Tirosint Sol roztw. doustny (125 µg/ml) - 30 poj. x 1 ml

Doustnie. Wskazówki dawkowania są traktowane jako wytyczne. Indywidualna dawka dobowa powinna być ustalona na podstawie laboratoryjnych badań diagnostycznych i badań klinicznych. Ze względu na to, że niektórzy pacjenci w trakcie leczenia mają zwiększone stężenie T4 i fT4, podstawowe stężenie hormonu tyreotropowego (TSH) w surowicy stanowi bardziej wiarygodną podstawę dalszego leczenia. Z wyjątkiem noworodków, u których wskazane jest szybkie wdrożenie terapii zastępczej, leczenie hormonami tarczycy powinno rozpocząć się od małej dawki ze stałym zwiększaniem co 2 do 4 tyg., aż do osiągnięcia pełnej dawki podtrzymującej. U pacjentów w podeszłym wieku, z chorobą wieńcową serca oraz u pacjentów z ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy należy zachować szczególną ostrożność przy wprowadzaniu leczenia hormonami tarczycy. Należy podawać małą dawkę początkową (np. 13 µg/dobę), którą następnie należy zwiększać powoli i z mniejszą częstością (np. stopniowe zwiększanie o 13 µg /dobę co 14 dni), z częstym monitorowaniem hormonów tarczycy. W takich przypadkach konieczne jest rozważenie zastosowania mniejszej dawki niż w przypadku pełnej terapii zastępczej. Doświadczenie pokazuje, że mniejsze dawki są wystarczające również w przypadku małej masy ciała i dużego wola gruczolakowatego. Dorośli. Leczenie łagodnego wola w stanie eutyreozy: 75–200 µg/dobę. Zapobieganie wznowie wola po resekcji wola w stanie eutyreozy: 75–200 µg/dobę. Terapia substytucyjna (zastępcza) hormonu tarczycy w niedoczynności tarczycy: początkowo 25-50 µg/dobę, dawka podtrzymująca 100-200 µg/dobę. Terapia wspomagająca w leczeniu nadczynności tarczycy tyreostatykami: 50-100 µg/dobę. Terapia supresyjna w złośliwym nowotworze tarczycy: 150-300 µg/dobę. W celach diagnostycznych podczas testu supresyjnego tarczycy: 2 x 100 µg lub 1 x 200 µg  na dobę (przez 14 dni przed wykonaniem scyntygrafii). Dzieci i młodzież. Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 100-150 µg/m² pc. U noworodków i niemowląt z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, w przypadku których istotne jest szybkie wdrożenie terapii zastępczej, początkowa zalecana dawka wynosi 10-15 µg/kg mc. (BW)/dobę przez pierwsze 3 mies. Następnie dawkę należy dostosowywać indywidualnie w zależności od wyników badań klinicznych oraz stężenia hormonu tarczycy i TSH. W przypadku dzieci z nabytą niedoczynnością tarczycy początkowa zalecana dawka wynosi 13-50 µg/dobę. Dawkę należy zwiększać stopniowo co 2-4 tyg. w zależności od wyników badań klinicznych oraz stężenia hormonu tarczycy i TSH, aż do osiągnięcia pełnej dawki zastępczej. Czas leczenia. Zazwyczaj dożywotnie leczenie w przypadku niedoczynności tarczycy, strumektomii lub tyreoidektomii złośliwego nowotworu tarczycy oraz profilaktyki nawrotów po resekcji wola tarczycy. Terapia wspomagająca w leczeniu nadczynności tarczycy wskazana jest w okresie podawania tyreostatyków. Czas leczenia wola łagodnego w stanie eutyreozy wynosi od 6 mies. do 2 lat. Jeżeli w tym okresie leczenie farmakologiczne nie jest wystarczające, należy rozważyć zabieg chirurgiczny lub leczenie wola jodem radioaktywnym. Sposób podania. Całkowitą dawkę dobową lewotyroksyny najlepiej przyjmować w jednej dawce rano na pusty żołądek, co najmniej 0,5 h przed śniadaniem. Dzieciom podawać całkowitą dawkę dobową co najmniej 0,5 h przed pierwszym posiłkiem w ciągu dnia. Lek można podawać rozprowadzony w wodzie lub bezpośrednio do ust. W celu przygotowania roztworu w wodzie należy zawartość jednego pojemnika jednodawkowego wycisnąć do szklanki lub filiżanki wody. Rozcieńczony roztwór należy wymieszać i natychmiast wypić. Szklankę lub filiżankę należy przepłukać dodatkową ilością wody i wypić zawartość, tak aby zapewnić spożycie pełnej dawki. Leku nie można rozcieńczać w płynie innym niż woda. Pojemnik jednodawkowy należy otworzyć i przygotować roztwór bezpośrednio przed spożyciem. W celu bezpośredniego podania roztworu (bez wody) zawartość pojemnika jednodawkowego wycisnąć do ust albo na łyżkę i natychmiast połknąć; w przypadku noworodków i niemowląt zawartość pojemnika jednodawkowego należy wycisnąć na wewnętrzną stronę policzka lub na łyżkę i natychmiast podać.