Vesoxx roztw. do podawania do pęch. mocz. (1 mg/ml) - 100 amp.-strzyk. 10 ml

Dopęcherzowo. Początkowe dobieranie dawki powinien przeprowadzić neurourolog pod dokładną kontrolą urodynamiczną. Nie ma ustalonych zasad dotyczących schematu dawkowania, ponieważ istnieją znaczne różnice międzyosobnicze w zakresie ciśnienia w pęcherzu i dawki wymaganej do złagodzenia objawów neurogennej nadreaktywności wypieracza. Schemat dawkowania (dawki i godziny) należy zatem ustalać indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta. Dawki indywidualne są stosowane w celu wystarczającego kontrolowania parametrów urodynamicznych (maksymalne ciśnienie wypieracza <40 cm H₂O) mającego na celu całkowite zahamowanie neurogennej nadreaktywności wypieracza. W trakcie leczenia dopęcherzowego oksybutyniną parametry urodynamiczne należy kontrolować w regularnych odstępach czasu, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Czas trwania leczenia zależy od objawów, choroby zasadniczej i (lub) celu terapii i jest określany przez lekarza prowadzącego. Młodzież w wieku od 12 lat, dorośli i osoby w podeszłym wieku. Zalecenia dotyczące dawek zostały obliczone na podstawie percentyli masy ciała różnych grup wiekowych: dzieci (6-12 lat): zalecana dobowa dawka początkowa dobierana jest indywidualnie (patrz poniżej), zalecana całkowita dawka dobowa: 2-30 mg; młodzież (12-18 lat): zalecana dobowa dawka początkowa wynosi 10 mg, zalecana całkowita dawka dobowa: 10-40 mg; dorośli (19-65 lat): zalecana dobowa dawka początkowa wynosi 10 mg, zalecana całkowita dawka dobowa: 10-40 mg; pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat): zalecana dobowa dawka początkowa wynosi 10 mg, zalecana całkowita dawka dobowa: 10-30 mg. Jeśli konieczne są dawki większe niż dawka początkowa, dawkę należy zwiększać stopniowo do czasu, aż neurogenna nadreaktywność wypieracza będzie wystarczająco kontrolowana, by umożliwić dokładne monitorowanie zarówno skuteczności, jak i bezpieczeństwa stosowania. Wymagane dobowe dawki podtrzymujące można podzielić na kilka podań. Zakładając sześć okresowych cewnikowań pęcherza (CIC) na dobę, zaleca się następujący schemat dawkowania: 2 mg: CIC 1-2 mg; 5 mg: CIC 1-5 mg; 10 mg: CIC 1-5 mg, CIC 3-5 mg; 15 mg: CIC 1-5mg, CIC 3-5 mg, CIC 5-5 mg; 20 mg: CIC 1-10 mg, CIC 3-10 mg; 30 mg: CIC 1-10 mg, CIC 3-10 mg, CIC 5-10 mg. Zalecany schemat dawkowania dla (dobowych) dawek początkowych 10 mg (młodzież w wieku od 12 lat, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku): 10 mg: CIC 1-5mg, CIC 3-5 mg; 20 mg: CIC 1-10 mg, CIC 3-10 mg; 30 mg: CIC 1-10 mg, CIC 3-10 mg, CIC 5-10 mg; 40 mg: CIC 1-10 mg, CIC 2-10 mg, CIC 3-10 mg, CIC 5-10 mg. Dzieci i młodzież. Dzieci (6-12 lat): dawkowanie jest dobierane indywidualnie. Dawka początkowa wynosi 0,1 mg/kg mc. i podawana jest dopęcherzowo rano. Dawkę można dostosować po tygodniu leczenia. Należy wybrać najmniejszą skuteczną dawkę. Dawkę dobową można zwiększyć do 30 mg w celu uzyskania odpowiedniego działania, pod warunkiem, że działania niepożądane są tolerowane. Nie należy podawać więcej niż 10 mg jako pojedynczej dawki. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności chlorowodorku oksybutyniny u dzieci w wieku <6 lat. Szczególne grupy pacjentów. Podobnie jak w przypadku innych leków antycholinergicznych należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów osłabionych i w podeszłym wieku, zwłaszcza jeśli wymagane jest podawanie dawek większych niż 30 mg na dobę. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek; stosowanie leku u tych pacjentów powinno być dokładnie monitorowane i może być wymagane zmniejszenie dawek. Sposób podania. W celu zapewnienia bezpiecznego i skutecznego leczenia pacjenci muszą być zaznajomieni z zabiegiem okresowego cewnikowania pęcherza (CIC). Pacjent i (lub) członek rodziny, opiekun powinni odbyć szkolenie w zakresie zakładania CIC i zabiegu podawania leku przeprowadzone przez wyspecjalizowanego pracownika służby zdrowia. Z chwilą zapewnienia aseptycznych warunków otoczenia do pęcherza zakładany jest sterylny jednorazowy cewnik cewki moczowej. Przed założeniem cewnika należy całkowicie opróżnić pęcherz moczowy. Jeśli wymagane jest podanie ilości <10 ml (zawartość jednej strzykawki), niewykorzystaną resztkę roztworu pozostałą w strzykawce należy zwrócić do apteki w celu późniejszej utylizacji. Po podaniu preparatu cewnik zostaje usunięty. Podany roztwór pozostaje w pęcherzu do następnego cewnikowania.