Xenpozyme proszek do sporz. konc. roztw. do inf. (4 mg) - 1 fiolka

Dożylnie. Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem fachowego personelu medycznego mającego doświadczenie w leczeniu pacjentów z ASMD lub innymi dziedzicznymi zaburzeniami metabolizmu. Infuzja powinna być podana przez fachowy personel medyczny, z dostępem do odpowiedniego wsparcia medycznego, w przypadku wystąpienia potencjalnych ciężkich reakcji, takich jak ciężkie ogólnoustrojowe reakcje nadwrażliwości. Nagromadzona sfingomielina (SM) jest szybko metabolizowana pod wpływem olipudazy alfa, wytwarzając produkty rozpadu o dzialaniu prozapalnym, które mogą wywoływać reakcje związane z infuzją i (lub) przejściowy wzrost aktywności enzymów wątrobowych. Leczenie olipudazą alfa należy zawsze rozpocząć w schemacie zwiększania dawki (patrz poniżej), aby zminimalizować ryzyko wystąpienia reakcji związanych z infuzją, w tym reakcji ostrej fazy i zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych. Należy przestrzegać wszystkich instrukcji dotyczących dawkowania i sposobu podawania (patrz poniżej) oraz przygotowania i postępowania z lekiem, aby uniknąć ryzyka przedawkowania. Należy pamiętać, że zwiększenie dawki u dzieci i młodzieży różni się od zwiększenia dawki u dorosłych. Oprócz schematu zwiększania dawki, każda dawka musi być podawana z szybkością infuzji rozłożoną w czasie. Infuzję domową u pacjentów należy rozważyć dopiero po etapie zwiększania dawki. Dawkę ustala się na podstawie rzeczywistej masy ciała u pacjenta ze wskaźnikiem mc. (BMI) ≤30 lub optymalnej masy ciała u pacjenta z BMI >30. Dorośli. Etap zwiększania dawki. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,1 mg/kg mc., a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze poniższym schematem zwiększania dawki. Schemat zwiększania dawki: pierwsza dawka (dzień 1/tydzień 0) - 0,1 mg/kg mc.; druga dawka (tydzień 2) - 0,3 mg/kg mc.; trzecia dawka (tydzień 4) - 0,3 mg/kg mc.; czwarta dawka (tydzień 6) - 0,6 mg/kg mc.; piąta dawka (tydzień 8) - 0,6 mg/kg mc.; szósta dawka (tydzień 10) - 1 mg/kg mc.; siódma dawka (tydzień 12) - 2 mg/kg mc.; ósma dawka (tydzień 14) - 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca). Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Etap leczenia podtrzymującego. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg. Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Dzieci i młodzież. Etap zwiększania dawki. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,03 mg/kg mc., a następnie dawkę należy zwiększyć zgodnie ze schematem zwiększania dawki. Schemat zwiększania dawki: pierwsza dawka (dzień 1/tydzień 0) - 0,03 mg/kg mc.; druga dawka (tydzień 2) - 0,1 mg/kg mc.; trzecia dawka (tydzień 4) - 0,3 mg/kg mc.; czwarta dawka (tydzień 6) - 0,3 mg/kg mc.; piąta dawka (tydzień 8) - 0,6 mg/kg mc.; szósta dawka (tydzień 10) - 0,6 mg/kg mc.; siódma dawka (tydzień 12) - 1 mg/kg mc.; ósma dawka (tydzień 14) - 2 mg/kg mc.; dziewiąta dawka (tydzień 16) - 3 mg/kg mc. (zalecana dawka podtrzymująca). Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI >30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Etap leczenia podtrzymującego. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 3 mg/kg mc. co 2 tyg. Rzeczywista masa ciała będzie stosowana u pacjentów z BMI ≤30. U pacjentów z BMI > 30, optymalna masa ciała będzie stosowana w sposób opisany poniżej. Pacjenci z BMI >30. U dorosłych oraz dzieci i młodzieży z BMI >30, masa ciała stosowana w celu obliczenia dawki leku jest szacowana na podstawie następującej metody (dla etapu zwiększania dawki i leczenia podtrzymującego). Masa ciała (kg) stosowana do obliczenia dawki = 30 x (wzrost w m)². Pominięte dawki. Dawkę uważa się za pominiętą, jeśli nie zostanie podana w ciągu 3 dni od zaplanowanej daty. W przypadku pominięcia dawki leku należy podać następną dawkę w sposób opisany niżej, tak szybko, jak to możliwe. Następne podania leku powinny być zaplanowane co 2 tyg. od daty ostatniego podania. Podczas etapu zwiększania dawki. W przypadku pominięcia 1 infuzji: należy podać ostatnią tolerowaną dawkę przed wznowieniem zwiększania dawki, zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W przypadku pominięcia 2 kolejnych infuzji: należy podać 1 dawkę mniejszą niż ostatnia tolerowana dawka (stosując minimalną dawkę 0,3 mg/kg mc.) przed wznowieniem zwiększania dawki, zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych infuzji: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc., zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. W kolejnej zaplanowanej infuzji po pominięciu dawki, jeśli podana dawka wynosiła 0,3 lub 0,6 mg/kg mc., dawkę tę należy podać dwukrotnie, jak przedstawiono w schemacie dla dorosłych lub dla dzieci i młodzieży. Podczas leczenia podtrzymującego. W przypadku pominięcia 1 infuzji podtrzymującej: należy podać