Methotrexat-Ebewe roztw. do wstrz. (10 mg/ml) - 10 amp. 1 ml

Zależnie od rozpoznania klinicznego i schematu chemioterapii lek może być podawany domięśniowo, dożylnie (bolus lub wlew), dokanałowo i dotętniczo. Metotreksat powinni przepisywać wyłącznie lekarze, którzy mają doświadczenie w jego stosowaniu i pełną świadomość ryzyka związanego z leczeniem metotreksatem. Dawkowanie oparte jest na masie ciała lub powierzchni ciała pacjenta, z wyjątkiem podania dokanałowego, gdzie maksymalna zalecana dawka wynosi 15 mg, a zalecane maksymalne stężenie 5 mg/ml. Duże dawki (większe niż 100 mg) podawane są zwykle we wlewie dożylnym przez okres nie dłuższy niż 24 h. Część dawki można podać jako wstępne szybkie wstrzyknięcie. Schematy dawkowania w zależności od zastosowania klinicznego mogą być bardzo zróżnicowane, szczególnie w przypadku dawek większych niż 150 mg/m² pc. Stosując takie dawki, należy podać pacjentowi folinian wapnia w celu ochrony przed toksycznym działaniem metotreksatu na komórki prawidłowe. Schematy dawkowania ochronnego folinianu wapnia zależą od podanej dawki metotreksatu. Zwykle stosuje się do 150 mg w dawkach podzielonych, w ciągu 12-24 h, we wstrzyknięciu domięśniowym, w dożylnym wstrzyknięciu, albo we wlewie dożylnym lub doustnie i następnie 12-25 mg domięśniowo, dożylnie lub 15 mg doustnie, co 6 h przez następne 48 h. Leczenie osłonowe rozpoczyna się z opóźnieniem 8 do 24 h od rozpoczęcia wlewu z metotreksatem. Jeśli zastosowano mniejsze dawki metotreksatu (mniej niż 100 mg), wystarczy podać doustnie 15 mg folinianu wapnia co 6 h przez 48 do 72 h. Podane niżej schematy dawkowania metotreksatu należy traktować jedynie jako przykłady. Białaczka: 3,3 mg/m² pc. w połączeniu z innymi środkami cytostatycznymi raz na dobę przez 4–6 tyg.; 2,5 mg/kg mc. co 2. tydz.; 30 mg/m² pc./tydz. w leczeniu podtrzymującym; schemat z zastosowaniem dużych dawek między 1 i 12 g/m² pc. (dożylnie 1-6 h), powtarzany co 1-3 tyg.; 20 mg/m² pc. w połączeniu z innymi środkami cytostatycznymi raz w tyg. Rak piersi: 40 mg/m² pc. dożylnie w połączeniu z innymi środkami cytostatycznymi w 1. dniu lub w 1. i 3. lub w 1. i 8. lub 3 razy w roku. Nabłoniak kosmówkowy złośliwy: 15-30 mg w ciągu doby przez 5 dni z przerwami w leczeniu wynoszącymi jeden tydzień lub więcej. Łuszczyca. W leczeniu chorób skóry metotreksat wolno stosować tylko raz w tygodniu. Lekarz przepisujący lek powinien upewnić się, że pacjent lub jego opiekun będzie w stanie przestrzegać schematu dawkowania raz na tydzień oraz określić na recepcie dzień jego przyjmowania. Zalecana początkowa dawka w łuszczycy wynosi 7,5 mg raz w tyg. Niezgodne z tym zaleceniem dawkowanie może prowadzić do ciężkich działań niepożądanych, włącznie ze zgonem. Efekt terapeutyczny osiągany jest zwykle w ciągu 4-6 tyg. lub dłużej, a stan pacjenta poprawia się w ciągu następnych 8-10 tyg. lub dłużej. Jeśli po 6 tyg. nie zostanie uzyskany efekt terapeutyczny, a jednocześnie nie obserwuje się działania toksycznego, dawkę można stopniowo zwiększać o 2,5 mg/tydzień. Zwykle optymalna dawka tygodniowa wynosi 10-25 mg. W celu wykrycia jakichkolwiek objawów idiosynkrazji, tydzień przed rozpoczęciem leczenia można podać jedną dawkę, tzw. początkową dawkę testową. Należy kontrolować czynność wątroby przed rozpoczęciem leczenia metotreksatem, a następnie co 2-4 mies. w trakcie terapii. Większe dawki wymagają uważnego długotrwałego monitorowania możliwych działań toksycznych na wątrobę, szpik kostny i płuca. W trakcie terapii metotreksatem jednocześnie należy podawać kwas foliowy (1-2 mg na dobę) lub folinowy (2,5-5 mg raz na tydzień, 8-12 h po podaniu metotreksatu), aby zmniejszyć ryzyko długotrwałych działań toksycznych metotreksatu. Paracetamol lub kwas acetylosalicylowy można stosować z metotreksatem wyłącznie z zachowaniem ostrożności, gdyż stosowane jednocześnie często powodują zaburzenia czynności wątroby. Zaburzenia te rzadziej występują podczas jednoczesnego stosowania metotreksatu z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. Sposób podania. Roztwór metotreksatu do iniekcji można rozcieńczyć w odpowiednim rozcieńczalniku pozbawionym środków konserwujących, takim jak roztwór glukozy (5%) lub roztwór chlorku sodu (0,9%).