Retrovir roztw. doustny (50 mg/5 ml) - but. 200 ml

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczynane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu zakażenia HIV. Dorośli i młodzież o mc. ≥30 kg: 250 mg lub 300 mg 2 razy na dobę. Dzieci. Kapsułki: mc. <30 kg: 8-13 kg: rano: 1 kaps. 100 mg; wieczorem: 1 kaps. 100 mg; dawka na dobę: 200 mg; 14-21 kg: rano: 1 kaps. 100 mg; wieczorem: 2 kaps. 100 mg; dawka na dobę: 300 mg; 22-30 kg: rano: 2 kaps. 100 mg; wieczorem: 2 kaps. 100 mg; dawka na dobę: 400 mg (alternatywnie u dzieci o mc. 28-30 kg można stosować: rano: 1 kaps. 250 mg; wieczorem: 1 kaps. 250 mg; dawka na dobę: 500 mg. U dzieci o mc. do 8 kg oraz u pacjentów mających trudności z połykaniem kapsułek zalecane jest stosowanie zydowudyny w postaci roztworu doustnego w odpowiednich dawkach. Roztwór doustny: mc. ≥9 kg i <30 kg - 9 mg/kg mc. 2 razy na dobę (maksymalnie 300 mg 2 razy na dobę) w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi (np. dawka u dziecka o mc. 15 kg wynosi 13,5 ml roztworu doustnego 2 razy na dobę). Nie należy podawać dawki większej niż 300 mg; mc. ≥4 kg i <9 kg - 12 mg/kg mc. 2 razy na dobę w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi (np. dawka u dziecka o mc. 5 kg wynosi 6 ml roztworu doustnego 2 razy na dobę). Nie są dostępne dane wystarczające do zalecania specjalnego dawkowania u dzieci o mc. <4 kg. Zapobieganie przeniesieniu zakażenia HIV z kobiety ciężarnej na płód noworodka: po 14 tyg. ciąży należy podawać doustnie 500 mg/dobę (tzn. 100 mg 5 razy na dobę) do czasu rozpoczęcia porodu. W czasie porodu zydowudynę należy podawać początkowo w jednogodzinnej infuzji dożylnej w dawce 2 mg/kg mc., a następnie w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/kg mc./h do chwili zaciśnięcia pępowiny. Podawanie leku noworodkowi w dawce doustnej wynoszącej 2 mg/kg mc. co 6 h należy rozpocząć przed upływem 12 h od porodu i kontynuować do ukończenia przez noworodka 6 tyg. życia. Jeśli doustne podawanie leku noworodkowi jest niemożliwe, zydowudynę należy podawać dożylnie co 6 h w dawce 1,5 mg/kg. mc. w półgodzinnej infuzji dożylnej. Jeśli planowane jest wykonanie cięcia cesarskiego, należy na 4 h przed operacją rozpocząć infuzję dożylną zydowudyny. Jeśli odstąpi się od zabiegu, należy zakończyć infuzję i wznowić podawanie doustne. Przykłady zalecanego dawkowania u noworodków w zapobieganiu przeniesieniu zakażenia HIV z kobiety ciężarnej na płód i noworodka: mc. noworodka: 2,0 kg; całkowita objętość dawki, przy zastosowaniu zalecanej dawki doustnej 2 mg/kg mc.: 0,4 ml; 4 dawki na dobę; dawka zydowudyny, przy zastosowaniu zalecanej dawki doustnej 2 mg/kg mc.: 4 mg; mc. noworodka: 5,0 kg; całkowita objętość dawki, przy zastosowaniu zalecanej dawki doustnej 2 mg/kg mc.: 1,0 ml; 4 razy na dobę; dawka zydowudyny, przy zastosowaniu zalecanej dawki doustnej 2 mg/kg mc.: 10 mg. Zmiany dawkowania u pacjentów z hematologicznymi objawami niepożądanymi: jeżeli stężenie hemoglobiny zmniejszy się do 7,5-9,0 g/dl (4,65-5,59 mmol/l) lub liczba granulocytów obojętnochłonnych zmniejszy się do wartości 0,75-1,0 x 10⁹/l, należy zmniejszyć dawkę lub przerwać podawanie preparatu. W przypadku ciężkiej niedokrwistości zmiana dawkowania może okazać się niewystarczająca, należy wówczas zastosować przetoczenie krwi. Szczególne grupy pacjentów. Pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≤10 ml/min) i pacjentom z krańcową niewydolnością nerek poddawanym hemodializie lub dializie otrzewnowej podawać 100 mg co 6-8 h (300-400 mg/dobę); parametry hemodynamiczne i odpowiedź kliniczna mogą wpływać na konieczność dalszej modyfikacji dawki. U pacjentów z lekką niewydolnością wątroby bez marskości (5-6 wg Child-Pough) nie jest konieczna modyfikacja dawkowania zydowudyny; u pacjentów z umiarkowaną i ciężką chorobą wątroby (7-15 wg Child-Pough) nie można określić specyficznych zaleceń dotyczących dawkowania - stosowanie zydowudyny w tej grupie pacjentów nie jest zalecane. U pacjentów z marskością wątroby istnieje możliwość kumulacji leku w organizmie, może wystąpić konieczność zmiany dawkowania, ale z powodu niepełnych danych, podanie ścisłych zaleceń w tym zakresie nie jest w chwili obecnej możliwe; jeśli monitorowanie stężenie zydowudyny we krwi jest niemożliwe, to należy zwrócić szczególną uwagę na objawy złej tolerancji leku (takie jak niedokrwistość, leukopenia, neutropenia) i zmniejszyć odpowiednio dawkę, i - jeśli uzna się to za wskazane - wydłużyć przerwy pomiędzy poszczególnymi dawkami leku. Brak danych dotyczących farmakokinetyki u pacjentów w wieku >65 lat; ze względu na związane z wiekiem zmiany, takie jak osłabienie czynności nerek oraz zmiany parametrów hematologicznych zachować szczególną ostrożność (zaleca się przeprowadzanie odpowiednich badań kontrolnych przed rozpoczęciem i w trakcie stosowania zydowudyny). Sposób podania. W celu zapewnienia podania całej dawki, kapsułki należy połykać w całości, bez ich otwierania. Jeśli pacjent nie jest w stanie połknąć kapsułki, można ją otworzyć, a proszek dodać do niewielkiej ilości półpłynnego pokarmu lub płynu i podać natychmiast po przygotowaniu.