dawkę podtrzymującą i odpowiednio dostosować schemat leczenia. W przypadku pominięcia 2 kolejnych infuzji podtrzymujących: należy podać 1 dawkę mniejszą niż dawka podtrzymująca (tj. 2 mg/kg mc.). W przypadku kolejnych infuzji należy podawać dawkę podtrzymującą (3 mg/kg mc.) co 2 tyg. W przypadku pominięcia 3 lub więcej kolejnych infuzji podtrzymujących: należy wznowić zwiększanie dawki o 0,3 mg/kg mc., zgodnie ze schematem u dorosłych lub u dzieci i młodzieży. Kontrolowanie aktywności aminotransferaz. Aktywność aminotransferaz (AlAT i AspAT) należy określić przed rozpoczęciem leczenia i kontrolować podczas wszystkich etapów zwiększania dawki. Jeśli przed infuzją aktywność aminotransferaz jest powyżej wartości wyjściowej i >2-krotnie przekracza GGN, można dostosować dawkę lekue (poprzez ponowne podanie poprzedniej dawki lub jej zmniejszenie) lub tymczasowo wstrzymać leczenie w zależności od stopnia podwyższenia aktywności transaminaz. Jeśli pacjent wymaga dostosowania dawki lub przerwania leczenia, ponowne rozpoczęcie leczenia powinno odbywać się zgodnie ze schematem zwiększania dawki u dorosłych oraz dzieci i młodzieży oraz z zaleceniami w przypadku pominięcia dawek. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Nie zaleca się dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Sposób podania. Po rekonstytucji i rozcieńczeniu roztwór podaje się w infuzji dożylnej. Infuzje należy podawać stopniowo, najlepiej za pomocą pompy infuzyjnej. Szybkość infuzji należy stopniowo zwiększać podczas trwania infuzji, tylko jeśli nie występują reakcje związane z infuzją. Szybkość infuzji i czas trwania infuzji (±5 min) dla każdego etapu infuzji podano poniżej. Szybkość infuzji i czas trwania infuzji u dorosłych. Dawka 0,1 mg/kg mc.: etap 1 - 20 ml/h przez 20 min; etap 2 - 60 ml/h przez 15 min; etap 3 - nie dotyczy; etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 35 min. Dawka 0,3-3 mg/kg mc.: etap 1 - 3,33 ml/h przez 20 min; etap 2 - 10 ml/h przez 20 min; etap 3 - 20 ml/h przez 20 min; etap 4 - 33,33 ml/h przez 160 min; przybliżony czas trwania infuzji - 220 min. Szybkość infuzji i czas trwania infuzji u dzieci i młodzieży. Dawka 0,03 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez cały czas trwania infuzji; etap 2, etap 3, etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 18 min. Dawka 0,1 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h; etap 3 - nie dotyczy; etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 35 min. Dawka 0,3 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h; etap 4 - nie dotyczy; przybliżony czas trwania infuzji - 60 min. Dawka 0,6 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 80 min. Dawka 1 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 100 min. Dawka 2 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 160 min. Dawka 3 mg/kg mc.: etap 1 - 0,1 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 2 - od 0,3 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 3 - od 0,6 mg/kg mc./h przez 20 min; etap 4 - od 1 mg/kg mc./h; przybliżony czas trwania infuzji - 220 min. Podczas infuzji należy kontrolować objawy przedmiotowe i podmiotowe reakcji związanych z infuzją (IARs), takie jak: ból głowy, pokrzywka, gorączka, nudności i wymioty oraz inne objawy nadwrażliwości. W zależności od nasilenia objawów, infuzję można spowolnić, zatrzymać lub przerwać i w razie konieczności rozpocząć odpowiednie leczenie. W przypadku ciężkiej nadwrażliwości i (lub) reakcji anafilaktycznej leczenie preparatem należy natychmiast przerwać. Pod koniec infuzji (po opróżnieniu strzykawki lub worka infuzyjnego) zestaw infuzyjny należy przepłukać 9 mg/ml (0,9%) roztworem NaCl do wstrzykiwań, stosując tę samą szybkość infuzji jak w przypadku ostatniego etapu infuzji. Infuzja domowa podczas etapu leczenia podtrzymującego. Infuzję domową prowadzoną pod nadzorem fachowego personelu medycznego, można rozważyć w przypadku pacjentów, którzy przyjmują dawkę podtrzymującą i dobrze tolerują infuzje. Decyzję o przejściu pacjenta na infuzję domową należy podjąć po ocenie i zaleceniach lekarza prowadzącego. Odpowiednie wsparcie medyczne, w tym personel przeszkolony w zakresie środków stosowanych w stanach zagrożenia, powinno być łatwo dostępne podczas podawania leku. W przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznych lub innych ostrych reakcji należy natychmiast przerwać infuzję leku, rozpocząć odpowiednie leczenie i zgłosić się po pomoc do lekarza. Jeżeli wystąpią ciężkie reakcje nadwrażliwości, kolejne infuzje należy wykonać w warunkach, w których dostępne są środki resuscytacyjne. Dawka i szybkość infuzji w warunkach domowych powinny pozostać stałe i nie należy ich zmieniać bez nadzoru lekarza prowadzącego. W przypadku pominięcia dawek lub opóźnienia w podaniu infuzji należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym.