Euthyrox N tabl. (125 µg) - 100 szt.

Doustnie. Podane zalecenia dotyczące dawkowania są jedynie ogólnymi wskazówkami. Zaleca się określenie indywidualnej dawki dobowej na podstawie wyników badań laboratoryjnych i oceny klinicznej. W związku z tym, że u wielu pacjentów stwierdza się zwiększone stężenia T4 i fT4, lepszym punktem odniesienia dla dalszej terapii jest wyjściowe stężenie w surowicy hormonu pobudzającego tarczycę (tyreotropiny). Leczenie hormonem tarczycy należy rozpoczynać od małych dawek i zwiększać je stopniowo co 2-4 tyg., aż do uzyskania pełnej dawki substytucyjnej. Leczenie wola obojętnego: 75-200 µg/dobę. Zapobieganie nawrotom po chirurgicznym usunięciu wola obojętnego: 75-200 µg/dobę. Terapia substytucyjna w niedoczynności tarczycy u dorosłych: dawka początkowa - 25-50 µg/dobę; dawka podtrzymująca - 100-200 µg/dobę. Terapia substytucyjna w niedoczynności tarczycy u dzieci i młodzieży: dawka początkowa 12,5-50 µg/dobę; dawka podtrzymująca - 100-150 µg/m² pc./dobę. Suplementacja skojarzona ze stosowaniem leków przeciwtarczycowych w trakcie leczenia nadczynności tarczycy: 50-100 µg/dobę. Terapia supresyjna w raku tarczycy: 150-300 µg/dobę. Test zahamowania czynności tarczycy: 2. tydzień i tydzień przed testem - 200 µg/dobę (1 tabl. Euthyrox N 200 lub 2 tabl. Euthyrox N 100) lub alternatywnie 4. i 3. tydzień przed testem - 75 µg/dobę (1/2 tabl. Euthyrox N 150) oraz 2. tydzień i tydzień przed testem - 150 µg/dobę (1 tabl. Euthyrox N 150). Z praktyki wynika, że pacjentom o małej masie ciała i z dużym wolem guzkowym wystarczają mniejsze dawki leku. U osób w podeszłym wieku, u osób z chorobą niedokrwienną serca oraz u pacjentów z ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy, rozpoczynając leczenie hormonami tarczycy należy zachować szczególną ostrożność. To oznacza, że należy zastosować małą dawkę początkową (np.12,5 µg na dobę), a następnie zwiększać ją stopniowo w dłuższych odstępach czasu (np. o 12,5 µg na dobę raz na 2 tyg.), często kontrolując stężenie hormonów tarczycy. Może zaistnieć potrzeba rozważenia dawek mniejszych niż optymalne dawki zapewniające pełną substytucję, czego wynikiem będzie brak pełnego wyrównania stężeń TSH. Dzieci i młodzież. U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, u których ważna jest szybka substytucja, zalecana dawka początkowa wynosi 10-15 µg/kg mc. na dobę przez pierwsze 3 mies. Następnie dawkę należy dostosować indywidualnie, na podstawie oceny klinicznej oraz stężenia hormonów tarczycy i TSH. Sposób podania. Dawkę dobową należy przyjmować jednorazowo rano, na czczo, pół godziny przed śniadaniem, najlepiej z niewielką ilością płynu (np. pół szklanki wody). Tabletkę można podzielić na równe dawki. Niemowlętom należy podawać pełną dawkę dobową jednorazowo, co najmniej 30 min przed pierwszym posiłkiem w danym dniu. Tabletki należy rozpuścić w niewielkiej ilości wody. Tak przygotowaną, bezpośrednio przed każdym podaniem, zawiesinę należy podawać z dodatkową, niewielką ilością płynu. Leczenie trwa zazwyczaj całe życie, jeśli jest to substytucja w niedoczynności tarczycy lub substytucja po strumektomii, tyroidektomii lub profilaktyka nawrotów po usunięciu wola obojętnego. Leczenie towarzyszące terapii nadczynności tarczycy po uzyskaniu eutyreozy jest wskazane przez okres stosowania leków przeciwtarczycowych. W łagodnym wolu obojętnym konieczne jest leczenie trwające od 6 miesięcy do 2 lat. Aby uniknąć nawrotu wola zaleca się, aby po zmniejszeniu wielkości wola stosować profilaktykę przy pomocy małych dawek jodu (100- 200 µg na dobę). Jeśli leczenie farmakologiczne nie przyniesie w tym okresie czasu spodziewanych wyników, należy rozważyć leczenie chirurgiczne lub podanie jodu radioaktywnego.