Thymoglobuline proszek do sporz. konc. roztw. do inf. (25 mg) - 1 fiolka

Dożylnie. Stosować pod ścisłym nadzorem medycznym w warunkach szpitalnych, pacjent powinien być monitorowany podczas infuzji. Dawkowanie zależy od wskazania, schematu podawania i jednoczesnego stosowania innych leków immunosupresyjnych. Dawkowanie tego leku różni się od dawkowania innych leków zawierających immunoglobulinę przeciw tymocytom, ponieważ różnią się one rodzajem i stężeniem białka. Należy się upewnić się, że przepisana dawka leku jest odpowiednia. Leczenie można przerwać bez konieczności stopniowego zmniejszania dawki. Immunosupresja w transplantologii. Zapobieganie odrzucaniu przeszczepu: 1-1,5 mg/kg mc./dobę przez 2-9 dni po przeszczepieniu nerki, trzustki lub wątroby, oraz przez 2-5 dni po przeszczepieniu serca. Leczenie ostrego odrzucania przeszczepu: 1,5 mg/kg mc./dobę przez 3-14 dni. Zapobieganie wystąpieniu ostrej i przewlekłej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi: przeszczepiając komórki (szpiku kostnego lub macierzyste komórki krwiotwórcze z krwi obwodowej) od dawcy niezgodnego spokrewnionego lub zgodnego niespokrewnionego u pacjentów dorosłych zaleca się dawkę profilaktyczną 2,5 mg/kg mc./dobę od dnia -4 do dnia -2 lub dnia -1. Anemia aplastyczna: 2,5-3,5 mg/kg mc./dobę przez 5 dni (stosowanie leku w leczeniu anemii aplastycznej nie zostało ustalone na podstawie kontrolowanych badań klinicznych). Leczenie ostrej sterydoopornej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi: indywidualnie, zazwyczaj 2-5 mg/kg mc./dobę przez 5 dni.
Przed podaniem leku należy zastosować premedykację (dobowe dawki leków przeciwgorączkowych, dożylnych kortykosteroidów i (lub) leków przeciwhistaminowych). Lek podaje się po rozpuszczeniu w wodzie do wstrzykiwań i rozcieńczeniu w izotonicznym (0,9%) roztworze soli fizjologicznej lub 5% roztworze glukozy. Podaje się w powolnej infuzji do dużej żyły, całkowity czas infuzji nie powinien być krótszy niż 4 h. Możliwe jest również podanie do żyły obwodowej; w tym przypadku równoczesne podanie heparyny i hydrokortyzonu w roztworze infuzyjnym 0,9% chlorku sodu zmniejsza ryzyko zakrzepowego zapalenia żył powierzchownych oraz głębokiej zakrzepicy żylnej. Łączenie leku oraz heparyny i hydrokortyzonu w roztworze glukozy prowadziło do wytrącania się osadu - nie należy mieszać tych leków w jednym roztworze. Podczas podawania leku należy stosować wbudowany filtr o średnicy porów 0,2 µm i niskiej zdolności wiązania białek.