Bupivacaine Claris roztw. do wstrz. (2,5 mg/ml) - 1 fiolka 20 ml

Dawkowanie zależy od obszaru przeznaczonego do znieczulenia, unaczynienia tkanek, liczby segmentów neuronalnych, które mają być zablokowane, indywidualnej tolerancji oraz od zastosowanej metody znieczulania. Maksymalną dawkę należy określić na podstawie oceny masy ciała i fizycznego stanu pacjenta oraz uwzględnienia oczekiwanej szybkości wchłaniania układowego z określonego miejsca wstrzyknięcia leku. Dotychczasowe doświadczenie wskazuje na to, że pojedyncza dawka do 150 mg chlorowodorku bupiwakainy jest dawką odpowiednią. Następnie można podawać dawki do 50 mg co 2 h. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 2 mg/kg w czterogodzinnym przedziale czasowym. Przy stosowaniu długotrwałych znieczuleń, czy to metodą ciągłego wlewu czy to przez wielokrotne podawanie leku w całej dawce jednorazowo (w bolusie), należy rozważyć ryzyko powstania toksycznego stężenia w osoczu lub wywołania miejscowego uszkodzenia nerwu. Dorośli.  Znieczulenie chirurgiczne. Podawanie dolędźwiowo do znieczulenia zewnątrzoponowego (dawka obejmuje dawkę próbną): operacja chirurgiczna, cięcie cesarskie - 15-30 ml roztw. o stężeniu 5 mg/ml. Podawanie dopiersiowo do znieczulenia zewnątrzoponowego (dawka obejmuje dawkę próbną): operacja chirurgiczna - 5-15 ml roztw. o stęż. 2,5 mg/ml lub 5-10 ml roztw. o stęż. 5 mg/ml. Znieczulenie zewnątrzoponowe ogona końskiego (dawka obejmuje dawkę próbną): 20-30 ml roztw. o stęż. 2,5 mg/ml lub 5 mg/ml. Blokada większa nerwów (należy dostosować dawkę w zależności od miejsca podawania i stanu pacjenta): 10-35 ml roztw. o stęż. 5 mg/ml. Znieczulenie nasiękowe pola operacyjnego (np. blokady małych nerwów): <60 ml roztw. o stęż 2,5 mg/ml lub ≤30 ml o stęż. 5 mg/ml. Zwalczanie ostrego bólu. Podawanie leku dolędźwiowo do znieczulenia zewnątrzoponowego: wstrzyknięcia okresowe (np. łagodzenie bólu pooperacyjnego) - 6-15 ml (minimalny odstęp 30 min) roztw. o stęż. 2,5 mg/ml (ogółem ≤500 mg/24 h); wlew ciągły - 5-7,5 ml (na godz.) roztw. o stęż. 2,5 mg/ml (lek stosuje się często do podawania zewnątrzoponowego razem z odpowiednim opioidem, całkowita dawka ≤500 mg/24 h). Podawanie dopiersiowo do znieczulenia zewnątrzoponowego: wlew ciągły - 4-7,5 ml (na godz.) roztw. o stęż. 2,5 mg/ml. Znieczulenie dostawowe (np. po wziernikowaniu stawu kolanowego): ≤40 ml roztw. o stęż. 2,5 mg/ml (jeśli zastosowano dodatkowo bupiwakainę wprowadzoną dowolną inną metodą u tego samego pacjenta, nie należy przekroczyć całkowitej dawki równej 150 mg). Znieczulenie nasiękowe wokół pola operacyjnego (np. blokady małych nerwów): ≤60 ml roztw. o stęż. 2,5 mg/ml. Podane wyżej dawki należy zmniejszyć u pacjentów młodych, w podeszłym wieku lub w złym stanie ogólnym. Dzieci 1-12 lat. Łagodzenie ostrego bólu (przed- i pooperacyjnego): podawanie zewnątrzoponowe do ogona końskiego, podawanie zewnątrzoponowe dolędźwiowo, podawanie zewnątrzoponowe dopiersiowo - 0,6-0,8 ml roztw. o stęż. 2,5 mg/ml. U dzieci o dużej masie ciała często zachodzi potrzeba stopniowego zmniejszania dawki w oparciu o idealną masę ciała. U dzieci dawkę (do 2 mg/kg) należy obliczyć na podstawie masy ciała.
W celu uniknięcia wstrzyknięcia donaczyniowego, przed i podczas podawania głównej dawki należy często powtarzać aspirację powietrza, a dawkę główną powinno się wstrzykiwać powoli lub w niewielkich porcjach, z szybkością 25-50 mg/min. Podczas zabiegu należy ściśle obserwować funkcje życiowe pacjenta, z którym należy utrzymywać kontakt słowny. Przed wstrzyknięciem dawki dla znieczulenia zewnątrzoponowego zaleca się podanie dawki próbnej 3–5 ml bupiwakainy z dodatkiem adrenaliny.