Vidotin tabl. (4 mg) - 30 szt.

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Preparat może być stosowany w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym z preparatami z innych grup leków przeciwnadciśnieniowych. Zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę rano. U pacjentów z dużą aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron (w szczególności z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, niedoborem elektrolitów i (lub) zmniejszoną objętością wewnątrznaczyniową, niewyrównaną niewydolnością serca lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym) może wystąpić nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi po podaniu dawki początkowej - u tych pacjentów zalecana dawka początkowa wynosi 2 mg, a leczenie należy rozpoczynać pod kontrolą lekarza. Po miesiącu leczenia, dawkę dobową można zwiększyć do 8 mg raz na dobę. Jednoczesne stosowanie leków moczopędnych: jeśli to możliwe, należy przerwać stosowanie leków moczopędnych 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia peryndoprylem; u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie można przerwać stosowania leków moczopędnych, leczenie peryndoprylem należy rozpoczynać od dawki 2 mg, należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu we krwi; dalsze dawkowanie peryndoprylu powinno być dostosowane do zmian wartości ciśnienia tętniczego, jeżeli to konieczne, leczenie lekami moczopędnymi można ponownie rozpocząć. U pacjentów w podeszłym wieku leczenie należy rozpoczynać od dawki 2 mg, która może być stopniowo zwiększana do 4 mg po pierwszym miesiącu leczenia, a jeżeli to konieczne do 8 mg, w zależności od czynności nerek. Objawowa niewydolność serca. Zaleca się, aby wprowadzanie peryndoprylu do leczenia skojarzonego z lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu i (lub) digoksyną i (lub) ß-adrenolitykami odbywało się pod ścisłą kontrolą lekarską, z zastosowaniem zalecanej dawki początkowej 2 mg raz na dobę rano. Jeżeli ta dawka jest dobrze tolerowana, może zostać zwiększona o 2 mg, nie wcześniej niż po 2 tyg., do 4 mg raz na dobę. Dawkę należy dostosować w zależności od reakcji klinicznej danego pacjenta. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca lub u innych pacjentów należących do grup dużego ryzyka (pacjenci z zaburzeniami czynności nerek oraz z tendencją do zaburzeń elektrolitowych, pacjenci leczeni jednocześnie lekami moczopędnymi i (lub) lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne), leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarza. U pacjentów z dużymi ryzykiem wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego (np. pacjenci z niedoborem elektrolitów z hiponatremią lub bez niej, pacjenci z hipowolemią lub otrzymujący duże dawki leków moczopędnych, zaburzenia te powinny być wyrównane przed rozpoczęciem leczenia peryndoprylem. Stabilna choroba niedokrwienna serca. Leczenie peryndoprylem należy rozpoczynać od dawki 4 mg raz na dobę przez 2 tyg., a następnie zwiększyć dawkę do 8 mg raz na dobę, w zależności od czynności nerek i pod warunkiem, że dawka 4 mg jest dobrze tolerowana. Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać 2 mg raz na dobę przez pierwszy tydzień, a następnie 4 mg raz na dobę przez kolejny tydzień przed zwiększeniem dawki do 8 mg raz na dobę, w zależności od czynności nerek. Dawkę można zwiększyć tylko wówczas, gdy poprzednia mniejsza dawka jest dobrze tolerowana. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z niewydolnością nerek dawkowanie należy ustalić na podstawie klirensu kreatyniny (CCr): CCr ≥60 ml/min - zalecana dawka 4 mg/dobę; CCr 30-60 ml/min - 2 mg/dobę; CCr 15-30 ml/min - 2 mg co drugą dobę, CCr <15 ml/min - 2 mg w dniu dializy (podawać po dializie). U pacjentów z niewydolnością wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować przed posiłkiem.