Madopar tabl. do sporz. zaw. doustnej (50 mg+12,5 mg) - 100 szt.

Doustnie. Choroba Parkinsona. W miarę możliwości lek w postaciach o natychmiastowym uwalnianiu (kaps. i tabl. o standardowym uwalnianiu oraz tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej) należy przyjmować na 30 minut przed posiłkiem lub 1 h po posiłku, co pozwoli uniknąć kompetycyjnego wpływu białek z pokarmu na wychwyt lewodopy i ułatwić szybszy początek działania leku. Niepożądanych objawów ze strony przewodu pokarmowego, jakie występują głównie w początkowej fazie leczenia, można zazwyczaj uniknąć, przyjmująclek z niewielkim posiłkiem ubogim w białko lub popijając go napojem, bądź stopniowo zwiększając jego dawkę. Madopar HBS można przyjmować niezależnie od posiłku. Standardowe dawkowanie. Leczenie lekiem Madopar powinno być rozpoczynane stopniowo. Dawkę należy dobierać zawsze indywidualnie i ustalać tak, by osiągnąć optymalny efekt. Dlatego też poniższe zalecenia powinny być traktowane jako wskazówki. Leczenie początkowe: we wczesnym stadium choroby Parkinsona zaleca się rozpocząć leczenie, stosując 1 kaps. 62,5 mg 3-4 razy na dobę. Jeśli pacjent dobrze toleruje leczenie początkowe, dawka leku powinna być powoli zwiększana, w zależności od odpowiedzi klinicznej. Optymalny efekt leczniczy osiąga się zazwyczaj po dawce dobowej leku odpowiadającej 300-800 mg lewodopy + 75-200 mg benzerazydu, podawanej w co najmniej 3 dawkach podzielonych, stosowanych przez okres od 4 do 6 tyg. Jeśli zaistnieje konieczność zastosowania większych dawek dobowych leku, należy zachować miesięczny odstęp pomiędzy kolejnymi zmianami dawek. Leczenie podtrzymujące. Średnia dawka podtrzymująca wynosi 1 kaps. 125 mg, 3 do 6 razy na dobę. Liczba dawek podzielonych (nie mniej niż 3) i ich rozkład w ciągu doby powinny być ustalone tak, aby osiągnąć optymalny efekt. Madopar HBS i Madopar w postaci tabl. do sporz. zawiesiny doustnej można stosować wymiennie do postaci standardowym uwalnianiu (kaps. i tabl.) w taki sposób, żeby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny. Pacjenci leczeni innymi lekami przeciw parkinsonizmowi mogą otrzymywać Madopar. W miarę jak stan chorego leczonego preparatem Madopar ulega poprawie, można zredukować dawki tych leków lub stopniowo je odstawić. Pacjenci, którzy odczuwają duże różnice w działaniu leku w ciągu dnia (zjawisko "on-off") powinni otrzymywać odpowiednio mniejsze dawki częściej w ciągu dnia albo też zaleca się zastąpienie postaci leku o standardowym uwalnianiu preparatem Madopar HBS. Zmiana Madoparu o standardowym uwalnianiu na Madopar HBS powinna się odbywać z dnia na dzień, począwszy od pierwszej dawki porannej. Należy utrzymać tę samą dawkę dobową i ten sam rozkład porcji leku jak w przypadku postaci o standardowym uwalnianiu. Po 2-3 dniach dawkę należy stopniowo zwiększyć o ok. 50%. Należy poinformować pacjentów o możliwości przejściowego pogorszenia się ich stanu. Początek działania Madoparu HBS pojawia się później niż podczas stosowania postaci o standardowym uwalnianiu. Kliniczny efekt można osiągnąć szybciej, podając Madopar HBS razem z postacią o standardowym uwalnianiu lub z tabl. do sporz. zawiesiny doustnej. Ten sposób może się okazać szczególnie użyteczny w przypadku podania pierwszej dawki porannej, która zazwyczaj powinna być większa niż kolejne dawki przyjmowane w ciągu dnia. Sposób dawkowania preparatu Madopar HBS ustala się indywidualnie, powoli i z zachowaniem szczególnej ostrożności, w odstępach co najmniej 2-3 dniowych pomiędzy każdą zmianą dawki leku. U chorych ze zmniejszoną sprawnością motoryczną w nocy pozytywne efekty uzyskuje się przez stopniowe zwiększenie ostatniej dawki wieczornej preparatu Madopar HBS do 250 mg, podawanego bezpośrednio przed snem. Nadmierną odpowiedź (dyskinezy) po podaniu Madopar HBS korzystniej jest zredukować przez wydłużenie odstępu czasu pomiędzy poszczególnymi porcjami leku niż przez zmniejszenie pojedynczych dawek. