Flumazenil Kabi roztw. do wstrz., konc. do sporz. roztw. do inf. (0,1 mg/ml) - 5 amp. 5 ml

Dożylnie, we wstrzyknięciach lub wlewie kroplowym. Lek powinien być podawany przez anestezjologa lub doświadczonego lekarza. Dorośli. W anestezjologii: zalecana dawka początkowa wynosi 0,2 mg dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli nie uzyskano pożądanego stanu świadomości można w czasie 60 s podać kolejną dawkę 0,1 mg i jeśli potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s, do całkowitej, maksymalnej dawki 1 mg. Zwykle wystarczającą dawką jest 0,3-0,6 mg, może się jednak wahać w zależności od indywidualnych cech pacjenta i rodzaju zastosowanej benzodiazepiny. Intensywna terapia: zalecana dawka początkowa wynosi 0,3 mg dożylnie w ciągu 15 s. Jeśli nie uzyskano pożądanego stanu świadomości można w czasie 60 s można podać kolejną dawkę 0,1 mg i jeśli potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s, do całkowitej, maksymalnej dawki 2 mg lub aż do momentu wybudzenia się pacjenta. W przypadku nawracającej senności, można zastosować kolejne bezpośrednie wstrzyknięcie dożylne (bolus) flumazenilu lub zastosować wlew dożylny z szybkością 0,1-0,4 mg/h. W celu uzyskania pożądanego poziomu świadomości szybkość wlewu powinna być ustalana indywidualnie. Jeżeli po zastosowaniu powtarzalnych dawek nie następuje istotna poprawa świadomości lub czynności oddechowej pacjenta, należy przypuszczać, że przyczyną tego stanu nie jest działanie benzodiazepin. Wlew powinien być przerywany co 6 h w celu sprawdzenia, czy nastąpił nawrót sedacji. U pacjentów długo leczonych dużymi dawkami benzodiazepin na oddziałach intensywnej terapii dawkowanie flumazenilu należy ustalić indywidualnie, a lek powinien być podawany w powolnym wstrzyknięciu. Dzieci i młodzież 1-17 lat: w celu odwrócenia sedacji wywołanej benzodiazepinami zalecana dawka początkowa wynosi 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg) dożylnie w ciągu 15 s. Jeżeli po 45 s nie uzyskano pożądanego stanu świadomości, można podać kolejną dawkę 0,01 mg/kg mc. (do 0,2 mg) i jeśli potrzeba powtarzać ją w odstępach co 60 s (maksymalnie 4 razy), do całkowitej dawki maksymalnej 0,05 mg/kg mc. lub 1 mg, a zależności od tego, która dawka jest mniejsza. Dawkowanie należy dostosowywać do reakcji pacjenta. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności przewlekłego podawania flumazenilu u dzieci w celu zmniejszenia sedacji. Dzieci poniżej 1 rż.: z powodu niewystarczającej ilości danych dotyczących stosowania flumazenilu lek można podać jedynie wówczas, gdy potencjalna korzyść z jego stosowania jest większa niż potencjalne ryzyko. Specjalne grupy pacjentów. Ze względu na większą wrażliwość na działanie leków u osób w podeszłym wieku, u tej populacji należy zachować ostrożność przy podawaniu leku. Flumazenil jest metabolizowany głownie w wątrobie. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby eliminacja flumazenilu może być opóźniona, dlatego zaleca się ostrożne dobieranie dawki. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagana modyfikacja dawki. Flemazenil można stosować jednocześnie z innymi środkami stosowanymi w resuscytacji. Sposób podania. Preparat może być podawany w postaci rozcieńczonej lub nierozcieńczonej. Jeżeli flumazenil ma być podany w infuzji, musi być uprzednio rozcieńczony. Flumazenil należy rozcieńczać wyłącznie następującymi roztworami: chlorku sodu 9 mg/ml (0,9%), dekstrozy 50 mg/ml (5%) lub chlorku sodu 4,5 mg/ml (0,45%) + dekstrozy 25 mg/ml (2,5%) (10, 20, 50 ml preparatu w 500 ml roztworu).