Librexa implant podskórny (11,25 mg) - 1 amp.-strzyk.

Podskórnie. Mężczyźni: implant powinien być podawany raz na 3 mies. Zazwyczaj po okresie 3 mies. można ocenić, czy zaawansowany rak gruczołu krokowego jest wrażliwy na androgeny. Głównym parametrem diagnostycznym jest stężenie antygenu specyficznego dla prostaty (PSA) w surowicy, które jest zwykle większe niż 10 ng/ml w zaawansowanym stadium nowotworu. Test bada poziom PSA po indukowanej deprywacji androgenów leuproreliną. Z tego względu zarówno poziom PSA, jak i całkowite stężenie testosteronu w surowicy muszą zostać oznaczone przed i po 3 mies. stosowania leuproreliny. Wynik testu jest pozytywny, gdy po 3 mies. stężenie testosteronu są na poziomie kastracji (<0,5 ng/ml), a poziom PSA się zmniejszył. Wcześniej występujące znaczne zmniejszenie poziomu PSA (ok. 80% poziomu wyjściowego) można uznać za dobry wskaźnik prognostyczny długotrwałej odpowiedzi klinicznej na deprywację androgenów. Wówczas wskazana jest hormonalna terapia ablacyjna (np. lekiem Librexa). Test jest ujemny, gdy poziom PSA pozostał niezmieniony lub się zwiększył u pacjentów ze zmniejszonym poziomem testosteronu. Jednak, jeśli pacjent wykazuje odpowiedź kliniczną (np. mniejszy ból, zmniejszenie trudności w oddawaniu moczu, zmniejszenie wielkości gruczołu krokowego), należy rozważyć wynik fałszywie ujemny. W tych rzadkich przypadkach podawanie leuproreliny powinno być kontynuowane, a stężenie PSA powinno zostać skontrolowane po 3 mies.; ponadto pacjent powinien być uważnie obserwowany w kierunku objawów klinicznych. Leczenie pacjentów z rakiem gruczołu krokowego analogami hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH) może być kontynuowane nawet po pojawieniu się oporności na kastrację, zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. Leczenie zaawansowanego, zależnego od hormonów raka prostaty leuproreliną jest zwykle długotrwałym leczeniem. W badaniach klinicznych wykazano, że u pacjentów z miejscowo zaawansowanym, hormonowrażliwym rakiem gruczołu krokowego, że 3-letnia terapia deprywacji androgenów stosowana jednocześnie z radioterapią, jak i po niej jest korzystniejsza niż sześciomiesięczny cykl deprywacji androgenów. Obowiązujące wytyczne zalecają 2- do 3-letnie stosowanie deprywacji androgenów u pacjentów (T3-T4) otrzymujących radioterapię. Sposób podania. Preparat wstrzykuje się podskórnie, w przednią ścianę jamy brzusznej. Należy unikać przypadkowego wstrzyknięcia do tętnic (zakrzepica małych naczyń odległych od miejsca podania).