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi klinicznej po zastosowaniu preparatu Madopar HBS zaleca się powrót do poprzedniego leczenia postacią o standardowym uwalnianiu lub preparatem w postaci tabl. do sporz. zawiesiny doustnej. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem ewentualnych działań niepożądanych związanych z zaburzeniami psychicznymi. Zespół niespokojnych nóg. Maksymalna dawka dobowa preparatu nie powinna być większa niż 500 mg. Idiopatyczny zespół niespokojnych nóg: preparat przyjmuje się 1 h przed pójściem spać. Aby uniknąć działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, najlepiej przyjmować lek z niewielkim posiłkiem. RLS z trudnościami z zasypianiem: należy stosować Madopar o standardowym uwalnianiu. Zalecana dawka wynosi 62,5 mg - 125 mg. Jeżeli objawy nie ustępują, można zwiększyć dawkę do 250 mg. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy: należy stosować 1 kaps. Madopar HBS wraz z 1 kaps. o standardowym uwalnianiu Madopar 125 mg na 1 h przed pójściem spać. Jeżeli nie doprowadzi to do wystarczającego złagodzenia dolegliwości w drugiej części nocy, można zwiększyć dawkę do 2 kaps. Madopar HBS. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy oraz z dodatkowymi zaburzeniami w ciągu dnia: u takich pacjentów zaleca się podawanie dodatkowej dawki 125 mg o standardowym uwalnianiu, przy czym należy zwrócić uwagę na to, aby całkowita dawka podawana w okresie 24 h nie była większa niż 500 mg. Zespół niespokojnych nóg związany z niewydolnością nerek wymagającą dializoterapii: należy stosować dawkę 125 mg o standardowym uwalnianiu lub w postaci tabl. do sporz. zawiesiny, podawaną na 30 min przed dializą. W celu uniknięcia nasilenia objawów (tj. wczesnego występowania objawów RLS w ciągu dnia, wzrostu nasilenia objawów oraz zajęcia innych części ciała), nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki dobowej leku. W razie wystąpienia nasilonych objawów ważne jest, aby nie przekraczać maksymalnej dawki dobowej. Jeżeli wystąpi nasilenie lub efekt z odbicia, należy rozważyć leczenie uzupełniające ze zredukowaniem dawki lewodopy lub stopniowe odstawienie lewodopy i zastąpienie jej innym lekiem. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z niewyrównanymi zaburzeniami czynności nerek (z wyjątkiem pacjentów poddawanych dializie z RLS) lub czynności wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku Madopar u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Kaps. i kaps. HBS należy połykać w całości, bez rozgryzania. Tabl. mogą być rozkruszane w celu łatwiejszego połknięcia. Tabl. do sporz. zaw. doustnej należy zalać niewielką ilością wody (ok. 25-50 ml). Tabletka rozpada się szybko i całkowicie w ciągu kilku minut, tworząc białą zawiesinę. Ponieważ na dnie szybko gromadzi się osad, zaleca się zamieszać zawiesinę tuż przed wypiciem. Przygotowaną zawiesinę należy zużyć w ciągu pół godziny po jej sporządzeniu.