Relanium roztw. do wstrz. (5 mg/ml) - 5 amp. 2 ml
DiazepamPreparat dostępny - opakowanie w ciągłej sprzedaży
Pełnopłatny (100%): | 16.14 zł przykładowa recepta |
---|
Wskazania do stosowania:
Ostre stany lękowe lub pobudzenie; delirium tremens. Ostre stany spastyczne mięśni; tężec. Ostre stany drgawkowe, w tym stan padaczkowy, stany drgawkowe w przebiegu zatruć, drgawki gorączkowe. Premedykacja przedoperacyjna lub premedykacja przed zabiegami diagnostycznymi (zabiegi stomatologiczne, chirurgiczne, radiologiczne, endoskopowe, cewnikowanie serca, kardiowersja).
Dawkowanie wg ChPL (Charakterystyki Produktu Leczniczego)
Dożylnie lub domięśniowo. Dorośli. Ostre stany lękowe lub pobudzenie: 10 mg dożylnie lub domięśniowo, wstrzyknięcie można powtórzyć nie wcześniej niż po 4 h. Delirium tremens: 10-20 mg dożylnie lub domięśniowo; w zależności od nasilenia objawów konieczne może być podanie większych dawek. Ostre stany spastyczne mięśni: 10 mg dożylnie lub domięśniowo, wstrzyknięcie można powtórzyć nie wcześniej niż po 4 h. Tężec: dawka początkowa podawana dożylnie wynosi 0,1-0,3 mg/kg mc. powtarzana co 1-4 h; lek można podawać w ciągłym wlewie dożylnym w dawce 3-10 mg/kg mc. przez 24 h; w bardzo ciężkich przypadkach można stosować większe dawki. Stan padaczkowy, drgawki w przebiegu zatrucia: 10-20 mg dożylnie lub domięśniowo, dawkę można powtórzyć po 30-60 min. Jeśli to wskazane lek można podać we wlewie dożylnym, dawka maksymalna wynosi 3 mg/kg mc./24 h. Premedykacja przedoperacyjna lub przed zabiegami diagnostycznymi: 0,2 mg/kg mc.; zwykle 10-20 mg, może być konieczne podanie większych dawek. Dzieci. Stan padaczkowy, drgawki w przebiegu zatrucia, drgawki gorączkowe: 0,2-0,3 mg/kg mc. lub 1 mg na każdy rok życia, domięśniowo lub dożylnie. Tężec: dawka początkowa podawana dożylnie wynosi 0,1-0,3 mg/kg mc. powtarzana co 1-4 h; lek można podawać w ciągłym wlewie dożylnym w dawce 3-10 mg/kg mc. przez 24 h; w bardzo ciężkich przypadkach można stosować większe dawki. Premedykacja przedoperacyjna lub przed zabiegami diagnostycznymi: 0,2 mg/kg mc. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych dawki nie powinny być większe niż połowa dawek zwykle zalecanych. Pacjenci z tej grupy powinni być regularnie monitorowani w celu minimalizacji dawki i (lub) częstości jej podawania. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością płuc i pacjentów z przewlekłymi chorobami wątroby, może być konieczne zmniejszenie dawek. W niewydolności nerek nie ma konieczności zmniejszenia dawek. Sposób podania. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych podczas dożylnej sedacji, lek należy wstrzykiwać powoli (0,5 ml roztworu/30 s) do wystąpienia senności u pacjenta, opadnięcia powiek i niewyraźnej mowy, przy czym pacjent powinien być zdolny do spełniania poleceń. Wstrzyknięcia dożylne należy podawać do dużej żyły w dole łokciowym, pacjent powinien być ułożony na plecach. Podczas przestrzegania powyższych zaleceń dotyczących podawania dożylnego preparatu, ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego lub bezdechu jest znacznie zmniejszone. Z wyjątkiem stanów nagłych, podczas podawania dożylnego leku powinna zawsze być obecna druga osoba; zawsze powinien być też dostępny zestaw do resuscytacji. Zaleca się, aby pacjenci pozostali pod nadzorem lekarza przez co najmniej 1 h od podania leku. Leku nie należy wstrzykiwać do małych żył; zachować ostrożność, aby nie wstrzyknąć leku pozanaczyniowo. Zwykle nie należy rozcieńczać roztworu, jedynie w leczeniu tężca i stanu padaczkowego podawać lek w powolnym wlewie dożylnym w dużej objętości 0,9% roztworu NaCl lub glukozy (maksymalnie 40 mg diazepamu w 500 ml roztworu do wlewu), roztwór przygotować bezpośrednio przed podaniem i zużyć w ciągu 6 h.