniekcji powinna być indywidualnie dostosowana do wieku i masy ciała dziecka i osoby młodocianej. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 5 mg/kg mc. preparatu nie badano u dzieci poniżej 1 rż. Sposób podania. W celu uniknięcia podania produktu do naczynia krwionośnego, przed wstrzyknięciem zaleca się wykonanie aspiracji w dwóch etapach, np. po obrocie igły o 90st., lub jeszcze lepiej o 180st.. Po wykonaniu aspiracji należy powoli wstrzyknąć 0,1 – 0,2 ml roztworu, a pozostałą część – również powoli i nie wcześniej niż po upływie 20–30 s.
