Theospirex roztw. do wstrz. i (lub) inf. (20 mg/ml) - 5 amp. 10 ml

Lek można podawać: dożylnie w powolnej iniekcji (ok. 6 min/ampułka, do odpowiednio dużej żyły), w krótkim wlewie dożylnym (ok. 10 min/ampułka w jednym roztworze), w dożylnym wlewie kroplowym. Skuteczne stężenie teofiliny w osoczu wynosi 5-12 µg/ml. Teofilina w stężeniu większym niż 20 μg/ml (112 μmol/l) może działać toksycznie. Ze względu na duże różnice osobnicze w farmakokinetyce teofiliny i wąską rozpiętość terapeutyczną, lek należy dawkować indywidualnie. Należy monitorować stężenie teofiliny w surowicy. Zalecenie to dotyczy szczególnie przypadków, w których istnieje zwiększone ryzyko przekroczenia stężenia terapeutycznego, takich jak np. zmiana dawki czy zmiana rodzaju używanego preparatu. Preparat zawiera jako substancję czynną teofilinę, a powszechnie stosowana teofilina do podawania dożylnego w innych preparatach występuje najczęściej w formie połączenia z etylenodiaminą (jako tzw. aminofilina). Jakkolwiek profil farmakokinetyczny obu leków podawanych w równoważnych (w przeliczeniu na teofilinę) dawkach wydaje się podobny, to nie można wykluczyć, iż zmiana jednego preparatu na drugi spowoduje uzyskanie stężeń teofiliny nieco różniących się od stężeń występujących podczas dotychczasowej terapii, w związku z czym, po zamianie preparatów, zaleca się oznaczenie stężenia teofiliny. Dawkowanie powinno być dobierane indywidualnie i obliczane na podstawie beztłuszczowej mc. (tkanka tłuszczowa u dzieci 12%, u dorosłych 22%). Teofilinę można podawać w przerywanym lub ciągłym wlewie dożylnym z szybkością 5-10 mg/min, w czasie nie krótszym niż 1 h; nie podawać szybciej niż 25 mg/min. Pacjenci nieleczeni wcześniej teofiliną: dawka początkowa: 4-5 mg/kg mc. przez 20-30 min. W przypadku podejrzenia lub dowodów na wcześniejsze leczenie teofiliną dawka początkowa: 2-2,5 mg/kg mc. przez 20-30 min. Pacjenci nieotrzymujący aktualnie innych preparatów teofiliny - dzieci w wieku 6 miesięcy-9 lat: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h; dawka na pierwsze 12 h: 1,0 mg/kg mc./h; dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,85 mg/kg mc./h.; dzieci w wieku 10-16 lat oraz dorośli palący od niedawna: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h, dawka na pierwsze 12 h: 0,85 mg/kg mc./h, dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,7 mg/kg mc./h; dorośli niepalący bez współistniejących chorób: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h, dawka na pierwsze 12 h: 0,6 mg/kg mc./h, dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,43 mg/kg mc./h; pacjenci z zastoinową niewydolnością serca, niewydolnością wątroby: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h, dawka na pierwsze 12 h: 0,4 mg/kg mc./h, dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,1 mg/kg mc./h; inni pacjenci, w tym pacjenci z przerostem prawej komory serca: dawka początkowa: 5 mg/kg mc./h, dawka na pierwsze 12 h: 0,5 mg/kg mc./h, dawka podtrzymująca na czas leczenia powyżej 12 h: 0,26 mg/kg mc./h. Jeśli nie jest możliwe monitorowanie stężenia teofiliny we krwi, maksymalną dawkę dobową należy obliczać wg schematu: dzieci 2-9 lat - 24 mg/kg mc., nie więcej niż 900 mg, dzieci 10-12 lat - 20 mg/kg mc., nie więcej niż 900 mg, dzieci 13-16 lat - 18 mg/kg mc., nie więcej niż 900 mg, dzieci powyżej 16 lat - 13 mg/kg mc., nie więcej niż 900 mg. Sposób podania. Iniekcja dożylna: wstrzykiwać powoli, przez co najmniej 6 minut, w odpowiednio dużą żyłę. Krótki wlew dożylny: wprowadzać dożylnie przez 20-30 minut, w 50-100 ml odpowiedniego roztworu infuzyjnego. Dożylny wlew kroplowy: podawać w 250 ml odpowiedniego roztworu infuzyjnego. Czas trwania infuzji można określić wg powyższego schematu dawkowania. Można go jednak zmodyfikować wg indywidualnych potrzeb. W leczeniu małych dzieci należy rozważyć konieczność zmniejszenia objętości płynów podawanych w infuzji. Po przeprowadzeniu iniekcji lub infuzji, pacjent powinien przez krótki czas pozostawać w spoczynku, pod nadzorem. W przypadku posiadania informacji o uprzednim podaniu leków zawierających metyloksantynę lub w przypadku występowania takiego podejrzenia, należy przeprowadzać iniekcję lub infuzję pod szczególnym nadzorem, a w przypadku wystąpienia nietolerancji należy ją przerwać. Czas trwania leczenia zależy od rodzaju, stopnia nasilania i przebiegu choroby i jest określany przez lekarza prowadzącego. Lek można mieszać z następującymi roztworami: 0,9% roztwór NaCl i roztwór Ringera zawierający mleczany. W przypadku mieszania teofiliny z roztworem glukozy, może sporadycznie wystąpić żółte zabarwienie roztworu. Preparatu nie należy mieszać z innymi roztworami, jeśli nie zbadano ich zgodności chemicznej z teofiliną. Rozpuszczalniki dla teofiliny nie powinny być mieszane bezpośrednio w tej samej strzykawce, ponieważ mogą spowodować wytrącanie osadu lub zmiany chemiczne w powstałym roztworze.