Haloperidol WZF roztw. do wstrz. (5 mg/ml) - 10 amp. 1 ml

Domięśniowo. Dorośli. Szybka kontrola objawów ciężkiego, ostrego pobudzenia psychoruchowego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii w chorobie afektywnej dwubiegunowej, gdy nie można zastosować leczenia doustnego: 5 mg. Dawkę można powtarzać co godzinę, aż do osiągnięcia odpowiedniej kontroli objawów. U większości pacjentów wystarczą dawki do 15 mg/dobę. Dawka maksymalna wynosi 20 mg/dobę. Na wczesnym etapie leczenia należy ocenić zasadność dalszego stosowania preparatu. Należy odstawić roztwór do wstrzykiwań tak szybko, jak umożliwią to wskazania kliniczne, jeżeli natomiast konieczne jest dalsze leczenie, należy rozpocząć stosowanie haloperydolu w postaci doustnej, stosując przeliczenie dawki 1:1, a następnie dostosować dawkę do odpowiedzi klinicznej. Doraźne leczenie majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego: 1-10 mg. Leczenie rozpoczynać od najniższej możliwej dawki, a następnie jeśli pobudzenie się utrzymuje, dawkę dostosować w odstępach co 2-4 godziny, aż do dawki maksymalnej wynoszącej 10 mg/dobę. Leczenie pląsawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, gdy inne leki nie są skuteczne lub nie są tolerowane, a leczenia doustnego nie można zastosować: 2-5 mg. Dawkę można powtarzać co godzinę, aż do osiągnięcia odpowiedniej kontroli objawów lub do osiągnięcia dawki maksymalnej wynoszącej 10 mg/dobę. Zapobieganie wymiotom i nudnościom pooperacyjnym, jako jedyny lek lub w skojarzeniu, u pacjentów z umiarkowanym lub wysokim ich ryzykiem, gdy inne leki nie są skuteczne lub nie są tolerowane: 1-2 mg, w momencie wprowadzenia do znieczulenia lub na 30 min. przed wybudzeniem. Skojarzone leczenie nudności i wymiotów pooperacyjnych, gdy inne leki nie są skuteczne lub nie są tolerowane: 1-2 mg. Szczególne grupy pacjentów. Zalecenia dotyczące dawki początkowej haloperydolu u pacjentów w podeszłym wieku to połowa najmniejszej zalecanej dawki dla dorosłych. Dawka maksymalna u osób w podeszłym wieku wynosi 5 mg/dobę. Zastosowanie dawek powyżej 5 mg/dobę można rozważyć tylko u pacjentów, którzy tolerowali większe dawki, i po powtórnej ocenie indywidualnego profilu korzyści – ryzyko dla danego pacjenta. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania podczas stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, należy jednak zachować ostrożność. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek mogą jednak wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej, a kolejne dawki należy dostosować do odpowiedzi na leczenie. Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Ponieważ haloperydol podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie, zaleca się stosowanie dawki początkowej zmniejszonej o połowę, a kolejne dawki należy dostosować do odpowiedzi na leczenie.