Sandostatin roztw. do wstrz. i (lub) inf. (50 µg/ml) - 5 amp. 1 ml
Octreotide
Preparat dostępny - opakowanie w ciągłej sprzedaży
Bezpłatny dla seniora 75+ przykładowa recepta
| Pełnopłatny (100%): | 39.50 zł przykładowa recepta |
|---|
Poniżej zarejestrowane wskazania (w tym pkt 4.1 ChPL)
Akromegalia. Leczenie objawowe i zmniejszanie stężenia hormonu wzrostu (GH) i insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1) we krwi pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne lub radioterapia okazały się niewystarczające. Lek jest również wskazany w leczeniu pacjentów z akromegalią, u których leczenie chirurgiczne jest przeciwwskazane bądź u pacjentów odmawiających poddania się takiemu leczeniu, lub będących w okresie przejściowym, przed wystąpieniem pełnych efektów radioterapii. Hormonalnie czynne guzy żołądka, jelit i trzustki. Łagodzenie objawów spowodowanych hormonalnie czynnymi guzami żołądka, jelit i trzustki (ang. GEP), takimi jak rakowiaki z cechami zespołu rakowiaka - oktreotyd nie jest lekiem przeciwnowotworowym i nie powoduje u tych pacjentów wyleczenia. Powikłania po operacjach trzustki. Zapobieganie powikłaniom po operacjach trzustki. Krwawienie z żylaków żołądkowo-przełykowych. Nagłe postępowanie w celu zahamowania krwawień lub zapobiegania nawrotom krwawień z żylaków żołądkowo-przełykowych w przebiegu marskości wątroby - lek jest stosowany w połączeniu ze specyficznym leczeniem, takim jak endoskopowa skleroterapia żylaków. Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH: gdy nie doszło do normalizacji wydzielania po leczeniu chirurgicznym i (lub) radioterapii; u pacjentów, dla których leczenie chirurgiczne nie jest odpowiednie; u pacjentów napromienianych, aż do chwili, gdy radioterapia osiągnie skuteczność.
Dawkowanie wg ChPL (Charakterystyki Produktu Leczniczego)
Akromegalia: początkowo 50-100 µg we wstrzyknięciu podskórnym co 8 lub co 12 h. Dawkowanie należy ustalać w zależności od wyników comiesięcznego oznaczania stężenia GH i IGF-1 (docelowe wartości: GH <2,5 ng/ml; IGF-1 w zakresie stężeń fizjologicznych), objawów klinicznych i tolerancji leku. Dla większości pacjentów optymalna dawka dobowa wynosi 300 µg. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 1500 µg. U pacjentów otrzymujących ustaloną dawkę oktreotydu badanie stężenia GH i IGF-1 należy wykonywać co 6 mies. Jeżeli w ciągu 3 mies. od rozpoczęcia leczenia nie udaje się osiągnąć istotnego zmniejszenia stężenia GH i poprawy klinicznej, leczenie należy przerwać. Hormonalnie czynne guzy żołądka, jelit i trzustki: początkowo 50 µg podskórnie raz lub 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej, wpływu na poziom hormonów produkowanych przez guz (w przypadku rakowiaków w zależności od wydalania z moczem kwasu 5-hydroksyindolooctowego) i tolerancji, dawka może być stopniowo zwiększana do 100-200 µg 3 razy na dobę. W wyjątkowych przypadkach konieczne może okazać się stosowanie większych dawek. Dawki stosowane w leczeniu podtrzymującym należy ustalać indywidualnie. W przypadku rakowiaków, jeżeli w ciągu tygodnia od rozpoczęcia podawania maksymalnej tolerowanej dawki leku brak jest korzystnej odpowiedzi, należy przerwać leczenie. Powikłania po operacjach trzustki: 100 µg 3 razy na dobę we wstrzyknięciu podskórnym przez 7 kolejnych dni, rozpoczynając w dniu operacji przynajmniej na 1 h przed laparotomią. Krwawienie z żylaków żołądkowo-przełykowych: 25 µg/h przez 5 dni w ciągłej infuzji dożylnej. Lek można rozcieńczać roztworem soli fizjologicznej. U pacjentów z krwawieniami z żylaków żołądkowo-przełykowych w przebiegu marskości wątroby lek podawany w ciągłej infuzji dożylnej w dawkach do 50 µg/h przez 5 dni był dobrze tolerowany. Leczenie gruczolaków przysadki wydzielających TSH: 100 µg 3 razy na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Dawkę można dostosować w zależności od odpowiedzi w wydzielaniu TSH i hormonów tarczycy. Ocena skuteczności terapii wymaga, by leczenie było prowadzone przez co najmniej 5 dni. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowywania dawki. U pacjentów z marskością wątroby T0,5 leku może być wydłużony; należy dostosować dawkę podtrzymującą. Doświadczenie ze stosowaniem leku u dzieci jest ograniczone. Sposób podania. Lek może być bezpośrednio stosowany we wstrzyknięciu podskórnym lub w infuzji dożylnej po rozcieńczeniu. Dyskomfort w miejscu podania może być zmniejszony dzięki doprowadzeniu roztworu przed podaniem do temperatury pokojowej lub przez wstrzyknięcie mniejszej objętości roztworu o większym stężeniu. Należy unikać wielokrotnego wstrzykiwania leku w to samo miejsce, w krótkich odstępach czasu. Występowanie objawów niepożądanych ze strony układu pokarmowego może być zmniejszone przez unikanie przyjmowania posiłków tuż przed podaniem podskórnym lub zaraz po jego podaniu, tj. wykonanie wstrzyknięcia między posiłkami lub przed udaniem się na spoczynek.
