Glucosum roztw. do inf. (200 mg/ml) - pojemnik 500 ml KabiPac z kapslem

Dawkowanie indywidualne, w zależności od wieku, masy ciała i stanu klinicznego pacjenta. Należy przestrzegać ogólnych zaleceń dotyczących stosowania i dawkowania węglowodanów oraz płynów. Maksymalna dawka glukozy dla dorosłych: 0,5 g/kg mc./h oraz do 6,0 g/kg mc./dobę. Roztwór 10%. Dożylnie (do żyły centralnej lub żył obwodowych - należy wybrać dużą żyłę ramienia i zmieniać codziennie miejsce wkłucia) we wlewie kroplowym. Maksymalna szybkość wlewu: około 2,5 ml/kg mc./h (175 ml/h dla pacjenta o mc. 70 kg, co odpowiada 17,5 g glukozy/h dla pacjenta o mc. 70 kg); maksymalna dawka dobowa: 40 ml/kg mc (4 g glukozy/kg mc.). Roztwór 20%. Dożylnie (do żyły centralnej) we wlewie kroplowym. Dorośli: maksymalna szybkość wlewu - około 1,25 ml/kg mc./h (87,5 ml/h dla pacjenta o mc. 70 kg, co odpowiada 17,5 g glukozy/h dla pacjenta o mc. 70 kg); dawka dobowa - 21 ml/kg mc. (4,2 g glukozy/kg mc.). W stanach nagłych w hipoglikemii można podawać w powolnym wlewie do żył obwodowych. Dzieci, dawkowanie wg instrukcji producenta, maksymalna dobowa dawka glukozy: wcześniaki - do 18 g/kg mc. (co odpowiada 90 ml/kg mc.), noworodki - do 15 g/kg mc. (co odpowiada 75 ml/kg mc.), dzieci 1-2 rż. - do 15 g/kg mc. (co odpowiada 75 ml/kg mc.), dzieci 3-5 rż. - do 12 g/kg mc. (co odpowiada 60 ml/kg mc.), dzieci 6-10 rż. - do 10 g/kg mc. (co odpowiada 50 ml/kg mc.), dzieci 10-14 rż. - do 8 g/kg mc. (co odpowiada 40 ml/kg mc.). Ustalając dawkę należy zwrócić uwagę, aby całkowita objętość płynu podanego pozajelitowo nie przewyższała następujących wartości: 1 dzień życia 50 - 70 ml/kg mc./dobę; 2 dzień życia 70 - 90 ml/kg mc./dobę; 3 dzień życia 80 -100 ml/kg mc./dobę; 4 dzień życia 100-120 ml/kg mc./dobę; od 5 dnia życia 100-130 ml/kg mc./dobę; 1 rż. 100-140 ml/kg mc./dobę; 2 rż. 80-120 ml/kg mc./dobę; 3-5 lat 80-100 ml/kg mc./dobę; 6-10 lat 60-80 ml/kg mc./dobę; 11-14 lat 50-70 ml/kg mc./dobę.
Ze względu na ryzyko hiponatremii związanej z leczeniem szpitalnym, przed podaniem i w trakcie podawania leku może być konieczne kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego-SIADH) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny. Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Lek może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie.