Pulmicort Turbuhaler proszek do inh. (100 µg/dawkę) - 200 dawek

Wziewnie. Dawkę preparatu należy ustalać indywidualnie. Astma. Dorośli: zwykle stosowana całkowita dawka dobowa wynosi 200-800 μg i może być podawana w 2-4 dawkach podzielonych. W ciężkich przypadkach całkowita dawka dobowa może wynosić do 1600 μg. Jeżeli całkowita dawka dobowa nie jest większa niż 400 μg, może być podawana raz na dobę. Dzieci w wieku ≥6 lat: 100-800 μg na dobę, w 2-4 dawkach podzielonych. Jeżeli całkowita dawka dobowa nie jest większa niż 400 μg, może być podawana raz na dobę. Zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki podtrzymującej. Uwagi. Należy poinformować pacjenta o tym, że ze względu na bardzo małą ilość inhalowanego proszku można nie wyczuć smaku po inhalacji. Poprawy stanu klinicznego po podaniu 1 dawki można się spodziewać po kilku godzinach od inhalacji. Pełne działanie lecznicze jest osiągane po kilku tyg. leczenia. Preparat jest przeznaczony do długotrwałego leczenia, natomiast nie zapewnia szybkiego łagodzenia objawów ostrych napadów astmy oskrzelowej. Badania kliniczne wykazały, że depozycja budezonidu w płucach po zastosowaniu preparatu jest większa niż po zastosowaniu aerozolu ciśnieniowego (pMDI). W przypadku zmiany leczenia preparatem zawierającym budezonid w postaci aerozolu ciśnieniowego na Pulmicort Turbuhaler w stanie stabilnym astmy oskrzelowej należy rozważyć zmniejszenie dawki. U pacjentów, którym trzeba zwiększyć dawkę glikokortykosteroidów w celu poprawy skuteczności leczenia, zwykle zaleca się raczej zwiększenie dawki wziewnego budezonidu, niż włączenie glikokortykosteroidów doustnych. Po uzyskaniu właściwej kontroli astmy, stosowanie leku pozwala na zastąpienie lub znaczące zmniejszenie dawki doustnych glikokortykosteroidów. Podczas zmiany leczenia z doustnych glikokortykosteroidów na leczenie budezonidem wziewnym pacjent powinien być we względnie stabilnym stanie. Zaleca się wówczas stosowanie przez 10 dni dużych dawek budezonidu w skojarzeniu z wcześniej stosowanym glikokortykosteroidem doustnym w niezmienionej dawce. Następnie dawkę doustnego glikokortykosteroidu należy stopniowo zmniejszać (np. o ok. 2,5 mg prednizolonu lub równoważną dawkę innego glikokortykosteroidu na miesiąc) do najmniejszej dawki zapewniającej kontrolę objawów choroby. Często stosowanie doustnych glikokortykosteroidów można zastąpić całkowicie budezonidem wziewnym. Przewlekła obturacyjna choroba płuc: zalecaną dawką jest 400 μg 2 razy na dobę. Jeśli pacjentom z POChP stosującym doustne glikokortykosteroidy przepisuje się wziewny budezonid należy podczas zmniejszania dawki glikokortykosteroidów doustnych stosować te same zalecenia, które podano powyżej, u pacjentów z astmą. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz u osób w podeszłym wieku. Budezonid jest metabolizowany głównie w wątrobie, dlatego u pacjentów z ciężką marskością wątroby może dojść do zwiększenia jego stężenia we krwi. Sposób podania. Po każdorazowym zastosowaniu inhalatora pacjent powinien wypłukać jamę ustną. Szczegółowa instrukcja stosowania inhalatora jest dołączona do każdego opakowania leku.