Trifas roztw. do inf. (10 mg/ml) - 5 amp. 20 ml

Dożylnie. Dorośli. Leczenie torasemidem powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską. Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od stopnia niewydolności nerek. Leczenie należy rozpoczynać od 5 ml roztworu na dobę (co odpowiada 50 mg torasemidu), podawanego w powolnym wlewie dożylnym za pomocą pompy infuzyjnej. Jeżeli wydalanie moczu jest niewystarczające, dawkę można zwiększyć do 10-20 ml na dobę, podaną dożylnie za pomocą pompy infuzyjnej w ciągu godziny (co odpowiada 100-200 mg torasemidu). Niezużyty roztwór należy wyrzucić. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat, dlatego też, nie zaleca się stosowania torasemidu w tej grupie wiekowej. Nie jest wymagane modyfikowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z niewydolnością wątroby leczenie powinno być prowadzone ze szczególną ostrożnością, z uwagi na możliwość zwiększenia stężenia torasemidu we krwi. Sposób podania. Lek należy podawać w powolnym wlewie dożylnym za pomocą pompy infuzyjnej. Nie należy podawać we wlewie szybszym niż 0,4 ml/min (co odpowiada 4 mg torasemid/min). Postępowanie z ampułkami typu OPC (one-point-cut) - nie jest konieczne piłowanie ampułki; ampułkę trzymać w taki sposób, aby kolorowy punkt był skierowany do góry; postukać lub potrząsnąć ampułką, aby spowodować przemieszczenie całego roztworu znajdującego się w górnej części ampułki do jej dolnej część; odłamać szyjkę od dolnej części ampułki. Należy podawać tylko przejrzysty roztwór. W razie potrzeby zawartość 1 amp. leku można rozcieńczyć 30 ml, 125 ml, 250 ml lub 500 ml izotonicznego (0,9%) roztworu NaCl lub 5% roztworu glukozy. Rozcieńczony w ten sposób roztwór należy podać natychmiast. Nie podawać we wlewie dotętniczym. W przypadku kontynuacji leczenia, zalecana jest jak najszybsza zmiana postaci dożylnej leku na postać doustną. Leku nie należy podawać dożylnie dłużej niż przez 1 tydzień.