Phenytoinum WZF tabl. (100 mg) - 60 szt.

Doustnie. Dawkowanie powinno być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta. Leczenie fenytoiną należy rozpocząć od małej dawki, a następnie dawkę stopniowo zwiększać do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia pacjenta lub do momentu wystąpienia działania toksycznego. W niektórych przypadkach może zajść potrzeba monitorowania stężenia leku w surowicy, szczególnie po zmianie dawki lub w razie podejrzenia wystąpienia interakcji lekowych. Zazwyczaj osiągnięcie stężenia 10-20 mg/l (40-80 µmoli/l) zapewnia skuteczność leczenia, aczkolwiek w niektórych przypadkach drgawek kloniczno-tonicznych skuteczność występuje przy mniejszych stężeniach fenytoiny w surowicy. Do osiągnięcia stanu stacjonarnego stężenia w surowicy zazwyczaj wystarcza 7-10 dni - nie należy dokonywać zmian w dawkowaniu wcześniej niż po upływie 7-10 dni. Dorośli: 300 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych przez pierwsze 7 dni. Co 7-10 dni dawkę można zwiększać lub zmniejszać, dochodząc do dawki podtrzymującej 300-400 mg na dobę. Niektórzy pacjenci mogą wymagać nawet 600 mg na dobę. W nerwobólu nerwu trójdzielnego - zazwyczaj 400-500 mg na dobę. Dzieci: 3-8 mg/kg mc. w dawkach podzielonych, dawka całkowita nie powinna być większa niż 300 mg na dobę. Jeśli nie da się rozdzielić dawek na równe części, większą dawkę należy podać przed snem. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku zazwyczaj wymagają stosowania mniejszych dawek leku; należy ponadto wziąć pod uwagę, że pacjenci w podeszłym wieku zazwyczaj stosują wiele innych leków i mogą u nich wystąpić interakcje. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zmniejszyć dawkę fenytoiny, aby zapobiec kumulacji i wystąpieniu działania toksycznego.