Velafax tabl. (75 mg) - 28 szt.

Doustnie. Dorośli. Zwykle zalecana dawka wynosi 75 mg na dobę i podawana jest w 2 dawkach podzielonych (37,5 mg 2 razy na dobę). Jeżeli wymaga tego stan kliniczny pacjenta, po kilku tyg. leczenia dawkę dobową można zwiększyć do 150 mg i podawać w 2 dawkach podzielonych (75 mg 2 razy na dobę). Jeżeli wymagane jest zastosowanie większej dawki leku np. u pacjentów z ciężką depresją lub hospitalizowanych, dawka początkowa 150 mg na dobę może być podawana w 2 dawkach podzielonych (75 mg 2 razy na dobę). Dawka dobowa może być następnie zwiększana o 75 mg, co 2 lub 3 dni, aż do uzyskania pożądanego efektu klinicznego. Maksymalna dawka dobowa wynosi 375 mg. Dawkę należy następnie stopniowo zmniejszać do dawki zwykle zalecanej, biorąc pod uwagę stan kliniczny i tolerancję leku przez pacjenta. Należy regularnie kontrolować stan pacjentów (co 3 mies.), aby ocenić korzyści wynikające z długotrwałej terapii. Lekarz powinien okresowo oceniać skuteczność długotrwałej terapii preparatem u poszczególnych pacjentów. Uważa się, że głęboką depresję należy leczyć przez kilka miesięcy lub dłużej. Wykazano skuteczność wenlafaksyny w leczeniu długotrwałym (w zaburzeniach depresyjnych do 12 mies.). Przerywanie terapii wenlafaksyną. Należy unikać nagłego odstawienia leku. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki przez okres trwający co najmniej od 1 do 2 tyg., w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia reakcji odstawiennych. Jeśli jednak po zmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia wystąpią objawy, których pacjent nie toleruje, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w sposób bardziej stopniowy. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikowania dawki wenlafaksyny tylko ze względu na wiek pacjenta. Należy jednak zachować szczególną ostrożność podczas leczenia osób w podeszłym wieku (np. ze względu na możliwe zaburzenia czynności nerek, możliwe zmiany wrażliwości oraz powinowactwa przekaźników nerwowych występujące z wiekiem). Należy zawsze stosować najmniejszą skuteczną dawkę a w przypadku, gdy wymagane jest zwiększenie dawki, pacjenci powinni pozostawać pod staranną obserwacją. U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy rozważyć zmniejszenie dawki, zazwyczaj o 50%. Jednakże ze względu na zmienność osobniczą wartości klirensu, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania. Dane dotyczące pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone. Zaleca się zachowanie ostrożności oraz rozważenie zmniejszenia dawki o ponad 50%. Podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, należy rozważyć potencjalne korzyści względem ryzyka. Pomimo, że zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z GFR 30-70 ml/min, to jednak zaleca się zachowanie ostrożności. W przypadku pacjentów wymagających hemodializ oraz u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min), dawkę należy zmniejszyć o 50%. Ze względu na występującą u tych pacjentów zmienność osobniczą wartości klirensu, może być konieczne indywidualne dostosowanie dawkowania. Wenlafaksyna nie jest zalecana do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Sposób podania. Zaleca się przyjmowanie tabletek podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze każdego dnia. Nie należy ich żuć ani rozgryzać.